Vorið - 01.06.1964, Blaðsíða 25

Tobba og Kobbi.
reynir að koma henni í peninga. Hún
var nú einhver bezta mjólkurkýr, þeg-
ar hún var og hét, en það verður samt
ekki mikið, sem fæst fyrir hana núna,
blessunina. — Ég fer og þvæ þvottinn
á meðan.
KOBBI: Ég skal gera það. Hafðu engar
áhyggjur, okkur leggst eitthvað til,
vertu viss. — Jæja já, þá er bezt að
ná í sparihúfuna, fyrst maður 'er að
bregða sér þetta í kaupstaðinn. —
Hver getur þetta verið, sem kemur
upp tröðina og stefnir hingað? Ekki
þekki ég hann. Mér sýnist þetta vera
farandsali! Hvað getur hann viljað
hingað?
(Barið).
Kominn inn!
MAÐUR: Góðan dag, bóndi. Ég heyri
sagt, að þú hafir kú til sölu.
KOBBI: Þú hefur þá afbragðs heyrn,
maður minn — og raunar satt að
mæla. Vilt þú ef til vill kaupa hana?
MAÐUR: Ef okkur semst um verðið.
KOBBI: Hvað býður þú mér fyrir
hana?
MAÐUR: Pottinn þann arna.
KOBBI: Hvað þá? Kýr í skiptum fyrir
pott! Og það gamlan pott að auki,
sýnist mér?
MAÐUR: Kýrin er líka görnul, sýnist
mér?
KOBBI: Jú jú, satt er það. Ja, nú veit
ég alls ekki, hvað ég á að gera. Ha?
Eg þyrfti að spyrja konuna mína.
POTTUR: Taktu mig, taktu mig, gerð’
það, flýtt’ þér! Taktu mig, taktu mig,
meðan ég býðst þér!
KOBBI: Hvað — hvað var nú þetta?
POTTUR: Potturinn góði.
VORIÐ 71