Æskan - 01.11.1969, Page 2

JESKJIN
iiii!iiiiiuiiiiiiiiiii>ii[liii;iiiiiiiiiiiiiiMiiiiniiiiifiiii[iiiiiiiiiiii!ii!iiiiiiiiiii:fliiitiiiiiiiiiiiiiiiii!iiniiiiiiii:i::iiii!ii!iitiiiiai!iiiiiiii[iiiai!iiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiii iii.aiiiiiaiiiiiiiiiiifliifliiint'1
nMiaiwuiiiBiiiiiBHiiiviiiiJiiiiiiNiiiiiiiiaiiiuiiiiiifliiiiiBiiiiiiiiiiiijjiiiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiaiiiiiiiiBiiaiiiHBiifiiiiiiiiiijaMiitiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiBiiiMiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiBiiiiiaiifMiiiiiiiuiiiiuiiiiiiiiiiiiN'1^
Ritstjóri: GRÍMUR ENGILBERTS, ritstjórn: Lækjargötu 10A sími 17336, hoimasimi 12042. Framkvæmdastjóri: KRISTJÁN
70’ ar9' GUÐMUNDSSON, skrifstofa: Lækjargötu 10A, heimasimi 23230. ÚtbreiSslustjóri: Finnbogl Júliusson, skrifstofa: Lækjar-
1 -J. -|2. tbl. aötu 10A’ sími 17336- Árgangur kr. 250,00 innanlands. Gjalddagi: 1. apríl. í lausasölu kr. 35,00 eintakið. — Utaná-
skrift: ÆSKAN, pósthólf 14, Reykjavlk. Útgefandi Stórstúka íslands. Prentun: PrentsmiSjan ODDI hf.
Nóv.—des.
196 9
Látið sígarettur
ekki fanga YÐUR
er hægt að ganga út frá því sem öruggri
staðreynd, að minnsta kosti 80% allra lungna-
krabbameina standi í beinu orsakasambandi
við reykingar.
Áhætta reykingamannanna er fyrst og fremst
bundin sígarettureykingunum. Miðaldra maður,
sem hefur reykt og reykir nálægt 30 sígarett-
um á dag, er í tvítugfaldri hættu á við jafnaldra
inn, sem reykir ekki. Áhættan er þó ekki ein-
ungis bundin því magni, sem reykt er á ákveðnu
tímabili, heldur öllu frekar á hvaða aldri reyk-
ingarnar hófust, hve lengi hefur verið reykt
og hversu miklu af reyknum er andað að sér.
Vafalaust skiptir einhverju, hvaða sígarettuteg-
und er reykt, þó að rannsóknir á fólki hafi ekki
leitt neitt slíkt í Ijós með vissu. Þótt nokkur efi
ríki um einstök atriði, er nú orðið enginn vafi á,
að sú mynd, sem hér hefur verið dregin upp,
er rétt í öllum aðalatriðum. Margþættar rann-
sóknir í fjöldamörgum löndum hafa tekið af
allan vafa um, að sígarettureykingarnar eru hinn
ríkjandi þáttur þeirrar orsakakeðju, sem veldur
lungnakrabbameininu.
Bjarni Bjarnason, læknir.
Fréttabréf um heilbrigðismál,
hluti úr grein f 3. tbl. 1969.
J
JfHann var
bindindismaður' t'''
Þegar Grant hershöfðingi
stjórnaði lierliðinu við Kirclts-
imrg, iiittust nokkrir foringjar
eitt sinn siðdcgis í aðalslöðv-
unum. Einn jieirra Irauð við-
stöddum glas af vini. Allir
þáðu ]>að með þökkurn nema
einn. Hann bað að liafa sig
afsakaðan, kvaðst aldrei nej'ta
áfengra drykkja. Hinir skáluðu
og menn skeggræddu um stund,
en síðan héit hver þangað,
scm honum bar.
Nokkrum dögum síðar var
foringi sá, sem ekki vildi ncyta
áfengis, kvaddur til að mæta
i aðalstöðvunum. Hann gekk
til hershöfðingjans, scm spurði
strax:
„Eruð þér maðurinn, sem
ekki vildi neyta áfengra
drykkja hér á dögunum?“
„Já,“ svaraði maðurinn frem-
ur feimnislega.
Þá sagði Grant hcrshöfð-
ingi:
„Þér eruð sá maður, sem ég
þarf að fá lil mikilvægra
starfa í lier mínum.“
Því næst skipaði hershöfð-
inginn hann strax i milda trún-
aðarstöðu. Það brást heldur
ekki, að ungi maðurinn sýndi
þar fráhæran dugnað og trú-
mennsku.
Þegar styrjöldinni var lok'
ið og Grant hersliöfðingi haf®*
vcrið kjörinn forseti, var aft'
ur spurt sérstaklega eftir f°>'
ingjanum unga, sem var l)inti'
indismaður. Forsetinn þurfti a
manni að lialda, scm skipaf1
gæti með sóma sérstakleg-1
ábyrgðarmikið starf innan rik'
isstjórnarinnar. Hann vaW1
hinn unga og trausta hinö'
indismann í þá stöðu.
S. G. Þýtt og cndursagt-