Vorið - 01.09.1966, Side 46

Svo var það eitt kvöld seint í
nóvember, þegar gæsirnar voru sem
oftar inni í húsinu sínu, að smá
gæsahópur kom fljúgandi og sveim-
aði gargandi nokkra hringi yfir hús-
inu, þar sem gæsirnar okkar voru.
Þeir, sem þetta heyrðu, héldu
að hópurinn væri að kalla á þær,
og það voru orð að sönnu, því að
nokkru seinna fóru þær alfarnar út.
Veturinn leið og vorið kom.
Vormorgunn einn, er verið var
að mjólka kýrnar, heyrðu menn að
grágæs gargar einhver ósköp fyrir
utan fjósið. Þegar nánar var að
gætt, þekktu menn gestinn. Þarna
var önnur gæsin komin með villt-
an maka. Hann var hræddur og
mjög var um sig í fyrstu, en vand-
ist þessu brátt.
Þau voru alltaf öðru hvoru heima
en fóru þó eitthvað til að verpa um
mitt sumarið, en komu þó ekki með
neina unga.
I haust fóru þær út aftur og von-
umst við til að sjá þær aftur heilar
á húfi í vor.
Hannes Jóhannsson,
Stóru-Sandvík.
Ensk herdeild hafði með sér lítinn apa sem
heillagrip. Dag nokkurn, þegar deildarforing-
inn var ekki við, dó apinn, og eftirfarandi
símskeyti var sent til deildarforingjans:
— Apinn er dauður. Eigum við að kaupa
annan eða bíða eftir þér?
— o—
Haraldur, syndaselur bekkjarins, kom oi
seint í skólann eins og stundum oftar, og kenn-
arinn skilur ekki ástæðuna. Eftirfarandi samtal
átti sér svo stað:
— Hver er ástæðan til þess, að þú kemur oi
seint í dag?“
— Klukkan mín gekk of fljótt.
— Bull, þá hefðir þú ekki komið of seinl-
— Nei, þá hefði ég ekki komið of seint.
— Nú, hvers vegna komstu þá of seint?
— Klukkan mín gekk of hægt.
— Segir þú þetta satt?
— Nei, það gjöri ég ekki.
— Segðu mér þá afdráttarlaust, hvers vegn®
þú komst of seint.
— Af því að klukkan stóð.
— Nú segir þú alltaf sitt á hvað. Ætlastu
til að ég trúi þessu?
— Nei, ég ætlast ekki til þess.
— Vertu nú svo heiðarlegur að segja »er
hvers vegna þú komst of seint.
— Af því að klukkan er hjá úrsmiðnum-
— Nei, nú er nóg komið. Þegar allt kemu’
til alls er kannski engin klukka heima h)a
þér?
— Nei, engin klukka.
Nautakaupmaðurinn sendi símskeyti hein* 1
til konu sinnar:
— Get ekki komið heim aftur í dag, þv'
það fer ekki bátur héðan, sem tekur nauú
fyrr en á morgun.
—-o—
Mamma: — Hefurðu nú enn verið í áflOÉ'
um og misst tvær framtennur?
Lárus: — Nei, mamma, ég hef ekki misst
þær, — ég hef þær í vasanum.
—o—
— Pabbi, ég get dálítið, sem þú getur ekk'-
— Jæja, hvað skyldi það vera?
— Að vaxa.
Ráðningar á gátum á bls. 142:
1. Einir sokkar. — 2. Þvottasvampurinn.
3. Aðeins einu sinni, eftir það er talan lægrI
en 180. — 4. Talan 6. — 5. Skór. — 6. Vind'
myllan. — 7. Dyrnar.
140 VORIÐ