Heima er bezt - 01.04.1951, Qupperneq 2

34
Heima er bezt
Nr. 2
r^«~-■--------—?
Heima er bezt
Kemur út mánaðarlega, 32 síður.
Ritstjóri: Vilhj. S. Vilhjálmsson.
Utgefandi: Bókaútgáfan Norðri.
Sími 3987. Pósthólf 101.
Áskriftarverð, 12 blöð, kr. 67.20.
Útsöluverð kr. 7.00 vert blað.
Prentsmiðjan Edda h.f.
-----------------------
Til lesendanna
Sagt er.
SAGT ER, að eftir að Stefán skáld frá Hvítadal var orðinn bóndi vestur í
Dölum, hafi hann einu sinni sem oftar komið til Reykjavíkur og hitt kunn-
ingja sinn í Bankastrætinu. Þeir heilsuðust og spurðu hvor annan um líðan og
störf, en síðan barst í tal maður, sem var góðvinur beggja, Stefán mælti:
„Og nú er hann loksins giftur.“
„Jú, það held ég. Þar kom að því.“
„Og er það satt, að hún færi honum tvö börn í búið?“ sagði Stefán enn-
fremur.
„Já, það er víst alveg rétt.“
Nú setti Stefán hljóðan. Svo sagði hann í þeim hógværa lífsreynslutón, sem
hann oft og tíðum notaði:
„Já, hann er eins og sumir þessir miklu reykingamenn, sem vilja ekki nema
tilreyktar pípur.“
SAGT ER, að maður nokkur í Reykjavík, sem á upp'comna en þó unga sonu,
hafi boðið heim til sín kunnum listamanni, og síðan hafi einn sonurinn verið
látinn leika fyrir hann á slaghörpu. Foreldrarnir hlustuðu á hörpusláttinn af
mikilli hrifni, og þá er sonurinn hafði leikið lagið á enda, sneri faðirinn sér að
listamanninum og spurði af eftirvæntingu:
„Jæja, hvcrnig lízt þér á?“
Listamaðurinn varð dálítið vandræðalegur, en sagði:
„Mér lízt prýðilega á þetta.“
„Já, er það ekki?“
„Jú, það er Iifandis ósköp gott, að ungir menn temji sér að spila. Hvort það
er ekki munur á svona, eða þegar unglingar eru öll kvöld út í bæ og leggja
fyrir sig að stela!“
Myndirnar á forsíðu
1. mynd: íslenzkar konur hafa löngum verið snjallar að fást við
hesta, enda hafa gæðingarnir veitt þeim margar dýrðar-
stundir og fyllt hugi þeirra af kærum minningum. Mynd-
in sýnir, að enn kunna íslenzkar húsmæður að sitja hesta
sína með miklum glæsibrag.
2. mynd: Ungar stúlkur við hannyrðir á menntasetri Borgfirðinga,
Héraðsskólanum í Reykholti.
3. mynd: „Bármikill sjór blekkir margan, en við logn em ek hálfu
hræddari.“
4. mynd: Gömlu baðstofurnar i sveitunum eru að hverfa og með
þeim hverfur aldagamall þáttur úr íslenzku þjóðlífi.
LANGUR TÍMI er ekki liðinn
síðan fyrsta tölublað Heima er
bezt kom út. Þó hafa blaðinu
borizt bréf, bæði úr höfuðstaðn-
um og utan af landi, þar sem
menn láta í ljós ánægju sína
með það, útlit þess og efni. Eru
slíkar raddir lesendanna mjög
vel þegnar, ekki sízt þegar fram
koma leiðbeiningar um efnisval
og annað sem að gagni mætti
koma fyrir framtíð þess. Ein-
staka bréfritari lætur í ljós, að
auka þurfi efni, sem sérstaklega
sé ætlað ungu fólki. Það má vel
vera, að efnisvalið sé fyrst og
fremst miðað við þá kynslóð,
sem vaxin er úr grasi — og það
var ekki tilgangur útgefanda
eða ritstjóra, að eltast við það,
sem sumir að minnsta kosti telja
að sérstaklega muni kitla eyru
ungs fólks. En margir vaða í
villu og svima í því efni og á-
stæða er til að ætla, að það sé
skröksaga, að ungt fólk vilji
helzt ekki lesa annað en reyf-
ara og skröksögur, „slagara“ og
þess háttar.
Heima er bezt vill standa föst-
um fótum á þjóðlegum grunni
og leggja á það megináherzlu
að tengja saman reynslu feðra
okkar og mæðra og viðhorf
hinna ungu, aðbúð þeirra nú og
möguleika. í frásögnum af lífs-
baráttu hinna fullorðnu álítur
Heima er bezt, að hljóti að fel-
ast hvatning fyrir þá ungu til
góðra afreka fyrir sjálfa sig og
þjóðina í heild.
Eins og tekið var fram í
fyrsta tölublaðinu, er þess fast-
lega vænzt, að ritfærir menn,
hvar sem eru á landinu, gerist
samstarfsmenn ritstjórans,
þannig, að þeir sendi honum
greinar um menn og málefni,
sveitir og lífskjör. Er óskað sam-
vinnu við sem flesta í þessu efni
og um margskonar efni, ekki að
eins í höfuðstaðnum heldur
jafn vel fyrst og fremst í hinum
dreifðu byggðum.
Heima er bezt mun leggja á
það alla áherzlu, að vinna vin-
semd og tiltrú fólksins í land-
inu, verða vinur heimilanna og
starfa á þann hátt, að það geti
vakið traust og jafnframt orðið
hvatning fyrir alla til að vinna
vel og drengilega fyrir landið og
þjóðina. Til þess væntir blaðið
að geta notið styrks og trausts
sem flestra lesenda sinna.