Bjarmi - 01.11.2001, Síða 21

Margir Indverjar
fæóast inn í lágar
stéttir og þurfa
því oft aó betla
mat og peninga á
götunum.
Okkur fannst
Himalayafjöllin
blasa vió okkur
eins og himnaríki.
Margt fólk kom til
okkar sagóist vilja
taka á móti Kristi
og baó okkur um
að biója meó sér.
Nýja húsið komió
langt áleióis og strax
oróið meira en helm-
ingi stærra en þaó
sem fyrir var þó svo
aó eldhúsió sjáist
ekki enn.
meó. Eftir margra klukkustunda lestarferð
og akstur upp fjallshlíðarnar enduðum vió
í fjallahéraði sem heitir Darjeeling þar sem
nokkur þúsund manns búa. Húsin eru
byggð í fjallshlíðina þannig að það er bara
ein gata sem liggur í gegnum bæinn og svo
voru bara eintómar tröppur.
I Indlandi er mikil stéttaskipting og eru
langflestir af lægstu stéttunum og því
mjög fátækir. Mörg börn og fullorðnir
betla mat og peninga úti á götum því þau
hafa fæðst inn í lága stétt og þar af leið-
andi vill enginn láta þau fá vinnu sama
hversu lítil sú vinna væri. Samt getur þetta
fólk ekki sofið á götunni sjálfri í Darjeeling
eins og víða í Indlandi heldur hefur það lít-
inn kassa eða hjall úr nokkrum spýtum því
annars myndi þaó deyja úr kulda á næt-
urnar.
Þegar við komum til Darjeeling var eins
og visst þunglyndi gripi hópinn. Andinn í
loftinu var næstum því áþreifanlegur og
okkur fannst allt svo vonlaust. Við vorum
ekki með neina staði í boði til að vitna og
á staó eins og Darjeeling, þar sem einhver
yfirvöld var að finna, gátum við ekki verið
meö neinn boóskap á götunum, því það
er ólöglegt að vera kristniboði í Indlandi.
Við reyndum að fara um í litlum hópum
og tala vió fólk því allir voru forvitnir og
vildu tala við okkur, en það gekk ekki vel
því enginn talaði góða ensku og við vorum
bara með einn túlk. Skólabörnin voru þau
sem töluðu mest ensku þó það væri nú
ekki mikió, en enginn skóli vildi taka við
okkur því allir kennarar alls staðar voru
hindúatrúar og stóð ógn af þessu fólki
sem vildi halda öóru fram.
Stórkostleg stund
Þrem dögum eftir að við komum til Dar-
jeeling fengum við okkur langan bænar-
göngutúr. Við gengum upp að minnis-
varóa og spurðum Guð í einrúmi ráða um
þessa vonlausu stöðu okkar. Þegar við
komum saman og ætluðum að bera sam-
an bækur okkar kom stórt ský æðandi upp
hlíðina og umlukti okkur, og innan fárra
sekúndna byrjuðu þrumur og eldingar allt
í kring og þar að auki kom haglél sem fékk
okkur til að hlaupa í skjól þar sem höglin
voru á stærð við vínber! Við fundum lítió
skyggni sem við gátum naumlega staðið
undir og fundum svo áþreifanlega fyrir
Guði aó vió byrjuóum aó syngja eins hátt
og viö mögulega gátum til að reyna að yf-
irgnæfa lætin í þrumunum og haglinu.
Svo á einu augnabliki var eins og skrúfað
væri fýrir og skýið hélt áfram að æóa upp í
móti. Skyndilega kíkti sólin í gegn og allt
varó heiðskírt og beint á móti okkur
blöstu Himalayafjöllin vió í allri sinni dýró
langt fyrir ofan okkur þannig aó við feng-
21