Vorið - 01.09.1966, Blaðsíða 8

þeirra var. Þeir tóku nú til fólana og
hlupu eins og þeir gátu, heim að kof-
anum, en þegar þangað kom, var hann
brunninn til ösku. Neisti frá arninum
'hafði hlotið að valda íkveikjunni. Tjald-
ið, sem þeir höfðu breitt ofan á eldivið-
inn sinn, hafði einnig brunnið. Sleðinn
ásamt öllum aktygjum hundanna, sem
hafði staðið við kofavegginn, var einn-
ig brunninn. Allt hafði orðið eldinum
að bráð, neina ofurlítill hundakofi, seifl
var nokkra metra frá íveruskálanunn
Þar höfðu þeir hina fjóra hunda sína'
Fred tyllti sér niður á viðarbút og
fól andlitið í höndum sér. Bob tók stóra
grein og reyndi að klóra nokkur suðu-
ílát út úr öskunni. Litlu síðar stóð Fred
upp og gekk til Bobs. Hann var náföluri
þegar hann greip liönd Bobs og sagði;
„Þér er væntanlega ljóst, hvernig við
102 VORIÐ