Heima er bezt - 01.09.1997, Side 27

Fórum við nú af hvalbaki niður á
dekk. Kom þá skipstjórinn til okk-
ar. Var það miðaldra maður, mjög
viðkunnanlegur, sem og skipshöfn-
in öll. Þegar hann hafði fengið vit-
neskju um það að við værum allir
komnir á dekk, skipaði hann stýri-
manni að sigla skipinu aftur á bak
og þegar það skreið til baka losnaði
báturinn samstundis af stefni hans
og sökk á fimm mínútum. Vorum
við nú gestir á togaranum í tuttugu
og fjóra tíma í góðu yfirlæti. Lét
skipstjóri liggja við akkeri þangað til
þokunni létti en sigldi þá inn til
Norðfjarðar, því að þar var þáverandi
konsúll bresku stjórnarinnar, Páll
Þormar.
Þegar til Norðíjarðar kom, fór ég
til læknis, Eiríks Björnssonar, og
gerði hann að sárum mínum og þeim
meiðslum sem ég hlaut. Flófust svo
réttarhöldin og vorum við yfirheyrðir
í þrjú skipti. Komumst við svo heini
frá Norðfirði að kvöldi hins þriðja
dags. Man ég ekki nafn togarans, en
nafn skipstjórans var Sigurður, þýtt á
íslensku.
í nóvember sama ár kom þessi
sami togari til Eskifjarðar með veik-
an mann. Hitti ég þá þennan sama
skipstjóra að máli. Heilsaði hann mér
eins og kunnugum manni og var
mjög vingjarnlegur. Var hann þá
stýrimaður og sagðist hafa misst
skipstjóraréttindin í tvö ár fyrir þetta.
Ári seinna sigldi Einþór Stefáns-
son, sonur Stefáns Þórarinssonar
bónda á Mýrum í Skriðdal, á báti til
Englands. Var hann túlkur við réttar-
höldin vegna ásiglingarinnar á Njál.
Hitti hann þá aftur þennan sama
skipstjóra sem spurði aftur um líðan
okkar og lét þess getið að hann fengi
ekki skip til umráða fyrr en eftir tvö
ár. Hefði hann orðið manni að bana
hefði hann ekki fengið skipstjórarétt-
indi fyrr en eftir fimm ár.
Þess má geta að þegar þetta gerð-
ist, þá var Magnús Gíslason sýslu-
maður i Suður-Múlasýslu.
*“* •«»/
• it ‘rí- (» ui,
•**<«• \ír. .H.
'* ty™ wíhjM
Wpr fr»u).
Fjallbonan
3. apríl 1902.
Mjaltir.
Eins og mörgum er kunnugt, en þó
færrum en skyldi og ætla mætti, er í
Búnaðarritinu 1-2 (14. ár) 1900,
„Leiðarvísir um meðferð mjólkur,“
eftir Hans Grönfeldt Jepsen.
Ritgerð þessi nær yfir bls. 62-177.
Að aðalefninu til stefnir hún að því að
gefa upplýsingar um nauðsynleg skil-
yrði fyrir því að hér á landi verði kom-
ið á sómasamlegri og gagnlegri smjör-
gerð, er staðist geti samkeppni að
gæðunum til á heimsmarkaðinum, en
þar að auki er hún stórmerkileg og þar
eftir gagnleg, fyrir landbóndann, og
það svo, að hún ætti að komast inn á
hvert heimili hér á landi, þar sem ein
eða fleiri kýr eru. Og meira, hún þarf
ekki einungis að vera í þeirra höndum,
sem ffamleiða mjólk, heldur líka allra
þeirra, sem kaupa mjólk, þvi það gild-
ir ekki síður um mjólkina en hverja
aðra fæðu, sem keypt er til manneldis,
að nafnið eitt gefur ekki fulla trygg-
ingu fyrir gæðunum. Tveir menn
kaupa mjólk, annar af honum Ráð-
vandi, hinn af honum Ref. Nú getur
verið betri kaup í pottinum á 20 aura
ffá Ráðvandi, en 16 aura ffá Ref. Þar
að auki getur það verið af mörgum
ástæðum að seljendum sé það ekki
sjálffátt að mjólkin sé léleg, t.d. léleg-
ar kýr og kjamlítið fóður.
Ritgerðin getur ekki gefið fullnægj-
andi upplýsingar um að meta gæði
mjólkurinnar, menntunarleysið og
verkfæraleysið, en hún fullvissar
menn um það að ekki standi á sama
Gluggað í gömul blöó
og forvitnast um það,
sem efst var á baugi
fyrir nokkuð margt
löngu.
Umsjón: Guðjón Baldvinsson
undir hvaða skilyrðum mjólkin sé
ffamleidd. Hér af getur hvert mjólkur-
heimili lært margt og mikið til gagns
og sóma, sérstaklega viðvíkjandi hirðu
á kúnum, fjósunum, mjólkinni og allri
hreinlætismeðferð á mjólk og mjólk-
urílátum.
Ég get ekki stillt mig um að minnast
á eitt sérstaklega, sem höfundurinn
tekur svo skýrt og gagnlega ffam, það
er, að eftir því sem hann til þekkir, sé
það fágætt að vinnumenn kunni að
mjólka. Þetta er víst hverju orði sann-
ara, og sýnir best hvað við erum sein-
látir og hugsunarsnauðir, þegar um
það er að ræða að hrista af sér hlekki
vanans og gamalla hleypidóma.
Það mun allvíða lifa enn í hugsun-
arhætti manna, að það sé óvirðing
fyrir karlmanninn að mjólka. Þetta er
sú vinna, sem hver karlmaður ætti að
kunna, eins vel bóndinn sem konan,
og ef, eins og höfundurinn bendir til,
piltum væri kennt þetta gagnlega og
skemmtilega verk eins og stúlkubörn-
um, þá kemur sá tími að allir karl-
menn kunna að mjólka og er tími til
þess kominn. Hvað á að segja um þá
menntun og menningu á þessum tím-
um, þegar mörg heimili hafa engan
kvenmann nema konuna, börnum
hlaðna, ef til vill veika og vanfæra,
Heima er bezt 343