Bjarmi - 01.11.2000, Blaðsíða 24

Þjónustuhugsun
Söfnuðir ensku þjóðkirkjunnar telja sig
bera nokkra ábyrgð á öllum á starfs-
svæði sínu, hverrar trúar sem þeir eru, og
reyna að mæta hinum mikla fjölda fram-
andi nýbúa í borgunum í kærleika. Sam-
skotafé úr auðugri úthverfum mætir að
hluta til þörfum fátækari safnaða og
mikil sjálfboðavinna er unnin á öllum
stigum kirkjustarfsins. Reynt er að nýta
reynslu, menntun og gjafir sjálfboðalióa
sem best og þannig aó þeir vaxi en kulni
ekki út. Gjarnan eru geróir eins konar
verktakasamningar þar sem verksvið og
vinnumagn er skilgreint.
Þannig eru þau Brian Russell, sem
leiðir starfsþjálfun presta, og Pam de
Wit, sem sér um fræðslu og þjálfun leik-
fólks, bæði með stóran hóp sjálfboða-
liða í kringum sig og búa að því leyti við
sömu aðstæður og prestar sem þau
vinna meó. Þau fylgjast með öllu ferlinu
svo sem skipulagi námskeiða og tengsl-
um við söfnuði og stunda síðan mark-
vissar rannsóknir á árangri náms og
þjálfunar og viðhorfum þeirra sem þessa
njóta og hvaó um þetta fólk veróur.
Þessi tenging fræðistarfa og vinnu á vett-
vangi vakti sérstaka athygli mína og jók á
trúverðugleika þess sem við vorum frædd
um. Umrædd fræðsla og þjálfun heyrir
undir þjónusturáð biskupsdæmisins og
þjónustuhugsjóninni sýnist haldió á lofti.
Brátt eru frjóir fræðsludagar á enda.
Vió Islendingarnir, sem auk mín eru sr.
Jón Dalbú Hróbjartsson, prófastur, og
Halla Jónsdóttir, fræðslustjóri á Bisk-
upssstofu, skiptum okkur niður á þær
þrjár kirkjur í nágrenninu sem messu-
ferðir bjóðast í. Eg er mættur tímanlega í
stóra kirkju frá miðöldum (Knowle).
Samt er fjöldi sjálfboóaliða kominn til
að undirbúa guðsþjónustuna og margir
taka að raða stólum vió enda bekkjaraó-
anna sem þó taka greinilega mörg
hundruð manns. „Hún veróur full,“ er
sagt við mig þegar ég læt í Ijósi undrun
og svo tekur fólk á öllum aldri að
streyma inn og ég skynja hlýtt samfélag í
þessari uppbyggilegu guðsþjónustu en
svo vel er tekið undir sönginn að ég heyri
aldrei neitt í kyrtilklæddum kórnum.
Merkilegir kristniboðaskólar hafa
starfað í Birmingham og okkur var sagt
af góðri guðfræðideild sem einmitt var
aó fagna 100 ára afmæli. Þarna sýnist
áhugaverður staóur til námsdvalar fýrir
guðfræðing eða guðfræðinema sem jafn-
framt setti sig í samband við það ágæta
fagfólk sem leióir þjálfun presta og leik-
fólks til kirkjulegrar þjónustu í Birming-
hambiskupsdæmi. Það sem við heyróum
af aðstæðum í Englandi benti til þess að
auðvelt væri að hagnýta hérlendis nám-
skeið og verklagshætti sem þar hafa ver-
ið þróaðir.
EVRÓPA
Könnun á trúarafstöóu
Daninn Oli Riis hefur gert könnun á trúarafstöðu íbúa í Vest-
ur-Evrópu. í Ijós kom að um 60% íra og ítala trúa á persónu-
legan Guð og er það hæsta hlutfallið. Hlutfallið er hins vegar
lægst í Danmörku og Svíþjóð en aðeins 12% Dana og 13%
Svía trúa á persónulegan Guð. I Noregi er hlutfallið 26%.
Samkvæmt könnuninni virðast margir íbúar Vestur-Evrópu
trúa á einhvers konar andlegan kraft.
DANMÖRK
Meira trúarlegt efni í sjónvarpi
Danska útvarps- og sjónvarpsstöðin Danmarks Radio hefur
ákveóió aó leggja meiri áherslu á efni um kirkju og kristna trú
á komandi árum. Veita á meiri fjármunum í útsendingar af
þessum toga og bæði fjölga og þróa útsendingar frá guðs-
þjónustum og öðrum trúarlegum vióburðum. Þá á að auka
trúarlegt efni í tengslum vió jól og páska og gera þemaþætti
um trú og kristilegar trúarhefðir í Danmörku.
EVRÓPUSAMBANDIÐ
Geta ekki krafist sömu lífsskoóunar
Tillaga aó tilskipun frá Evrópusambandinu felur í sér að trúar-
legar hreyfingar og stofnanir, s.s. kirkjur og moskur, geti ekki
krafist þess að þeir sem ráðnir eru til vinnu séu sömu trúar og
hreyfingin. I vissum tilvikum má þó gera undantekningu, t.d.
varðandi presta í kirkjum. En tillagan felur t.d. í sér að ekki er
hægt að neita guðleysingja um kennarastöðu á kristilegum
skóla, sé ekki um kennslu í kristnum fræðum að ræða. Taka á
afstöðu til tillögunnar nú í haust og hefur hún vakið sterk við-
brögó frá kirkjum í Englandi, Svíþjóó, Finnlandi og Þýskalandi.
NOREGUR
Múslimar mega kalla til bæna
Meirihluti hverfisstjórnar í elsta hluta Oslóar hefur samþykkt
aó leyfa múslimum að kalla til föstudagsbæna, en eins og
kunnugt er er kallað til bæna úr moskuturnum, oft með hjálp
hátalara. Norska heióingjasamfélagið fékk einnig leyfi til aó
kalla til sinna samkoma með orðunum „Guó er ekki til“. í
báóum tilfellum var þó geró sú krafa aó hrópin færu ekki yfir
60 desibel að hljóðstyrk. Til samanburóar má nefna að
kirkjuklukkur hringja oft meó um 110-120 desibela styrk og
að hljóó frá nýlegri uppþvottavél eru um 45-52 desibel.
Aður en leyfið var veitt áttu sér stað
miklar umræður um trúfrelsi. Meira en
eitt hundraó kristnir leiðtogar í Noregi
skrifuðu undir mótmæli gegn því að
leyfið yrói veitt en mörgum öðrum
kristnum leiðtogum þóttu mótmæli
óheppileg. Biskupinn í Osló og Norska sam-
kirkjuráóið voru fýlgjandi umsókn múslima um leyfið.
„Vió styrkjum ekki stöðu kristinnar trúar í samfélaginu með
því að neita fólki af öðrum trúarbrögðum um að boða trú
sína,“ sagði Gunnarjan Eines, leiðtogi í Frikirkenes Globale
Information, af þessu tilefni. „Við eigum að mæta vaxandi
áhrifum islams í samfélagi okkar með öflugri og skýrari boð-
un fagnaðarerindisins.“
Aóalframkvæmdastjóri Baptistasamfélagsins, Billy Tar-
anger, styður baráttuna fýrir trúfrelsi. Hann segir: „Eg reikna
meó aó múslimar berjist með okkur fýrir trúfrelsi í löndum
islams á sama hátt og við höfum stutt frelsi þeirra hér á
landi.“ Tranger nefnir í því sambandi sérstaklega Pakistan og
Tyrkland sem dæmi um lönd þar sem kristnir menn hafa
mætt ofsóknum.