Bjarmi - 01.12.1931, Blaðsíða 9

BJARMI
185
Pað hefði verið ánægjulegt að geta kynt
ykkur, mínir kæru, íslensku lesendur,
nokkura þessara manna, sem er.u Drottni
útvalin verkfæri. Sumum þeirra a. m. k.
verður ef til vill meira ágengt í trúboðs-
starfinu, en nokkrum kristniboða.
Fyrst og fremst mundi jeg óska mjer
þeirrar ánægju, að fá að kynna ykkur vin
okkar og samverkamann, Han Siu-ching,
forstöðumann safnaðarins í Tengchow.
Okkar á millj köllum við hann oft »piet-
isten«, svo er hann vandaður og alvörugef-
inn. Ræðumaður er hann góður, en vinn-
ur þó hjörtu manna einkum með persónu-
legri umgengni.
Liu Dao-sheng, forstöðumann safnaðar-
ins í Nanyang, tel jeg vera einn af bestu
ræðumönnum, sem jeg hefi hlustað á. Ekki
sakir freyðandi mælsku. En andríkur er
hann í besta skilningi og virðist æfinlega
eiga brýnt erindi við tilheyrendur sina.
Ber söfnuðurinn í Nanyang það með sjer,
að margir hafa snúist fyrir vitnisburð
hans. Er þar nú stærsti og besti söfnuður-
inn á starfsviði Kínasambandsins.
Maður heitir Ní og' er frá Suður-Kína.
Hann er ungur, mentaður og ríkur. En
hann hefir kosið vanvirðu Krists fremur
en auð og lífsnautnir og gerst farandprje-
dikari; hann kvað kosta sig að öllu leyti
sjálfur. Við höfðum lesið nokkur eldheit
trúboðsrit eftir hann og þótti því vænt um
að gefast kostur á að kynnast honum s.l.
sumar.
Með greinarkorni þessu ætlaði jeg fyrst
og fremst að segja ykkur útdrátt úr fyrir-
lestri eftir Marlats Cheng, kínverskan
prest og kennara. Uppeldi sitt hefir hann
fengið að öllu leyti í skólaheimilum kristni-
boðsins. Iiann talar ensku og sænsku ágæt-
lega og hefir verið nokkrar ferðir í Evr
rópu og Ameríku.
Sra Cheng mun vera í mestu áliti allra
núlifandi kínverskra starfsmanna kristni-
boðsins. Um tíma stjórnaði hann trúboð-
inu á meðal hermanna Feng Yu-hsiang,
kristna hershöfðingjans. Siðustu tvö árin
hefir hann verið skólastjóri á stórum
bibluskóla fyrir karlmenn. Hann hefir
samið bækur og flugrit og gefur nú út
stórt tímarit, sem hefir náð mikilli út-
breiðslu.
Fyrirlestur þennan hjelt hann s.l. sum-
ar á miklu kristniboðaþingi, sem háð var á
Kuling í Kiangsi-hjeraði.
Hann kvað það vera óvénjulegt fyrir
sig að t'ala á þingi, þar sem mörg hundruð
kristniboðar væru saman komnir. Hann
hefði miklu fremur, síðan hann var barn
að aldri, átt því að venjast að sitja undir
ræðustól kristniboðanna, á áheyrenda-
bekkjunum. Hann hefði meðal annars
lært ensku af kristniboðunum; vor.u hon-
um minnisstæðir sumir tímarnir, einkan-
lega þegar námið gekk miöur vel. Og í
svipinn ásæktu þær endurminningar hann!
Erindið var langt og prýðilega flutt.
Meiri hluti þess fjallaði um vöxt og við-
gang kristnu safnaðanna víðsvegar um
landið, og um framtíðarhorfur kristilegrar
starfsviðleitni.
Sra Cheng áleit það vera eitt af sjer-
kennum síðustu tíma, að mjög hefði dregið
úr ofsóknum gegn kristnum mönnum, og
að nú væri meiri hreyfing. meira líf, inn-
an kirkjunnar í Kína en áður.
Til dæmis hefðu 500 karlmenn í Canton
í Suður-Kína mundað með sjer fjelagsskap
í þeim eina tilgangi, að lesa ritninguna og
biðja Guð um stórkostlega trúarvakningu.
Menn þessir eru úr mörgu.m kirkjufjelög-
um og af öllum stjettum: verkamenn, iðn-
rekar, kaupmenn, herforingjar, námssvein-
ar og háskólakennarar.
Og aldrei áður hafði hann orðið var við
meiri móttækileik, hungur og þorsta eftir
Guðs orði, en á trúboðsferðum sínum um
landið á síðastliðnum vetri. Einkanlega þó
á meðal æskulýðsins, enda væri nú óvenju-