Bjarmi - 01.11.2000, Blaðsíða 19

þessi stórkostlegi sýn af mætti og dýrð
birtist á fjallinu þá sofnuóu lærisveinarn-
ir, að sögn Lúkasar. Kröftug bæn læri-
sveinanna kemur því ekki við sögu hér.
Síðan heyra þeir rödd úr skýinu: „Þessi er
minn elskaði sonur, hlýðið á hann!“ Og
snögglega þegar þeir litu í kring um sig
sáu þeir engan framar hjá sér nemajesú
einan.
A sama tíma er annar hópur lærisveina
Jesú niðri á sléttunni. Það sem mætir
þessum hópi afvinumjesú er afallt öðr-
um toga. Það er hin afskræmdi veruleiki
sem birtist þeim í þjáningum barns og
föður. Faðir einn hefur fært lærisveinun-
um einkason sinn, dreng sem frá
bernsku hefur verió haldinn óhreinum
anda og er kvalinn. Lærisveinarnir eru
beónir um að reka andann út. Þeir reyna
en árangurslaust. Þetta vekur athygli og
fjöldi manns er kringum þá og fræói-
menn þrátta við þá. En það tekur
skyndilega enda því að þegar fólkið sá
Jesú hljóp það til og heilsaði honum.
Viðbrögó Jesú við því sem hann sér og
heyrir eru: „Ó, þú vantrúa kynslóð,
hversu lengi á ég að vera hjá yóur?
Hversu lengi á ég að umbera yður? Færið
hann til mín.“
I úrræðaleysi sínu biður faðir drengs-
insjesú um hjálp og leggur hann í mátt-
ugar hendur hans. Bæn er aó Ijúka upp
fyrir Jesú, að veita Jesú aðgang aó neyð
sinni (Hallesby, 1978). Þetta gerir hann
ekki vegna sterkrar sannfæringar um hver
Jesús er. Hann hefurvarla þekktjesú. En
eitt hafði hann svo sárlega þurft að
teyna, að lærisveinar hans gátu að
minnsta kosti ekki læknað. Hann hafði
ekki verió á ummyndunarfjallinu og séó
þaó sem lærisveinarnir sáu. Nei, það
sem hann sá var sársaukinn í augum
barnsins og það er sárt fyrir föóur að
horfa upp á son sinn þjást og vera sjálfur
svo hjálparlaus.
Bæn hans til Jesú snýst því ekki bara
um lækningu fýrir son sinn heldur biður
hann Jesú að koma inn í sína neyð líka.
Bænin er fyrir þá báða: „En ef þú getur
nokkuð, þá sjá aumur á okkur og hjálpa
okkur!“ Þá sagði Jesús við hann: „Ef þú
getur! Sá getur allt sem trúir.“ Neyð
föðurins er ekki bara að geta ekki linað
þjáningar drengsins, heldur líka þaó að
hann getur ekki einu sinni trúað nógu
sterkt fyrir son sinn. Hann vill ekki
bregðast honum. Aftur er eina lausnin
sem hann sér að opna fyrir Jesú, að hann
meó mætti sínum geti einnig umbreytt
hjarta hans. „Hjálpa þú vantrú minnil"
Þetta er máttug bæn. í vanmætti sín-
um opnar hann dyrnar upp á gátt fyrir
Jesú og veitir honum og mætti hans að-
gang að allri neyð sinni. Jesús hastar þá
á óhreina andann og drengurinn verður
heill. Lúkas endar þessa frásögu svo fal-
lega. Hann segir: „Og allir undruðust
stórum veldi Guðs.“
Seinna, þegar Jesús var orðinn einn
með lærisveinum srnurn, spurðu þeir
hann: „Hvers vegna gátum vér ekki rekið
hann út?“ „Þetta kyn verður eigi út rekið
nema meó bæn,“ var svarið sem þeir
fengu. „Þér eigið ekki, af því að þér biðj-
ið ekki,“ segir í Jakobsbréfi og það er
kannski það sem var raunin í þessu tilviki
hjá lærisveinunum. Þeir hafa ekki fært
Jesú vandamálið heldur reynt að lækna
drenginn í eigin mætti. Það er ekki bæn.
„Færið hann til mín,“ sagði Jesús eftir að
hann hafði lýst vonbrigðum sínum yfir
hinni vantrúu kynslóð. „Færið hann til
min,“ er svarið. Að færa Jesú, að opna
fýrir Jesú, er bæn. Eg held að lærisvein-
arnir hafi ekki veitt Jesú aógang til að
skerast í leikinn, heldur hafi þeir ætlað
sér að bjarga þessu sjálfir. Það er bæn í
eigin nafni, ekki í nafni Jesú, og þess
vegna engin máttug bæn.
Frásagan í Markús 9 varpar Ijósi yfir
fýrirbærið máttug bæn, samband hjálp-
arleysis og valds Jesú. Eg mun áfram
hafa þennan biblíutexta til hliösjónar til
að undirstrika nokkur atriói sem gerast
fýrir bæn. En það er fýrst og fremst sam-
tal við Guð, í öðru lagi að elska, máttur
og vilji Guós fær aðgang og loks að Guð
fær tækifæri til að veita okkur gjafir sín-
ar.
Samtal vió Guó
Það eru tveir gjörólíkir heimar sem birt-
ast okkur í þessari frásögu en báðir eru
jafnraunverulegir. Atburðirnar gerðust
báðir í tíma og rúmi. Annar hópur læri-
sveina Jesú verður vitni að dýrð og há-
tign Jesú en það eru þjáning, þrætur og
vonbrigði sem mæta hinum hópnum.
Eitt er þó sameiginlegt og það er að á
báðum stöðum er þaójesús sem athygl-
in beinist aó. Návist hans skiptir sköpum
og er aóalatriðió. Það heyrist rödd úr
skýinu: „Þessi er minn elskaði sonur,
hlýðið á hann.“ I atburðinum á sléttunni
sér mannfjöldinn Guð að verki því aó
Lúkas segir um þá: „Og allir undruðust
stórum veldi Guðs.“ A báðum stöóum
birtist máttur og vald Jesú þótt á ólíkan
hátt sé.
í bæninni Ijúkum við upp fýrirjesú og
það er samfélag við hann sem hió nýja líf
snýst um og nærist á. „Sjá, ég stend við
dyrnar og kný á. Ef einhver heyrir raust
mína og lýkur upp dyrunum, þá mun ég
fara inn til hans og neyta kvöldveróar
með honum og hann meó mér“ (Op.
3,20). Það eru unaóarstundir þegar tveir
góðir vinir setjast saman yfir máltíð til
að eiga stund saman og eru uppteknir
hvor af öðrum. Jesús vill neyta kvöld-
verðar með okkur. í bæninni er þetta
raunveruleiki, unaðsríkt trúnaðarsamfé-
lag milli Guðs og manns. Jesús dó á
krossi til þess aó við mættum eiga sam-
félag vió Guð. Það er eingöngu í samfé-
lagi við hann sem er uppspretta alls lífs,
kærleika og gæsku að við getum lifað
sem heilir einstaklingar, sem manneskj-
ur. Við erum sköpuó til að lifa í nánu
sambandi við Guð, án hans nær líf okkar
ekki tilgangi sínum. Þegarjesús læknar
drenginn þá vill hann lina þjáningu en
hann vill líka að hann fái aó sjá hver
Jesús er, læri að þekkja og elska hann.
Hann vill andsvarvið elsku sinni. „Sjá, ég
stend við dyrnar og kný á.“ Og hann
óskar þess heitt að við opnum fýrir hon-
um. Þegar Þétur vill dvelja á fjallinu í
hrifningu og vellíðan og byggja bústaði
þá kemur ský „og snögglega, þegar þeir
Nálcegð Guðs er ekki meiri inni í
bcenaherberginu í Loftstofunni í Reykjavík
heldur en á götunni fyrir utan þar sem
glerbrotin og lcetin eru.
19