Menntamál - 01.04.1970, Síða 9

Sérskólalögin norsku
r \
Kennsla
í sérskólum
V y
Því miður verður ekki hjá því komizt að búa
afbrigðilegustu nemendunum uppeldisaðstöðu
utan almennu skólanna og ber þar margt til, m.a.
lítil tíðni hinna alvarlegri at’brigða, rnikil þörf á
læknisfræðilegri, sálfræðilegri og félagsfræðilegri
þjónustu og vandasöm, sérhæfð og kostnaðarsöm
kennsla. Dæmið um sérskólana verður sótt til
Noregs, en þar befur einna mest nýsköpun orð-
ið á þessu sviði á síðustu árum.
Lögin um sérskólana eru frá 1951. Árið 1963
voru gerðar breytingar á þeim, og nefnd hefur
baft í athugun að undanförnu, hvernig mætti
taka þau inn í lieildarskólalöggjöfina, en ekki
er búizt við neinum breytingum á skipulaginu
sjálfu, enda var gerð xnikil úttekt á starfseminni
og áætlanir geiðar fram í tímann með þings-
ályktun fiá 18. febrúar 1966 (Stortingsmeldingom
utbygging av spesialskolene).
í fyrstu greiit laganna segir svo: „Ríkið annast
um nauðsynlegan fjölda af:
1. Skólum fyrir börn og unglinga, sem aðeins
með litlum árangri geta íylgt kennslunni í
barna- eða unglingaskólum vegna þess að
þau eru:
a) lieyrnarlaus eða liafa mjög skerta heyrn,
b) blind eða liafa mjög skerta sjón,
c) hafa skerta greind, eða
d) bafa málgalla, lestrai- eða skriftarörðug-
leika.
2. Skólum fyrir börn og unglinga með hegðun-
arvandkvæði, sem að úrskurði barnaverndar-
nefndar með beimild í lögum um barnavernd
skulu flutt í slíka skóla.
Munur er gei'ður á rétti til skólavistar og skóla-
skyldu í lögunum. Hjá börnunum, sem getur um
í 1. d) er t.d. aðeins um skólarétt að ræða, en
enga skólaskyldu. í sumum tilvikum getur skóla-
vistin varað til 23. ára aldurs, en höfuðreglan er
6-J-3-þl frjálst ár fyrir greindarskertu börnin og
börn með begðunaivandkvæði og 7-|-3-J-1 frjálst
ár fyrir börn með skerta sjón eða heyrn. Skól-
arnir fyrir málgölluðu börnin hafa sérstöðu, þar
MENNTAMÁL
47