Heima er bezt - 01.08.1951, Blaðsíða 2

162
Nr. 6
Heima er bezt
o— Sagt er...
GESTUR NOKKUR, sem kom á he'.mili séra Bjarna Jónssonar, var settur
þar við kaffiborð. Þá kom þar Sigurbjörn Þorkelsson, kaupmaður, og var hon-
um einnig boðið kaffi. Þess íikal getið, að Sigurbjörn liefur lengi átt sæti í
niðurjöfnunarnefnd Reykjavíkur. — Að kaffidrykkju lokinni kemur séra Bjarni
með v.'ndlakassa og býður gestinum vindil, gengur síðan framhjá Sigurbirni
og segir um leið. „Eg býð honum Sigurbirni ekki vindil, af því að hann
ieggur svo hátt útsvar á mig.“
Þá segir gesturinn: ,,Er þá ekki reynandi að mýkja liann eitthvað, ineð
því að gefa honum vindil?“
„Nei, það dugar ekki,“ segir séra Bjarni, ,,þá segir hann bara, að ég hafi
nóg efni til að borga hátt útsvar, úr því að ég eyði peningunum svona í tó-
bakið.“
(Saga þe. si er tekin úr skemmtilegri bók, sem Gunnar Magnúss liefur tekið
saman og Leiftur gefur út. Pleitir hún ,.Satt og ýkt“).
Myndirnar
; Heima er bezt
Kemur út mánaðarlega, 32 síður.
Ritstjóri: Vilhj. S. Vilhjálmsson.
Utgefandi: Bókaútgáfan Norðri.
Sími 3987. Pósthólf 101.
Áskriftarverð, 12 blöð, kr. 67.20.
i Útsöluverð kr. 7,00 eintakið.
Prentsmiðjan Edda h.f.
Bréf til ritstjórans
Ritstjóra Heima er bezt ber-
ast mörg bréf. Kærkomnust eru
bréfin úr sveitum og þorpum,
þegar íylgir þeim gott efni í
blaðið en erfiðast er að afla þess.
Þetta blað ber merki þess að
hægt og bítandi er stefnt að því
marki að hafa sem allra mest af
efninu innlent. Vill ritstjórinn
sérstaklega þakka Böðvari á
Laugarvatni og Sigurjóni frá
Hlíð fyrir framlag þeirra Fleir-
um ber þó að þakka, og þá ekki
hvað síst Guðmundi G. Hagalín
fyrir þætti hans, sem líka mjög
vel. — í næsta blaði birtist með-
al annars viðtal, sem Hjörtur
Hjálmarsson á Flateyri hefur átt
við £5 ára sjósóknara og bónda,
en cf lítið berst af viðtölum utan
af iandinu. Þá verður og í heft-
inu þáttur eftir Kolbein Guð-
mundsson um sérkennilega Ijós-
móður á Suðurlandi. Af sérstök-
um ástæðum var ekki hægt að
birta Sannar frásagnir eða
greiii um landafundi.
Meðal bréfanna, sem ritstjór-
anum haf borist er eitt frá Jór-
imni Ólafsdóttur að Sörlastöð-
í Fnjóskadal, en hún á nú stök-
ur í „Vísnamálum.“ í bréfi sínu
segir Jórunn meðal annars. „Ég
þakka kærlega fyrir Heima er
bezt. Það hefur veitt mér marg-
ar ánægjustundir. Mjög vel hef-
ur mér líkað efni það sem ritið
hsfur flutt. Ég hef haft mikið
yndi af hestamyndunum og frá-
sögnunum af hestum og á mörg-
rm forsíðumyndunum hef ég hið
mesta dáJæti. Ég óska ekki eftir
nsinurn breytingum á þeim eða
nokkrum búnaði ritsins. Ég óska
þ\ í allra heilla á komandi dög-
1. Æskan vinnur að gróður-
störfum. Unglingar í Reykja
vík hafa undanfarin sumur
ræktað mikið og undirbúið
ræktun. — Foreldrar sækj-
ast mjög eftir því að útvega
börnum sínum svona sumar-
vinnu. — Það er ekki glæsi-
legt að sjá ungur stúlkur
inni í daunillum og hálf-
rökknum búðum og veit-
ingastofum við vinnu þegar
sóiin skín úti. —
2. Og síldarstúlkurnar fá nóg
að starfa. Þær vinna flestar
ákvæðisvinnu og það vekur
mentað þeirra að verða sem
hæstar. Vinnuhendur eru
fallegar. Og ungar stúlkur
um.“ — Ritstjórinn þakkar þessi
ummæli og endurtekur það, að
hann vill standa í sem nánustu
sambandi við alla vini ritsins.
Getraunin
Þrátt fyrir, þó að getraunin
síðasta hafi reynst mjög stremb-
in, virðist hún hafa líkað vel.
AUs bárust 43 ráðningar, en þar
af var ekki nema að eins ein
alveg rétt. Margir réðu gátuna
réít, en enginn nema þessi
á forsíðu
önnum kafnar í vinnufötum
eru ekki síður fallegar en
systur þeirra í siikinu og bif-
reiðunum eða á kaffihúsinu.
3. Síldarvertíöin er hafin og
við skulum vona að hún
reynist drjúg. Hröð handtök
eru oft við síldveiðar. Skip-
in hraða sér á miðin og af
þeim og menn eru óþolin-
móðir að bíða eftir losun svo
að hægt sé að leggja aftur úr
höfn sem allra fyrst.
4. Unga stúlkan í garðinum er
broshýs og hamingjusöm.
Hún finnur það líka að starf
hennar er göfugt, að vinna
gróðri landsins okkar allra.
eini gat sagt hvaðan myndin
var. — Margir réðu gátuna þann-
ig: Hjörmundur, Hjálmsstaðir,
Hveradalir. En rétta ráðningin
er: „Hjörmundur, Hjálmsstaðir,
Laugardalur.“ — Maðurinn er til,
bærinn er til og dalurinn er til.
— Myndin er tekin í Þórsmörk.
Þar er þessi sérkennilega stein-
bogi. — Eini maðurinn, sem
sendi rétta ráðningu var Magn-
ús Gíslason, verkamaður, Þórs-
götu 9, Reykjavík. Og getur hann
vitjað verðlaunanna, bóka fyrir
1C0 krónur, til Norðra.