Heima er bezt - 01.07.1999, Side 35

stúlku, ó meðan konan hans var að
ala honum son.
„Nei, Ólafur," stundi ég loksins
upp. „Nei, ég hjólpa þér ekki til að
hitta Hrefnu. Það er best fyrir ykkur
bæði að gleyma."
„Gleyma?" tók hann fram í fyrir
mér og horfði á mig með fjandsam-
legu augnardði. „Þú ert skilnings-
laus og heimsk, og veist ekki hvað
þú talar um. En ég mun ekki gefast
upp við svo búið. Hrefna skal verða
...annars..." Og hann þaut út úr
húsinu.
Seinna frétti ég að hann hefði dtt
tal við Hrefnu. Hvað þeim fór á
milli veit ég ekki.
í marsmdnuði næsta vetur, stóð
fréttaklausa í dagblöðum bæjarins,
með fyrirsögninni:
„Maður skaut sig til bana í Hljóm-
skdlagarðinum í gær."
Daginn eftir birtist dónartilkynn-
ing í blöðunum:
„Maðurinn minn og faðir okkar,
Ólafur... o.s.frv., andaðist af slysför-
um 6. þ.m." og undir stóð nafn
konu hans og bama.
Um þetta leyti sd ég Hrefnu vin-
konu mína mjög sjaldan. Hún var
alveg hætt að koma til mín,og þeg-
ar ég heimsótti hana, var hún svo
fúldt að mér fannst ég vera óvel-
komin. Hið sama var með aðrar
vinkonur hennar.
Svo var það einn dag að ég mætti
Hrefnu ú götunni. Við höfðum ekki
sést í mörg dr.
„Komdu sæl og blessuð," sagði ég
og rétti henni höndina.
Hún hneigði höfuðið aðeins örlít-
ið til kveðju, en lést ekki sjd útrétta
hönd mína. Síðan hraðaði hún sér
dfram. Ég tók eftir því hvað hún var
orðin ellileg, grdhærð og feitlagin,
enda þótt hún væri ekki gömul að
drum. Klæðnaður hennar var
ósmekklegur og göngulagið þung-
lamalegt.
Ég stóð kyrr nokkra stund og
horfði d eftir henni, þar sem hún
gekk niður eftir götunni. Mér fannst
eitthvað þungt leggjast fyrir brjóstið
ó mér.
Kæra Hrefna. Hvers vegna tók lífið
þig svo hörðum tökum?
Sögusviðið er tiltölulega
afskekkt sveit austur á
Fljótsdalshéraði, og
árið er 1944.
Aðalsögupersónan er sá
er þetta ritar, þá
Jjögurra ára strákpatti.
Eg sit á útidyra-
tröppunum á bœnum
Hrafnsgerði í Fellum,
þar sem ég og foreldrar
mínir og bræður
bjuggum um tíma, á
meðan verið var að
byggja nýja steinhúsið
innan við
Hrafnsgerðisána, í um
400 metra fjarlœgð.
Þetta eru steintröppur,
4-5 þrep, og það liggur
sprunga í miðjum
tröppunum, allt frá efsta
þrepi og niður úr.
að er annað hvort síðla
hausts eða í vetrarbyrjun.
Það marka ég nú af því, að
þó að hddagur sé, nær sólin
ekki að teygja sig langt upp fyrir
Austurfjöllin og enda þótt sólin
skíni, er ekki verulega hlýtt i veðri,
heldur húlfköld utangjóla.
Hún amma mín er að passa mig,
að ég fari mér ekki að voða. Ég man
enn hvað hún er að syngja. Hún er
að syngja lagið Kirkjuhvol, eftir
Áma Thorsteinsson, við ljóð Guð-
mundar Guðmundssonar skóla-
skdlds.
„Hún amma mín það sagði mér,
um sólarlags bil,
á sunnudögum gakk þú ei
Kirkjuhvols til."
Enda þótt ég væri ekki aldinn að
drum, er þetta gerðist, þd hafði ég
þó nokkuð örugga vissu fyrir því að
úti í heimi geisaði skelfilegt stríð.
Reyndar vissi ég harla lítið um út-
lönd d þeim tíma. Hafði þó gmn um
að þaðan kæmu kaffi, sykur og aðr-
ar „nýlenduvömr," er svo vom kall-
aðar, og fengust í kaupfélaginu d
Reyðarfirði, er farið var í kaupstað-
arferðir.
Upplýsingar um stríðið og gang
þess bdmst einkum með tvennum
hætti. í fýrsta lagi í gegnum dag-
blaðið Tímann, sem pósturinn kom
með d tveggja til þriggja vikna milli-
bili. í annan stað í gegnum galdra-
Heima er bezt 275