Heima er bezt - 01.01.1995, Síða 25

Guðjón Baldvinsson:
Komdu
nú að
kveðast á
27. þáttur
Við byrjum þáttinn á tveimur ljóðum eftir Bergþóru
Pálsdóttur frá Veturhúsum en hið fyrra nefnist
Staka
Þrösturinn vakti mig í morgun,
mild og Ijúf ogfögur borgun
-fyrir vol og vesalt tal. -
Hér, í bjarkar faðmi fríðum,
fann sér skjól í klettahlíðum.
Söngva á hann voldugt val.
Síðara ljóðið kallar Bergþóra
Fyrsti þrösturinn
Þröstur, minn vœngfrái vinur,
veitir mér þráðafró.
Eftir vetrarins hrollköldu hrinur
hrífst af söhgvarans ró.
Þú syngur um ástríki, unað,
allt, sem mér kærast er...
Eigi um marglitan munað,
né meinfýsni í heimi hér.
Heimþrá
Vítt um breiða Atlantsála
ennþá hugur leitafer,
fjöllin bláufalda hvítu,
fossinn þar sem lék ég mér.
Heyri ég vorsins tóna titra,
tíbrá glitra um sundin blá,
huldur landsins hljóðar vaka,
huga mínum birtast þá.
Dalinn faðma fjöllin háu,
fossar leita afhárri brún,
lyngivaxnar brekkur breiðar,
bœina meðfögur tún.
Sé í anda œskureitinn,
ævintýrahallirnar,
listaverk sem litlar hendur
lögðu á stund að móta þar.
Mig dreymir heim í fjallafriðinn,
finna laut og mosató,
heyra Ijúfan lækjarniðinn,
láta hugann hvíla í ró.
Hér er allt svo stórt í sniðum,
stendur huga mínum fjœr,
allt er hér með öðrum siðum,
engin lind við sjónum hlær.
Ejöllin sem þarfaðma dali,
friður ríkirþar og kyrrð,
átthaganna blœrinn blíður
Aðalheiður Þorsteinsdóttir sem býr í Svíþjóð hefur
margar vísurnar og ljóðin ort og m.a. gefið út ljóðabók
1985, sem hún nefndi „Sporaslóð.“ Eftirfarandi ljóð
hennar heitir
Heima er best 21