Bjarmi - 01.11.2000, Blaðsíða 15

Lindsay túlkaði heimsfréttirnar
í Ijósi spádóma ritningarinnar
og hann var sannfærður um að
heimsendir væri í nánd. Enn í
dag er Lindsay með öflugt
boðunarstarf er lýtur að sama
markmiði. Dylan tók hann á
orðinu og talaði oft og iðulega
um heimsendi á milli laga á
tónleikum. Þessi afstaða er því
áberandi á plötunni og hennar
er einna helst minnst fyrir það.
Ari síðar kom platan „Sa-
ved“ út. Á umslagi plötunnar
lét Dylan birta vers úr spá-
dómsbók Jeremía: „Sjá, þeir
dagar koma — segir Drottinn
— að ég mun gjöra nýjan sátt-
mála við Israels hús ogjúda
hús" (31:31). Titillag plötunn-
ar fjallar um afturhvarf hans.
Hann er frelsaður fyrir blóð
lambsins, náð Guðs og orð
Guðs hafa breytt lífi hans.
Honum var bjargað úr glötun-
argröfinni og frá reiðinni.
Hann er dýru verði keyptur og
gerir mun á verkaréttlætingu
og trú. Ljóðið endar síðan á
einfaldri þakkargjörð. Á þess-
ari plötu er mótaðri hugsun en
á þeirri fyrri, hún er persónu-
legri og sýnir að hann er ekki
barn í trúnni lengur.
„Saving grace“ er söngur um
náðina. Eingöngu fyrir náð
Guðs og fýrirgefningu er Dylan
á lífi. Hún vakir yfir honum og
hann ætlar að setja a111 sitt traust á
hana. „In the Garden“ fjallar um ævi og
störfjesú og hvert hlutverk hans var:
„When they came for Him in the Gar-
den, did they know?
Did they know He was the Son of
God? Did they know that He was Lord?“
Þriðja og síðasta boðunarplatan,
„Shot of Love“, kom út 1981. Hún var
ekki eins afgerandi í afstöðu og hinar
tvær en engu að síður má finna margt
forvitnilegt á henni. „Every grain of
sand“ er Ijóð um sköpun Guðs og hvern-
'g hann telur höfuðhárin, vakir yfir hverj-
um smáfugli og laufi sem skelfur. Lagið
er undurfallegt og í raun mun líkara
sálmatónlist en poppi.
Aódáendur hans tóku eftir því að
hann var ekki jafn-ákafur lengur og
fengu endanlega staðfestingu á því 1983
þegar platan „Infidels" kom út. Á henni
var ekki að frnna rödd hrópanda í eyði-
mörk. Þó svo að margir textanna verði
ekki skoðaóir öðruvísi en með ritninguna
til hliðsjónar var ekkert jafn-augljóst og
áður. í viðtali sama ár talaði hann um
aó tímabili boðunarinnar væri lokið.
Þegar á því hefði staðið hefði hann hellt
sér af fullum krafti út í það en nú voru
þau ár orðin hluti af reynslunni.
OBob Dylan hefur aldrei gefið út
plötu með afgerandi iörunar-
boóskap aftur. Hann hefur ekki
heldur afneitað kristindómnum eða
Biblíunni. Því eru þeir margir sem velta
fyrir sér hvar hann standi í dag. Er hann
kristinn? Hefur hann snúið aftur til gyð-
ingdómsins? Eða hefur hann gefið upp
alla von?
I viðtali árió 1985 talar Dylan um mik-
ilvægi Biblíunnar og hvernig hún hefur
gegnsýrt menningu Bandaríkjanna og að
hann noti hana alltaf aó einhverju leyti í
listsköpun sinni. Ári síóar gengur hann
lengra og segist trúa á upprisuna en sé
einnig trúr gyðinglegum uppruna sínum. I
þessu sama viótali er hann spurður út í
þátttöku sína í „We are the world-ævintýr-
inu.“ (En þá lögðust margir tónlistarmenn
á eitt til styrktar bágstöddum meó því að
taka upp lag með þessum titli). Hann
svaraði því til aó málefnið væri gott en
texti lagsins væri varasamur þar sem mað-
urinn gæti ekki frelsaó sig sjálfur.
Þeir sem vilja meina að Dylan gangi
enn á Guós vegum nefna til stuðnings
máli sínu að hann syngi söngvana enn á
tónleikum. Eitt lag sem hefur fýlgt hon-
um alla tíð er fyrrnefnt „In the Garden“.
Hann kynnti það á tónleikum 1984 með
því aó tala um að allir ættu sér hetju eða
fyrirmynd og nefndi til sögunnar John
Wayne, Ronald Reagan, Richard Nixon,
Clark Gable, Michael Jackson og Bruce
Springsteen.
Þetta eru ekki hetjurnar mínar, sagði
hann. Eg á mér hetju sem ég ætla að
syngja um núna.
Annað sem þeir nefna er að hann hafi
róast og sé yfirvegaðri gagnvart fagnað-
arerindinu. Það er margt sem styður þaó
í viðtölum við hann og í Ijóðum hans. En
þó ber að hafa í huga að Dylan hefur
sagt ýmislegt í viðtölum og virðist oft
vera í mótsögn við sjálfan sig. En efvið
snúum okkur að Ijóðunum þá hafa plöt-
urnar „Oh, Mercy” (1989) og „Under
the red sky“ (1990) mest gildi. Eins vil ég
minnast á Ijóðið „Death is not the end”
af „Down in the Groove“. Dylan málar
mynd afvonleysinu sem við fyllumst
stundum af. Þegar stormurinn æðir og
draumarnir eru horfnir. Þegar allt sem
þú hefur haldið í heiðri virðist ekki skipta
nokkru máli lengur. Ekki gefast upp, það
er von þrátt fyrir allt og dauðinn er
hvorki lausn né endalok.
Oh the tree of life is growing
Where the spirit never dies
And the bright light of salvation shines
In dark and empty skies.
Þetta er huggunin. Þó svo að Jesús sé
ekki nefndur á nafn syngur hann um
skært Ijós fagnaðarerindisins og lífsins
tré. Þetta er staðan í dag.
Það er ekki hægt aó gefa afgerandi
svar við spurningunni um hvort Dylan sé
kristinn í dag en það er forvitnilegt að
fýlgjast með ferli hans með hliðsjón af
þessum pælingum. Aó öllum líkindum er
niðustaðan þessi:
„The answer, my friend, is blowing in
the wind.“
15