Heima er bezt - 01.01.1995, Blaðsíða 13

Guðfinnna á sjötíu ára afmœlisdeginum.
Uppeldi barnanna var dásamlegt og ljósmóðurstörfin sem
tóku við eftir að börnin mín stækkuðu.
Þú talar um mannlíf fyrr og nú, segir Guðfinna og lítur
tvíræðum augum á sveitunga sinn og samstarfsmann í
ungmennafélaginu Samhygð á árum áður og minnug þess
að „ljósubörnin“ hennar munu fylla fjögurra stafa tölu -
og leiðin þeirra fyrsta út í lífið og lífshamingjan mun
aldrei hafa brugðist.
Ef ég á að gera samanburð, segir húsfreyjan frá Tungu,
þá eru mér efst í huga kvennréttindamálin, hvað þeim
hefur fleygt fram síðustu 50 ár. Það hefur oft verið þung-
ur róðurinn en miðar þó í rétta átt. Það hefur verið Ijómi í
huga mér yfir afrekum Bríetar Bjarnhéðinsdóttur, sem
braust í því að gefa út blað til að vekja konur af Þyrnirós-
arsvefninum. Oftast hefur verið til ein og ein kona sem
hrist hefur upp í kvenþjóðinni.
Bríet var studd af manni sínum, Valdimar Ásmunds-
syni. Það má ekki gleyma að þakka mönnum eins og
honum. Þeir hafa nokkrir verið til sem studdu kvenfrels-
ið. Það tekur sinn tíma þessi þróun og aldrei má sofna á
verðinum. Nú eru ungar stúlkur vel menntaðar og það eitt
ætti að skila sér nokkuð á leið. Það er ekkert sem hindrar
konur lengur nema þær sjálfar. Höfum það hugfast!
Eg ætla að vekja athygli á bókinni „Aldrei, aldrei án
dóttur minnar" eftir Bettý Makmoody sem greinir frá
hvað íranskar konur máttu þola og eiga langt í land að ná
rétti sínum. Það verðum við þó að nrtuna að sagan er bara
hennar hlið, en óneitanlega sýnir það vel karlaveldið þar í
landi og því miður er það of víða í heimi hér.
Bráðum stend ég á afleggjaranum inn í nýja öld. Hvað
hann nær langt er óráðin gáta. Það er best að vita sem
minnst. Ég óska öllum góðum áformum og góðu fólki,
innilega velfarnaðar á 21. öldinni. Sennilega verða þar
skin og skúrir en framfarir halda áfram og breytingar
verða til hins betra - vonandi!
Ég hlakka til hvers dags meðan heilsa mín er góð. Hver
dagur færir mér eitthvað nýtt og ég hefi oft samband við
fólkið mitt, fylgist með framförum barnanna í skólanum
og utan þeirra. Ég mun ferðast út meðan ég er heil heilsu.
Gat ekki komið því við fyrr en ég var komin yfir fimm-
tugt. Vonandi endist það til æviloka því þá er eitthvað að
hlakka til.
Oddgeir
Oddgeir Guðjónsson er fæddur 4. júlí 1910, lengst af
bóndi í Tungu í Fljótshlíð, Rangæingur að ætt og upp-
runa. Þar hefur hann lifað og starfað um langa ævi og
víða komið við sögu í félags- og framfaramálum fyrir
sveit sína og hérað. Hann hefur fundið lífsfyllinguna í
störfum sveitabóndans og séð mátt moldarinnar breyta
mýrum og móum í „bleika akra og slegin tún“ og vel
vaxin skógarlönd, hvar hugur og hendur hafa lagt góðum
málum lið.
Heima er best 9