Bjarmi - 01.06.2001, Síða 37

nokkuð stór. Þá voru tíu kristniboðar í
Eþíópíu á okkar vegum og að auki tvær
íslenskar fjölskyldur á vegum Norska
kristniboðssambandsins, samtals fjórtán
manns, en síðan hefur þeim fækkað í tvo
til þrjá á öðrum tímum.
Hefur ungt fólk áhuga á kristniboði og kristni-
boðsstörfum?
— Já, það eru margir sem hafa áhuga
á kristniboðinu en það má velta því fyrir
sér hve djúpt sá áhugi ristir. Það ríkir
góður skilningur á gildi kristniboósins og
ýmsir eru tilbúnir til að leggja eitthvað
að mörkum eða fara til starfa um
skemmri tíma. Það er allt gott um þetta
aó segja en það sem við þurfum fýrst og
fremst á aó halda er fólk sem vill fara til
starfa í kristniboðslöndunum um lengri
tíma. Þeir hafa ekki verið margir hér á
meðal okkar sem hafa gefió til kynna að
þeirséu tilbúnirtil þess.
Ef við hins vegar horfum á heiminn sem
heild þá er ekki hægt annað en að segja
að það sé mikill áhugi á kristniboði, líka
meðal ungs fólks. Sennilega hefur aldrei
verið eins mikill áhugi á kristniboði innan
kristninnar og nú og ef við skoðum
kristniboðsráðstefnur sem eru haldnar
víða um heim þá eru þær fjölsóttar og
ungt fólk gjarnan áberandi, oft í meiri-
hluta. Nýlega var t.d. í Danmörku ráð-
stefna þar sem voru saman komnir um
800 unglingar. Ahugi ungs fólks er því
víða mjög mikill en vió vildum gjarnan sjá
meira af honum hér á landi. Því má þó
ekki gleyma að við höfum nýlega sent
ungt fólk til starfa í Kenýu.
Af hverju telur pú að áhuginn he'r á landi risti
ekki dýpra þannig að hann skili sér í meiri
fjölda þeirra sem vilja fara út til starfa?
— Það er sjálfsagt margt sem stuðlar
aó því. Það er auðvitað svo að lifandi
kristindómur og kristniboó fer alltaf
saman þannig að það sem þarf fyrst og
fremst er fólk sem er lifandi í trú sinni og
brennandi í andanum. Svo er náttúrlega
ýmislegt sem stendur í veginum. Ungu
fólki stendur margt til boóa, það hefur
ótal tækifæri og því getur verið erfitt aó
ákveóa hvar það vill hasla sér völl í lífinu.
Mörgum kann að finnast það stórt skref
að fara út í kristniboósstarf í framandi
landi og skuldbinda sig til margra ára.
Eru þessi löngu starfstímabil, allt að fjögur ár,
þá eftil vill oflöng?
— Vió erum fyrst og fremst með þetta
langan tíma á fyrsta starfstímabili
kristniboðanna. Astæðan er sú að það
tekur langan tíma að setja sig inn í
starfsaðstæður. Nýir kristniboóar þurfa
að læra tungumál innfæddra, kynnast
menningu og siðum, setja sig inn í starf
og starfshætti kirknanna sem við störfum
með o.s.frv. Þetta gerir þaó að verkum
að vió teljum þörf á fjögurra ára starfs-
tímabili a.m.k. í byrjun. Síðan er algengt
ef fólk fer annað tímabil til starfa að það
sé þrjú ár. Það þekkist líka aó fólk geri
sex ára samning en komi þá heim í frí í
þrjá mánuði á tveggja ára fresti.
Hver eru helstu verkefnin sem lögð er áhersla á
núna íkristniboðsstarfnu?
— Hér á heimavelli erum við fýrst og
fremst aó vinna aó því að efla áhugann á
kristniboðsstarfinu og fá fleiri til að styðja
það með fyrirbæn og fjárframlögum.
Einnig reynum við að vinna að því að fá
fleiri kristniboða til að fara til starfa. Úti á
kristniboðsakrinum erum við með þessi
hefðbundnu verkefni. Við leitumst vió eftir
því sem vió höfum mannafla til að byggja
upp starf á nýjum stöðum bæði í Eþíópíu
og Kenýu. Einnig þarf aó styrkja starfió
með leiðtogaþjálfun og fræðslu. Þá vinn-
um við aó ýmsum þróunarverkefnum sem
eru mikilvæg og kalla einnig á mannafla.
Er innlenda kirkjan í þessum löndum að verða
það öflug að hún geti brátt staðið á eigin fótum
eða verður alltaf þörf fyrir einhverja kristni-
boða?
— I Eþíópíu er þegar orðin sterk, lúth-
ersk kirkja. I henni voru um 3,3 milljónir
um síðustu áramót. Hún hefur á að
skipa mörgum mjög góðum, innlendum
leiðtogum sem sjá um starfið. Það er
engin þörf á að hafa kristniboða á þeim
stöðum þar sem við hófum starfið, t.d. í
Konsó. Þar eiga menn að geta bjargað
sér sjálfir og hafa reyndar gert það vel
þar sem þeir hafa verið án kristniboða í
mörg ár. Aftur á móti eru ný svæði þar
sem starfió er ungt og jafnvel þjóðflokk-
ar sem ekki er enn hafió starf á meðal.
Þar þarf kristniboða og innlenda kirkjan
biður okkur um að senda fólk til starfa á
þessum nýju stöðum. Áherslan í Eþíópíu
hefur því færst meira yfir á nýju svæðin.
Við hófumst t.d. handa og byggðum
kristniboósstöð í Voitó fyrir nokkrum
árum en höfum því miður ekki haft
kristniboóa til að senda þangað síðustu
árin. Þar hafa danskir kristniboóar verið
undan farin ár. Við tókum líka þátt í að
byggja í Omó Rate sem er suóvestur af
Konsó. Þar hafa einnig verið Danir en við
hefðum gjarnan viljað hafa íslenska
kristniboóa þar. Þetta eru staðir þar sem
mikil þörf er að hafa kristniboða. Helgi
Hróbjartsson er líka að störfum á nýju
svæði. Hann vinnur meðal þjóðflokks
sem kallast Sómalí en þaó er fjölmenn-
asti þjóðflokkurinn í Afríku sem enn hef-
ur ekki náóst til með boðun fagnaðarer-
indisins nema í litlum mæli. í Kenýu er
þessu svipaó farið. Útbreiðsla starfsins
37