Æskan - 01.02.1979, Side 25

Þekkirðu landiðl
Þetta er mynd nr. 4, og nú er spurt um hvað-
an er þessi mynd? Frestur til að skila svari er til
25. marz n. k. Fimm bókaverðlaun eru veitt í
hvert sinn.
Þekkirðu landið? Nr. 4.
Hvaðan er myndin: .........................
Nafn: .....................................
Heimili: ..................................
Póststöð ..................................
Utanáskrift: ÆSKAN, Box 14, Reykjavík.
(Þekkirðu landið?)
a enskum skipum, svo hann skildi vel allt það, er farið hafði
^tlli Schneiders og Smitts, síðan hann rakst á þá.
Hann stóð á fætur og gekk inn í rjóðrið. Schneider og félagi
Uans hrukku við, eins og þeir sæu vofu. Schneider greip til
skammbyssu sinnar. Momulla rétti upp hægri höndina til
merkis um frið. „Ég er vinur,“ sagði hann. „Ég heyrði til
ykkar; en óttist ekki, að ég ljóstri upp því er ég heyrði. Ég get
Ujálpað ykkur og þið mér.“ Hann sneri sér til Schneiders. „Þú
Setur stjórnað skipi, en þú hefur ekkert skip. Við höfum skip,
Cn engan, sem kann til skipstjórnar. Ef þú vilt koma með
°kkur og spyrja einskis, skaltu fá að fara með skipið, hvert sem
bú vilt, þegar þú ert búinn að setja okkur á land í höfn, sem
V‘U nefnum þér síðar. Þú getur tekið konuna, sem þú talaðir
Um> °g við skulum einskis spyrja. Er það samkomulag?“
Schneider vildi vita meira, og sagði Momulla honum það,
st hann þorði, og stakk svo upp á, að þeir töluðu við Kai
^Uang. Þeir Schneider fylgdust með Momuila i lund skammt
Uá búðum uppreistarmanna. Þar faldi Momulla þá, meöan
ann sótti Kai Shang; bað hann landa sína að gæta þess, að
l>( U hlypust ekki á brott, ef þeim snerist hugur. Voru þeir
^chneider þannig fangar, þótt þá grunaði það síst. Brátt kom
UUimuIla aftur með Kai Shang, er hann iiafði sagt hið lielsta
‘U samtalinu við sjómennina. Kínverjinn lalaði lengi við
' chneider, uns hann var viss um, þrátt fyrir meðfædda tor-
"VSgni, að Schneider va*ri ekki lakari bófi en sjálfur hann og
Vacri umhugað um að losna af cynni.
þessu tvennu athuguöu var lítill vafi á, að Schneidcr
mundi trúlega gegna skipstjórastarfinu á Cowrie. Síðar komu
ráð til þess fyrir Kai Shang að nota manninn í hans þágu.
Þegar þeir Schneider lögðu af stað heimleiðis, leið þeim miklu
betur en nokkurn tíma áður. Loksins höfðu þeir líkur fyrir að
komast burtu á hafskipi. Nú þurftu þeir ekki lengur að erfiða
við skipasmíði og ekki að hætta lífi sínu á manndrápsbolla,
sem sokkið gat á miðri leið til lands. Þeir gátu nú numið
konuna á brott eða öllu heldur konurnar, því Momulla hafði
heimtað, er hann heyrði getið um svertingjakonuna, að hún
yrði líka tekin. Þegar Kái Shang og Momulla komu aftur,
þóttust þeir ekki þurfa Gústafs lengur við. Þeir gengu beina
leið að tjaldi því, sem þeir töldu víst, að hann dveldi í. Er þeir
gengu til tjaldsins, þuklaði Momulla um skaftið á löngum
skeiðahnífi sínum. Farið hefði um Svíann, hefði hann séð
þetta, eða hefði hann getað lesið í huga svertingjans. Svo vildi
til, að Gústaf var staddul- í tjaldi matsveinsins, sem var rétt hjá
hans eigin tjaldi. Hann heyrði því þá félaga koma, þótt hann
dreyntdi ekki um, að erindi þeirra snerti hann sérstaklega. Af
tilviljun leit hann þó út úr tjalddyrunum, um leið og Kai
Shang og Momulla nálguðust tjalddyr hans, og honum
sýndist þeir fara laumulega, eins og ekki væri friðar að vænta,
og rétt í því að þeir fóru inn úr dyrunum sá hann bregða fyrir
hnífi, sem Momulla hélt fyrir aftan bakið. Svíinn glennti upp
augun og hárin risu á höfði hans. Hann fölnaði upp. Sam-
stundis fór hann úr tjaldinu. Hann fýsti síst að grannskoða
það, sem hann þóttist gerla vita. Hann var viss um, að Kai
Shang og Momulla sóttust eftir lífi hans. Hingað til hafði
hann veriö öruggur vegna þess, að enginn gat stjórnað skipinu
23