Æskan - 01.02.1979, Blaðsíða 5

1979 - ÁR BARNSINS OG ÁR ÆSKUNNAR!
3£JCJOöe3«*3eSÖÖC3í36*3í3ÖOÍ3í3C3£3C3C5£3SX3C5ÖOÖC3C»OOC3e3CSÍ30C3í363S3C3£3CJCSÍ363C3í3C3í3í3aS3SSÍ3í3SS«3S3S3B
Það er skemmtileg tilviljun, að einmitt á þessu ári skuli
ÆSKAN geta fagnað enn einu stórafmæli sínu.
Mörg spor hef ég átt á skrifstofu ÆSKUNNAR, og eftir
að hafa skrifað greinar í blaðið í tíu ár samfellt, er mér
kunnugt um hið óeigingjarna starf, sem ritstjóri hennar
Grímur Engilberts vinnur. Því sendi ég honum sérstakar
árnaðaróskir á þessum tímamótum, svo og öllum for-
ráðamönnum blaösins.
Líklega geta ekki margir státað af því að hafa haldið
..ár barnsins” í 80 ár, en það má segja að ÆSKAN hafi
gert. Öll þessi ár hafa börn og unglingar hlakkað til þess
dags er ÆSKAN bærist þeim í hendur.
Efnið er ætíð fjölbreytt og vandað, allt frá gömlum
fróðleik til nýtískulegra teiknimyndasagna. Sem sagt
eitthvað fyrir alla.
Myndasögur hafa náð ákaflega miklum vinsældum á
undanförnum árum. Þær eru að vissu leyti ágætar, en
samt vona ég, að ÆSKAN láti þær ekki fá yfirhöndina, því
að alkunna er, að málkunnáttu barna og unglinga hefur
miög farið aftur í seinni tíð.
I okkar breytta þjóðfélagi þar sem hraðinn ræður ríkj-
um verðum við að varast þá hættu, að börnin hætti að
tesa. Ef svo fer er móðurmálinu stefnt í hættu. ÆSKAN
hefur gert sitt til að þroska málfar lesenda sinna, og vil ég
sérstaklega þakka henni fyrir, að enn skuli hún efla les-
kunnáttu barna og auka orðaforða þeirra, með því að
birta sögur og annað slíkt lestrarefni, sem annars er víða
á undanhaldi.
Þegar birtar hafa verið tölur yfir þá, sem ólæsir eru í
heiminum, finnur maður sárt til með hinum svokölluðu
vanþróuðu þjóðum. Þær geta ekki veitt börnum sínum
Það sem okkur finnst ekki nema sjálfsagt, eins og t. d.
Það að læra að lesa og skrifa. í þeim löndum er skóla-
Sanga lúxus. En þó varð ég mest undrandi þegar ég sá
skýrslu um það hversu margir Norðurlandabúar eru ó-
læsir. Hvað veldur veit ég ekki, en eitt er víst, að ef við
gætum ekki að í tíma, verður ólæsi einnig algengt hér á
landi, eða a. m. k. margt ill lesandi fólk.
Að sjálfsögðu eiga flestir sér óskir á þessu nýbyrjaða
ári, og ég á mér margar.
Aðeins tvær þeirra ber ég þó fram hér, á þessu al-
þjóðlega barnaári.
Fyrri ósk mín er sú, að þeir sem ráða menntamálum í
landinu stuðli að bættri móðurmálskennslu, og á ég þá
við hinar ýmsu greinar hennar. M. a. það að efla skýran
framburð, kenna réttar áherslur málsins, fegra og þjálfa
framsögn og lestur.
Þess vegna er líka seinni óskin sú, að allir þeir, sem
fást við bókaútgáfu í landinu láti þetta ár barnsins verða
met-ár í útgáfu góðra barnabóka, og að þá fái fyrst og
fremst íslenskir rithöfundar tækifæri til að birta verk sín,
en þeir hafa undanfarin ár orðið útundan að nokkru leyti
vegna þess, að ódýrara hefur reynst að gefa út mynd-
skreyttar, erlendar barnabækur en innlendar.
Vona ég, að framlag þeirra, sem þessum málum ráða,
verði meira nú á barna-árinu 1979 en á fyrri árum.
Einhverntíma var sagt: ,,Betra er berfættum en bókar-
lausum að vera". Og hygg ég, að eitthvað sé eftir af þeirri
hugsun hjá bókaþjóðinni miklu, sem þetta land byggir.
Þeir, sem læra í bernsku að umgangast bækur með
virðingu, munu halda því áfram. Efa ég ekki, að bókaút-
gefendur sem og aðrir viti, að eins og maður sáir mun
maður uppskera. Það vona ég líka, að allir fjölmiðlar hafi
í huga á þessu ári, sem nú er að hefja göngu sína. ■
Vona, að stjórnendur þeirra hafi hugfast, að þetta er ár
barnsins.
Um leið og ég óska, að þetta verði GLEÐILEGT OG
GÆFURÍKT ÁR, segi ég ÆSKAN LENGI LIFI!
Kærar kveðjur,
Ingibjörg Þorbergs.
á ÆSKAN
&([
ARA
oi
ÆSKAN á enn sem fyrr stóru hlutverki aö gegna í
íslensku þjóðlífi, sem eitt af meiriháttar öflum viö
uppeldi nýrra kynslóöa í landinu, nýtra borgara í
sífellt nýjum heimi.
ÆSKAN mun halda áfram aö fræöa og leiðbeina
komandi kynslóðum lands vors.
3