Heima er bezt - 01.05.1982, Blaðsíða 21

Gísli Pálsson bóndi á Hofi í Vatns-
dal sagði í viðtali hér í blaðinu
snemma á árinu 1981: „Það er grát-
legt að horfa upp á hið gífurlega magn
af sláturúrgangi, sem er upplagt hrá-
efni til þurrfóðurgerðar, en er fleygt
víða um land. Og við eigum tvímæla-
laust að leita aðstoðar erlendra aðila,
bæði tæknilegrar og fjárhagslegrar,
við þetta brýna verkefni.“
Við slógum á þráðinn til Gísla og
spurðum hvort eitthvað hefði gerst í
þessu máli frá því hann sagði þetta.
„Það var skipuð nefnd af land-
búnaðarráðherra til að fjalla um þetta
mál, en í nefndinni var fyrst og fremst
rætt um möguleika á framleiðslu
fiskifóðurs. Loðdýraræktin var varla
inn í myndinni, e.t.v. vegna þess að
hún er ný grein og nefndarmenn ekki
gert sér nógu glögga grein fyrir fram-
tíðarmöguleikunum þar. Megin nið-
urstaða nefndarinnar var frekar nei-
kvæð, markaðurinn var ekki talinn
nógu stór.“
— En er hægt að stunda loðdýra-
rækt upp um sveitir ef þurrfóður er
ekki til?
„Ég tel það forsendu fyrir eflingu
loðdýrabúskapar, að framleiðsla verði
hafin á þurrfóðri úr fisk- og sláturúr-
gangi. Eins og þetta blasir við núna
verða bændur að kaupa fóðrið ferskt
eða fryst og það gefur auga leið að
erfitt er að geyma slíkt heima á bú-
unum. Þar af leiðir að aðföng á fóðri
eru dýr og tímafrek," sagði Gísli á
Hofi.
í þessu sambandi má geta þess að
sænskt fyrirtæki er tilbúið til sam-
starfs við íslendinga um að reisa
þurrfóðurverksmiðju sem ynni úr
fisk- og'sláturúrgangi. —GM.
Ráðunautar í klípu
vegna óljósrar
stefnu forystumanna
□□□ Þaö er orðið nokkuð
Ijóst að bændur þurfa að
draga saman dilkakjötsfram-
leiðsluna. Spurningin er:
Hvaða bændur þurfa að
draga saman? Við lögðum
spurninguna fyrir Ólaf
Vagnsson sauðfjárræktar-
ráðunaut hjá Búnaðarsam-
bandi Eyjafjarðar.
□ „Það er á valdi Stéttarsambands
bænda, en þar eru skiptar skoðanir
um málið. Sumir vilja láta þetta ganga
jafnt yfir alla, en aðrir geta ekki
hugsað sér þá lausn. Vilja þeir síðar-
nefndu láta samdráttinn bitna á
bændum sem eru með blandaðan
búskap og eru með sauðfjárbúskap-
inn sem minni grein en mjólkurfram-
leiðslu. Bændur á vissum svæðum
landsins hafa að engu öðru að hverfa
og verði skorið niður hjá þeim, geta
þeir ekki bætt sér upp tekjumissinn
með góðu móti. Sennilega verður þó
samdrátturinn það mikill að hann
muni bitna á öllum sauðfjárbændum.
Heima er bezt 165