Æskan - 01.02.1979, Blaðsíða 3

Rltstjóri: GRlMUR ENGILBERTS, ritstjóm og skrílstola: Laugavogl 56, siml 10248, helmasfml 12042. Framkvæmdastjórí: KRISTJAn
GUÐMUNDSSON, helmasíml 23230. Algrelðslumaður: SIGURÐUR KÁRI JÚHANNSSON, helmasfmi 18464. Afgrelðsla: Laugavegl 56,
síml 17336. - Árgangurlnn kostar kr. 6.000.-. G|alddagl er 1. aprfl. - utanðskrlH: ÆSKAN, pósthólf 14, Reyk|avík. Póstgfró 14014.
Útgefandl: Slórstúka fslands. Prentsmlðjan Oddl hf.
Febrúar
1979
Bernskaminiiiiigar
» g hef líklega verið á níunda eða tíunda árinu.
Það var heitur sólskinsdagur snemma á túnaslætti.
Allir, sem vettlingi gátu valdið, voru komnir út á tún.
Þarna lá taðan, nýslegin, hvanngræn, víðast hvar í einni
síbreiðu. Stúlkurnar voru Ijósklæddar með hvíta eða
fósótta skýluklúta og létu þá slúta fram yfir ennið, svo að
varla sá nema í nefbroddinn. Þetta var í þá daga, er ungar
stúlkur þvoðu sér í framan úr nýmjólk eða rjóma til þess
að fegra andlit sín og verða bjartar á hörund, og á sumrin
forðuðust þær eins og heitan eldinn að verða útiteknar
°g sólbrenndar.
Piltarnir voru snöggklæddir og berhöfðaðir. Þeir
skeyttu ekki um, þó að hörundsliturinn dökknaði. Þeir
voru þetta á undan tímanum, að þeir létu loft og sól leika
frjálst um höfuð og andlit.
Fólkið var yfirleitt kátt og létt í lund. Hvernig var líka
annað hægt í glaða sólskininu og brakandi þurrkinum?
Daginn áður hafði ég eignast nýja hrífu, sem var hæfi-
lega stór handa mér. Hún var Ijómandi falleg og létt,
skaftið mjótt og sþengilegt og hausinn mátulega stór. Ég
var í sjöunda himni, er ég dansaði út á túnið með nýju
hrífuna. Svo fallega hrífu hafði ég aldrei átt og ég var
talsvert hreykin af því, að hún hafði veriö smíðuð bein-
línis handa mér.
Það þótti ósiöur, að margir væru saman í flekk, jafnvel
þótt þeir væru stórir, — tímaeyðsla að bíða eftir hinum
við enda rifgarðanna.
Ég lagði lag mitt við unglingsstúlku, sem kölluð var
Tóta. Þá kom fyrir atvik, sem er mér mjög minnisstætt.
Við kepþtumst við að snúa og hlupum annað veifið með
rifgarðana hlæjandi og flissandi, en fleygðum okkur
stundum niður á milli. Allt í einu rekur Tóta upp hljóð, og
ég heyri eitthvert undarlegt hljóð í heyinu.
„Guð hjálpi mér; hvað er þetta?" Við beygjum okkur
niður. Og hvað haldið þiö, að við finnum? Dálítinn fugl;
hálfvaxinn andarunga. Hann hafði víst flækst inn í heyið.
Og Tóta hafði stigið ofan á hann.

■■■■■

ÆSKAN hefur í 80 ár hvatt börn og unglinga að
lifa hófsömu og reglusömu lífi, bent þeim meðal
annars á böl áfengisins og skaðsemi tóbaksins.
1