Vorið - 01.02.1974, Síða 31

. -Á- laugavdasmorgni var Tommi
v- ,U' ('U1 slæmu skapi, er liann
-. lla®i- í refsiugarskyni fyrir
a, °^ln liafði Pollí frænka úr-
J"ðað að liann skyldi mála
]^ln^Vei'kiS. Úfinn í skapi fór
lri.nn að girðingunni, vopnaður
ningarkústi og málningarfötu
jj. ^atnaði ekki í skapinu, er
11111 sú, hve stór girðingin var.
Lengd hennar var 30 m. og
alla þá lengd var liún 2 m. á hæð.
Hann dró smávegis úr kústinum,
til reynslu, mikil skelfing iiuldi
það kústfar lítið af girðingunni.
Hvar myndi finnast von til ráða?
Jú — sjáum til, rétt í þessu kom
félagi Tomma, hann Jim, söng
við raust og sveiflaði fötu sem
liann átti að fylla af vatni.
ag niniai reyndi hvað liann mátti
dugíp a Tlm iínghvarf, en ekkert
Uuj SVo mikil ógn stóð hon-
ar. ro;f8Íaðgeröum frænkuun-
Ur , ÍJetta er bara bull og blað-
ll5ísba?ði Tommi- Hún myndi í
inu ^ ,;^i dangla svolítið í koll-
kúiu 1 Ter- ^g skal gofa þór gler-
Ultii . gerir þetta. Ég skal
s-'lla þér bólgnu tána mína.
Nei, því miður... þessir samn-
ingar runnu út í sandinn. í sömu
andrá þaut Jim af stað með föt-
una. Pollí frænka hvarf þá aftur
frá og Tommi tók til við að mála
Skýringin á þessu snögga brott-
hvarfi Jims var sú, að Pollí
frænka kom þarna vopnuð öðr-
um inniskónum sínum og lét liann
dynja á bossanum á Jim.
— Heyrðu! sagði Tommi. Ég
skal gera þór þann greiða að
sækja vatn í fötuna ef þú málar
girðinguna á meðan. En Jim
hristi bara höfuðið: Prænka þín
sagði, að ég mætti ekki hjálpa
þér. Hún var viss um að þú
myndir reyna að fá mig til þess
og óg er viss um það, að hún
refsar mér ef ég hjálpa þér...
Jafnskjótt og frænkan var
horfin úr augsýn, helltist sama
þunglyndið yfir Tomma. Nú gætu
hinir strákarnir gefið sig að alls-
nægtum lífsins, meðan liann yrði
að standa í þessum þrældómi.
Iíann var að kanna birgðirnar í
vösum sínum, er bráðsnjallri hug-
mynd skaut upp í huga hans.
Jú — þotta var snjöll hugmynd.