Vorið - 01.02.1974, Qupperneq 5

Músa-
mamma
Pessi saga er ejtir stofnanda og
fyrsta ritstjóra Vorsins, .Eirík Sigurðs-
son. Hún hefur verið lesin í útvarp, en
aldrei áður hirst á prenti.
Túnin liggja nærri því saman á
Mel og Felli. Þó er lækur milli
bæjanna, sem getur orðið talsvert
vatnsmikill, og æðir fram kolmó-
rauður í leysingum á vorin og eft-
ir stórrigningar. Þá er hann ófær
á götunni, en hægt að stökkva yf-
ir hann milli tveggja stórra steina
nokkru neðar.
Þá kemur að sjálfum söguper-
sónunum. Bragi átti heima á Felli
og var nú orðinn sjö ára gamall.
Leikfélagi hans var Fríða á Mel.
Lau léku sér saman flesta daga á
öðrum hvorum bænum. Fríða var
nú orðin átta ára og var því einu
ári eldri en Bragi. Fleiri söguper-
sónur verða ekki nefndar að sinni.
Þá hefst sjálf sagan. Eitt sinn
var Bragi á leið inn að Mel til
Lríðu á björtum sumardegi. Þeg-
ar hann kom á holtið í útjaðri
túnsins, sá hann eitthvert lítið
^órautt dýr neðan undir holtinu.
Ln þegar dýrið varð vart við
bann hvarf það skyndilega eins
°g jörðin hefði gleypt það.
Lragi varð hálf smeykur við
VOR|Ð
þessa sýn. Þó þóttist hann vita, að
þetta litla dýr væri hagamús.
Hann hafði oft séð myndirafmús-
um. Hann hélt áfram inn að Mel
til Fríðu.
— Fríða, ég sá lítið dýr á leið-
inni. Ég held það hafi verið mús,
sagði Bragi.
— Hvert fór hún? spurði
Fríða.
— Hún hvarf undir holtið.
— Skoðaðir þú ekki holuna
hennar?
— Nei, það gerði ég ekki.
Bragi vildi ekki viðurkenna, að
hann hefði verið hálf hræddur við
músina. Strákar mega ekki vera
huglausir.
— Þá skulum við skoða hana,
sagði Fríða. Hún virtist ekkert
hrædd. Og nú var Bragi ekki neitt
hræddur heldur, þegar þau voru
tvö saman.
Svo hlupu þau út túnið yfir
lækinn og út á holtið.
— Hvar sástu hana? spurði
Fríða.
O