Vorið - 01.09.1966, Qupperneq 32

PIKKU MATTI
LEIKRIT GERT ÚR SÖGU EFTIR ZAKARIAS TOPELIUS
FYRIR 10—11 ÁRA BÖRN
UNDIRBÚNINGUR: — Hér þarf að
æfa vel mismunandi aldur. Afi og amma
er gamalt fólk. — 011 börnin eiga að
æfa aS ganga bæði sem ungt fólk og
gamalt. Þau eiga líka að læra að tala
mismunandi eftir aldrinum.
Leiksviðið: Venjuleg stofa. Af,i riðar
net. Amma stendur við gluggann.
AFI: Það er svo hljótt í stofunni.
AMMA: Já, það er auðséð að Pikku
Matti er úti.
AFI: Eg vildi óska, að blindu augun mín
fengju að sjá hann, þó ekki væri
nema stundarkorn.
AMMA: Það var svo gaman að sjá hann,
þegar hann fór til bæjarins í gamla
kjólnum mínum. (Horfir út um glugg-
ann). Þarna kemur hann aftur. ■—
Þú ættir að sjá hvað hann hleypur.
(Hún brosir). Hann lítur alveg út
eins og stelpa.
AFI: Ef við hefðum efni á því, skyldi
hann fá buxur úr gulli.
AMMA: (Brosir). Hann mundi gera
sig ánægðan með góðar ullarbuxur
eins og hinir drengirnir eiga.
(Pikku Matti kemur þjótandi inn.
Hann er í kjól ömmu sinnar).
PIKKU MATTI: (Með grátinn í háls-
inum). Klæddu mig úr kjólnum. Ég
vil ekki vera í honum. Ég er dyengur.
AMMA: Já, auðvitað ertu það. Þegar
þú verður stór, muntu sýna, að þú
ert eins duglegur drengur og aðrir.
(Hún klæðir hann úr kjólnum).
PIKKU MATTI: Þeir kölluðu mig
Mörtu litlu!
AMMA: Sagðir þú ekki, að þú værir
drengur?
PIKKU MATTI: Ég sagði það. En allir
gjörðu gabb að mér.
AFI: Næst geturðu fengið buxurnar
mínar.
AMMA: Það líður langt þangað til. Ég
býst ekki við, að Pikku Matti fari
strax aftur í bæinn. Þú ert allur blár
og blóðugur.
PIKKU MATTI: Já, ég lenti í áflogum.
AFI: Já, allir verða að læra að bíta
frá sér.
AMMA: (Sækir matarfat og setur á
borðið). Komdu barnið mitt. Þú ert
auðvitað svangur.
PIKKU MATTI (í því hann sezt að
borðinu): Hvers vegna var svona
margt fólk á veginum?
AMMA: Það fer hátt settur herramaður
hér framhjá. Hann er nærri því eins
fínn og kóngurinn, segir fólk, og ek-
ur í gullvagni.
PIKKU MATTI: Þá verð ég að vera við
hliðið!
126 VORIÐ