Heima er bezt - 01.07.1966, Síða 31

kraftaverk í sandgræðslu. Fyrst var þrengt að ánni
Stjórn með fyrirhlcðslum, og stórfelldum varnargörð-
um, svo að áin gat ekki framar flæmst yfir sandinn. Síð-
an réðust þeir Klausturbræður í það stórvirki, að reyna
að græða upp sandauðnina. Fyrst veittu þeir vatni úr
Skaftá á þessa gróðurlausu sandauðn, til að þétta sand-
inn og hefta sandfokið. Var þetta gífurlega dýrt og
stórhrotið fyrirtæki, en það hefur heppnazt undra vel.
Nú er þarna komið margra hektara tún og þéttur flug-
viillur. Stórhugur og vcrkleg tækni hefur þarna beizl-
að eyðingaröflin og aukið gróðurlendi byggðarinnar.
]>cssi þáttur um Kirkjubæjarklaustur verður ckki
lengri að sinni, en langt er þó frá því að efnið sé tæmt.
Byggðin í Skaftafcllssýslum cr að mörgu leyti svo ólík
öðrum byggðum landsins, að það skilur varla nokkur,
sem ekki hefur í Skaftafellssýslur komið. Fegurstu bæj-
arstæðin eru yfirlcitt í cfribyggðum héraðsins, undir
grænum fjallahlíðum, fellum og núpurn. Þcgar eldgos
og hraunflóð hafa vaðið yfir héraðið og sópað burtu
byggð og gróðri af láglendinu, hefur fólkið víða flúið
upp undir fellin og núpana og reist sér þar nýjan bæ.
En fcllin og núparnir hafa víða vcrið verndarvættir
byggðarinnar.
Valmveita />eirra KlausturbraOra úr Skuflti niOur a Stjórnar-
sand. Landgrtróslan.
Á milli jökulfljótanna, sem eru gráðug stórveldi í hér-
aðinu falla víða tærar fjallalindir fram af brúnum fjalla
og milli fella og hnjúka. Þessar tæru lindir hafa víða
verið virkjaðar, og veitt byggðinni ljós og yl. Er virkj-
un þessi nokkuð almenn í þessum sveitum, en víða eru
þó aflstöðvarnar of vatnslitlar, svo að vatn þrýtur í
hörðum frostum á vetrum og miklum þurrkum á sumr-
um. Þessar virkjanir hafa þó verið fólkinu, sem naut
þeirra ómetanlegt hagræði.
Ætíð minnist ég þess, er ég kom í fyrsta skipti að
Núpsstað í kolsvörtu haustmyrkri, að sjá um nokkuð
langan veg, er ég nálgaðist bæinn, björt útiljós yfir
hverjum dyrum á bæjarhúsum og útihúsum, sem lýstu
upp hlaðið og heimreiðina.
Stefán Jónsson.
í maíblaðinu 1966 var spurt um Ijóð, sem bvrjaði
svona: „Ástkæra Regína yndið mitt bjarta“. Þórunn
Einarsdóttir, Austurvcgi 12, Seyðisfirði, sendir afrit af
umbeðnu kvæði og telur, að það sé lítið ljóð úr óprent-
aðri sögu. Höfundurinn er austfirzk kona. Ljóðið heitir:
RAULAÐ VIÐ BARN.
Ástkæra Regína, yndið mitt bjarta
einasta ljósið míns vonsvikna hjarta.
\Tina mín kæra, þú viðheldur þrá
þú viðhcldur minning, er mamma þín á.
Ó, hve í augunt þér skært sé ég skína
skýring um lánlausu ástina mína.
Hún er svo svíðandi, — hún er svo sæt,
hún er svo kvcljandi, og þó er hún mæt.
Drottinn þér hlífi í dauða og Iífi,
dagur sá renni ei, — þú mætir því kífi.
Skoða þú lífið sem skylduverk eitt
skriflega umsamið, — því verður ei breytt.
Þórunn Einarsdóttir sendir líka lítið Ijóð, sem hún
óskar að birt sé undir hcnnar nafni. Ljóðið nefnir hún:
TIL ÞÍN.
Til þín lcitar hugurinn hraðvængjum á
og hjartað í leyni þín saknar,
til þín vil ég senda mcð bárunni blá
það bczta, cr í sál minni vaknar.
Ég vcit að þú skilur þá róslitu rún,
scm roðnar á fjallanna vcgi,
lleima er bezt 251