Bjarmi - 01.12.1931, Blaðsíða 8

184
B J A R M I
það skalt vitna glaður
að hann sje með sínum
sannur Guð og maðwr.
Vitna, vitna’ um hann.
Herborg og Ólafur.
Ölafur kristniboði starfar í Tengchow 1
vetur, eins og fyrri, og- útlitið þar frem-
ur gott um árangur, er síðast frjettist. En
þegar hann fór þangað í haust, voru veg-
irnir svo ,umsetnir af ræningjum, að hann
skildi konu sína eftir á Kuljngfjalli, ná-
lægt Hankow.þar sem oftast er margt er-
lendra manna. Dvelst hún þar vetrarlangt.
Þeim hjónum fæddist dóttir í október, svo
að nú eru börnin 3; má nærri geta, að
erfitt sje að ferðast með þann hóp í Kína
eins og ástandið er þar nú.
----—♦> -;-------
I Jólakveðjusjóð: Systkinin I Neðra-Ási 5 kr.,
Hrafnhóli 1 kr., Börn i Dalahr. 4 kr., G. K.
Skeljavík 2,50 kr.
Til útbreiðslu Bjarma:-»Tvær« 20 kr.
Mannaveiðar.
»Og er hann gekk fram með Galileu-
ur Símonar, er þeir voru að leggja dragnet
á vatninu, því að þeir voru fiskimenn.
vatninu, sá hann Símon og Andrjes, bróð-
Jesús sagði við þá: »Komið og fylgið mjer,
og mun jeg láta yður verða mannaveiðara«.
Mark. 1, 17.
Við kyntumst í sumar gömlum sænskum
kristniboða, sem nú er á förum heim tii
Svíþjóðar. Hann sagði mje.r einu sinni frá
ánægjulegu atviki. Hann er maður árrisull
og var það venja hans í s,umar að dvelja
kyrláta stund í skóginum, skamt fyrir of-
an húsið sitt. Einn morgun kom ungur, al-
ókunnugur kínversk.ur maður upp í skóg
tii hans. Bað hann mjög feimnislega um
leyfi til að mega hlusta á kristniboðann
lesa ritninguna. Að lestrinum loknum
krupu þeir til bæna. En áður en þeir
skildu, spurði ungi maðurinn, hvort hann
vildi svo ekki biðja sjer blessunar með
handa-yfirlagningu. Kristniboðinn gjörði
það, klökkur í huga, en þakklátur Guði
fyrir að fá að l.júka fjörutíu ára starfi í
Kína með þessum hætti.
Hann kvað það gleðja sig mest, er hann
nú yrði að kveðja þetta verk, að hugsa til
trúaðra Kínverja, sem væri fyllilega
treystandi til að halda því áfram.
»Þótt bili hendur er bættur galli,
ef merkið stendur, þótt maðurinn falli«.
Kristniboðið er að því leyti komið mjög
vel á veg víða í Kína, að það hvílir nú aðal-
lega á herðum innlendra starfskrafta. Út-
lendir kristniboðar voru upphafsmenn
verksins, en Kínverjar halda því svo áfram.
Jeg hefi haft nokkur kynni af þessum
kínversku samverkamönnum og arftökum
kristniboðanna, og finst mjer engin ástæða
til að efast um að safnaðar og útbreiðslu-
starfinu sje ekki vel borgið í þeirra hönd-
um.