Bjarmi - 01.12.1931, Blaðsíða 42

218
BJARMI
versta andstæðíng sinn. — Einnig á starf-
semin við töluverða örðugleika að etja í
kaþólskum löndurn, því að rómverska
kirkjan er andstæð þessari aðferð, að leik-
menn fái jafnan aðgang og prestarnir að
veita börnunum kristilega uppfræðslu. —
Sjerstaklega kvörtuðu frönsku og (ung-
versku fulltrúarnir yfir andúð rómversku
kirkjunnar.
Kl. 12 á hádegi var gefið matarhlje og
bauð forsetí fundarins öllum þeim er við-
staddir voru til snæðings á gistihúsi þar 1
grendinni. Að honum loknum var aftur
gengið til skýrslugerðar og var því ekki
lokið fyr en kl. 5 síðd.
Kl. 7 síðd. fór svo fram hin raunveru-
lega þingsetning í aðalsal hljómlistaskól-
ans. Vor.u þar saman komnir allir fulltrú-
arnir og auk þess margir boðsgestir og full-
trúar hins opinbera. Par að auki voru
mörg hundruð áheyrendur niðri í salnum,
því að kvöldsamkomurnar voi-u allar opin-
berar.
Hófst samkoman með söng og bæn. Síð-
an mælti dr. KeUy nokkur orð og lýsti
þingið sett. Að því loknu talaði kenslu-
málaráðherra Ungverja, Klebelsberg
greifi, og bauð hina erlendu gesti vel-
komna fyrir hönd ríkisstjórnarinnar. Þá
mælti borgarstjóri, Fr. Ripka nokkur orð
og flutti þinginu kveðj.u og árnaðaróskii
borgarstjórnarinnar. Auk þess fluttu
kveðjur og árnaðarósklr biskuparnir dr.
L. Ravasz (reform.), Bela Kapi (lútersk-
,ur), prestanir A. Csopjak (baptisti), J.
Jakob (metodisti) og loks form. sunnu-
dagaskólasambandsins ungverska, sr. Ste-
plian Bilkei Pap prófessor. Þakkaði dr.
Kelly þann heiður og þá samúð, sem bæði
hið opinbera og hinar ýmsu kirkj.udeildir
höfðu sýnt þessu þingi. — Að því loknu
var sunginn sálmur og beðln bæn og sam-
komunni síðan slitið.
Miðvikudaginn 12. ág'. var guðsþjónusta
kl. 9 árd. Þar talaði sr. A. Sza.bo um text-
ann: »Jesús Kristur vegurinn«. Benti
hann á, að Jesús er fyrst og fremst veg-
urinn út úr syndinni, en það er ekki nema
upphaf þess vegar, sem oss er ætlaður, því
að Jesús er einnig vegurinn mn í samfje-
lagið við Giuð, inn í Guðs ríki.
Klukkan 10 var svo fundur. Þar talaði
prófessor Jóhannes Victor í Budapest um:
»Skipun kennarans. Farið, kennið«.
Var það erindi mjög athyglisvert, og
væri óskandi, að »Bjarmi« hefð/i rúm til að
birta það í íslenskri þýðingu. En þar sem
það er ekki, þá verð jeg að láta mjer nægja
að tilfæra hjer nokk(ur orð, sumpart þó því
miður slitin út úr samhengi.
Taldi hann þessa skipun Jesú: »Farið,
kennið« vera ein mjikilvægustu ummæli
Jesú fyrir kristnina, sem til eru. »Því að
hvað er hin 2000 ára saga kristninnar ann-
að en þetta, að lærisveinarni'r fóru út um
allan heim? Þeir áttu að flytja mönnunum
boðskapinn, sem átti að vekja í þeim löng-
un til að halda alt, sem hann hafði boðið.
»Ileimurinn í hlýðni við Jesú Krist það
er takmark kristindómsins«. — Aðferðin,
sem lærisveinarnir áttu að nota til þess að
ná þessu takmarki, var að skíra og kenna.
Jesús vill því ekki ná ytri tökum á mann-
inum með neinum ytri skylduboðum, held-
ur vill hann umskapa þá innan frá, með
því að gefa þeim nýtt hugarfar. En þá
kemur sá mikilvæga spurning, hverj.um
hefir Jesús falið að kenna mönnunum, að
flytja mönnunum boðskapinn. Þegar svara
á þeirri sp,urningu skiftast menn í tvo
gagnstæða flokka. Annarsvegar eru þeir,
sem álíta að þessi skipun hafi éinungis átt
við þann litla lærisveinahóp, sem Jesús
hafði ár eftir ár kent og undirbúið til þess
svo að geta sent þá út með boðskapinn.
Samkvæmt áliti þessara manna, eru það
sjerrjettindi áð mega kenna. Þegar svo
lærtisveinarnir yfirgáfu þennan heim, þá
var það sjerstakur, fámenn,ur flokkur
manna, sem var arftakar hinna ellefu