Bjarmi - 01.11.2000, Blaðsíða 30

Vió fórum þó fyrst á sýnóduskrifstofuna
þar sem vió fengum annan og vígalegri
bíl og vippaði Gulli sér upp á þak og
gekk frá farangrinum.
Nú var lagt af stað til Gídóle en þaó er
bær hátt uppi í fjöllunum. Þar rekur
kristniboóið sjúkrahús. Stuttu áður en
við komum á spítalann fengum vió okk-
ur að boróa indjera og vodd á veitinga-
húsi en það er þjóóarréttur Eþíópíu. Þar
kom líka að merkilegum tímapunkti í
ferðinni því í fyrsta skiptið var ekkert kló-
sett á staðnum heldur var bara gat og
tvær steinhellur sitt hvoru megin við gat-
ið. Þetta var framandi eins og reyndar
flest annað í þessari ferð.
Við komum síðan á kristniboósstöó-
ina og hittum þar dönsku hjúkrunarkon-
una Elísu en hún sýndi okkur staðinn. I
Gídóle er einnig heimavistarskóli sem var
reyndar ekki byrjaður efirir sumarfrí þegar
við komum þarna. Eftir þessa skoóunar-
ferð um staóinn lögóum við af stað til
Konsó.
Árió 1954 hófu Felix Ólafsson og
Kristín Guðleifsdóttir starf í Konsó og
var það fyrsta íslenska kristniboðsstöóin
í Eþíópíu. Við fundum fyrir því í Konsó
hvað íbúunum þar þykir vænt um þá Is-
lendinga sem hafa verið þar. Starfið þar
er mjög öflugt og hittum við finnsku
kristniboðahjónin Timo og Aiya Katrina
Ahlberg. Einnig var gaman að kynnast
yfirmanni kirkjunnar í Konsó, honum
Kússe. Vió gistum einungis eina nótt í
Konsó en þegar við vorum á leiðinni úr
bænum hittum við Berrissja Húnde sem
er íslenskum kristniboðsvinum að góðu
kunnur enda hefur hann þrisvar sinnum
komið í heimsókn til Islands. Bauð hann
okkur upp á gos og það var gaman að
hlusta á þennan mann segja okkur frá
starfinu í Konsó og sinni trúarreynslu.
Þann 8. ágúst vorum vió komin til
Voitó og þar var tekið rosalega vel á
móti okkur. Oft heyrðum við kallað
„mister Gúlli, mister Gúlli“ og voru það
þá gamlir vinir Gulla frá því hann var
kristniboði þar. Við gengum um Gis-
maþorpió og fólkinu þar fannst mjög
gaman að skoða okkur í bak og fyrir.
Myndavélarnar okkar heilluóu fólkið upp
úr skónum þegar við sýndum þeim
hvernig aðdráttarlinsan virkaði. Við vor-
um tvær nætur í Voitó og skoðuðum
sjúkraskýlið þar, litum til Erbore sem er
þorp sunnar í dalnum, litum í Bolaþorp-
ið, fórum í messu o.m.fl.
Nú lá leiðin til Djinka en þar var í
gangi leiðtoganámskeið hjá kirkjunni og
litum við þar inn. Við fórum síðan á
markaðinn og hafói ég gaman af því
þegar ég borgaði andvirði tveggja króna
til að spila borðtennisleik þar. Múgur og
margmenni þyrptist í kringum borðtenn-
isborðið. Eg hélt í smástund að ég væri
heimsfrægur íþróttamaður en ég vaknaði
upp úr draumnum þegar ég áttaði mig á
því að ég væri búinn að tapa leiknum.
Þann 12. ágúst komum við til Omó
Rate sem er alveg syðst í Eþíópíu. Þar lit-
um við á starf sem verið er að vinna
meðal Dasenetsj-fólksins. Þar eru þrjár
útstöóvar sem eru notaóar sem trú-
boðsmióstöðvar og sjúkraskýli. Við fór-
um á eintrjánungum yfir Omóána og
sáum krókódíla. Þetta var mikið ævintýri.
Einnig fórum við nokkrum sinnum til
Kenýu en við gengum fram og til baka
yfir landamærin sem voru þarna. Við
vorum þar fram til 14. ágúst en þá lögð-
um við af stað til baka.
Eg ætla ekki að vera að orðlengja um
heimferðina en hún var ekki síóur lær-
dómsrík og skemmtileg.
Lokaorð
Eftir að hafa flakkað þarna um Eþíópíu
get ég fullyrt að við höfum kynnst kristni-
boðinu ágætlega og grundvallarhug-
myndinni bakvið það.
Boóun fagnaðarerindisins um Jesú
Krist er það sem þetta snýst allt um. Það
sem við sáum þarna úti var starf sem
unnió er af óeigingirni og fyrir Guð.
Það er mikil neyð þarna úti og hung-
ursneyð ríkir á sumum stöóum en það
eru fáir til að hjálpa. Það vantar enn
kristniboða og vil ég biója lesendur
Bjarma um að biðja fyrir starfinu úti.
Biðja um fleiri kristniboða til að breiða
út fagnaðarerindið og til aó sinna
menntunar- og heilbrigðisstörfum þarna
úti sem mikil þörf er fyrir. Að lokum vil
ég þakka öllum sem veittu okkur stuðn-
ing í þessa feró. Guð blessi ykkur öll.
EGYPTALAND
Enn barist gegn kristninni
Aófaranótt 7. júní sl. var AzizTawfik Rezkalah, sem tilheyrir koptísku kirkjunni í
Egyptalandi, handtekinn á laun af egypsku lögreglunni. Var hann ákærður fyrir
aó hafa boðaó manni aó nafni Zakaría fagnaðarerindið. Var hann færður á lög-
reglustöðina til yfirheyrslu og pyntaður þar til hann játaði á sig verknaðinn.
Rezkalah spurði lögregluna að því hver þessi Zakaría væri og bað um að fá aó
hitta hann en því var hafnað umsvifalaust. Eftir
langa nótt með yfirheyrslum og pyntingum var
hann loks látinn laus. Þetta er í fjórða sinn síó-
an 1996 sem Rezkalah er handtekinn og ákærð-
ur fyrir að boða fagnaðarerindið.
„Þeir handtóku mig á heimili mínu um miðja
nótt í augsýn konu minnar og þriggja dætra.
Ástæðan fyrir þessum handtökum er líklega sú aó ég er formaður í stjórn kristi-
legra samtaka sem kallast Nour El-lnlil (Ljós fagnaðarerindisins). Starfsemi
samtakanna hefur leitt til þess að dregið hefur úr fjölda þeirra Egypta sem snú-
ast til islamstrúar."
Heimildamaóur í Egyptalandi bendir á að ástæðan fyrir því aó Rezkalah er
aftur og aftur handtekinn sé sú að hann er mjög duglegur að fræóa kristna Eg-
ypta um trú þeirra.
Amnesty International hefur upplýst í nýlegri skýrslu að leynilögreglan í Eg-
yptalandi noti pyntingar skipulega við yfirheyrslur. Það gerist á ýmsum stöóum í
landinu. Samkvæmt skýrslunni hafa a.m.k. sjö manns verió drepnir í tengslum
vió slíkar yfirheyrslur á árinu 1999.
umh—p
viða'
—iverold
30