Æskan - 01.02.1979, Blaðsíða 45

Risinn og
tvíburarnir
að voru einu sinni systkini. Þau hétu Rex og Aggie.
Þeim þótti afar vænt hvoru um annað, enda voru þau
tvíburar. Þau áttu heima í litlu, fallegu húsi er stóð á hæð.
Þar rann ólgandi elfur fram hjá. Og niður með ánni stóð
Þorpið. Faðir barnanna vann þar í myllu. í nánd við
Þorpið var gömul, falleg höll. Þessa höll átti hertogi.
Frá heimili barnanna sást ekki þorpið vegna skógar, er
byrgði útsýn þangað. En þau sáu höllina og sumarbú-
stað hertogans, er hvorttveggja var hinum megin við
ana, beint á móti íbúðarhúsi þeirra.
Dag nokkurn var föður þeirra brugðið, er hann kom
heim. Hann var óttasleginn.
..Hvað hefur komið fyrir, Pétur?“ spurði konan hann.
..Ég segi vondar fréttir," svaraði hann. „Risinn Hrani
er farinn úr Svartaskógi og kveðst koma hingað."
Konan svaraði: „Þetta getur ekki verið satt. Svarti-
skógur liggur í svo mikilli fjarlægð."
..Það er ekki löng leið fyrir risa,“ sagði Pétur. ,,Risar
eru stórstígir. Fólkið í þorpinu er dauðhrætt."
Rex spurði: ,,Hver er þessi Hrani risi, pabbi?"
Pétur mælti: ,,Ég skal segja þér frá honum. En þið
hafið heyrt hann nefndan fyrr.
Hrani risi hefur búið í Svartaskógi. Hann býr í stórri
oiðurníddri höll, sem hristist mjög í stormum og fárviðr-
Um- Risinn er orðinn hræddur um að höllin hrynji innan
skamms.
Hrani er illur viðfangs. Hann stelur mat og ýmsu öðru
fre þeim sem í grennd við hann búa. Svo eru börn afar
hrasdd við risann.
höll hans hrynur flytur hann sig búferlum. Sagt er að
hann hafi augastað á höll hertogans." Pétur lauk máli
sinu á þessa leið: ,,Ef risinn flytur hingað verður ólíft
hér.“
1 sama mund og Pétur lauk máli sínu kom ríðandi
maður og stöðvaði hest sinn úti fyrir húsinu. Hann kall-
aöi: ..Heyrið mál mitt! Komið út og svarið spurningum
minum.“ Hjónin og tvíburarnir fóru öll út til þess að vita
Um erindi mannsins. Þetta var hár maður og náfölur.
Rösturinn var mjög þreyttur og maðurinn einnig.
Maðurinn benti á höll hertogans og mælti: „Vitið þið
hvort hægt er að fá ferju yfir ána?“
..Ég býst við að svo sé ekki," svaraði Pétur. „Ferjan er
Þiluð, og verður ekki nothæf í nánustu framtíð. Áin er nú
1 svo miklum vexti að enginn fæst til þess að ferja yfir
hana þótt bátur fengist."
Rerðamaðurinn varð óttasleginn.
Hann mælti: „Hvernig kemst ég þá yfir ána?“
Pétur svaraði: „Það er önnur ferja nokkuð langt niður
frá. En hvers vegna hraðið þér svo mjög för yðar? Flytjið
þér konunglegan boðskap?"
„Alls ekki," svaraði maðurinn. „Ég er á flótta. Risinn
Hrani er á leiðinni hingað. Því segi ég mönnum ekki frá.
Ef það fréttist vilja allir komast yfir ána og burt. Höll
Hrana hrundi síðastliðna nótt. Hann ætlar að taka höll
hertogans og setjast þar að.“
„Það eru Ijótar fréttir," sagði Pétur. „En hví fóruð þér
hingað? Það var styttri leið að fara til þorpsins. Þér hafið
tekið á yöur krók.“
Maðurinn svaraði: „Veit ég það. En ég þóttist viss um
að risinn færi þá leið, og þess vegna reið ég hér um. En
nú má ég ekki tefja lengur. Líf mitt er mér dýrmætt, og
miklu dýrmætara en alls þorra fólks. Ég ætla að halda
lífinu. Ég læt risann ekki ná mér. Verið þið sæl.“
Svo fór maðurinn.
Pétur sagði við konu sína. „Jæja, kona góð. Ég verð að
fara til þorpsins og vara fólk við komu risans."
„Ég fer með þér,“ svaraði konan.
Rex og Aggie vildu fara með foreldrum sínum, en
fengu ekki leyfi til þess.
Faðir þeirra sagði: Risinn velur neðri leiðina vafalaust.
En þið megið ekki fara langt frá húsinu, svo við finnum
ykkur þegar við komum aftur."
Börnin fylgdu foreldrum sínum á leið. Þau fóru að
skógarjaðrinum. Á heimleiðinni töluðu börnin um þenn-
an voðalega risa. — „Sjáðu," sagði Aggie, „hvað er
þetta?“ Rex leit um öxl. Risinn! Hann var feikna stór og
rétt á hælum þeirra.
Rex greip í höndina á Aggie og sagði: „Við skulum
hlaupa." Risinn var kominn til þeirra. Hann laut niður og
greip systkinin, og setti þau á útréttan lófa sinn, og bar
þau upp að augunum til þess að geta betur aögætt þau.
Þetta sýnir stærð hans, að hann gat látið bæði börnin
standa á lófanum. Það var hættulegur staður. Rex var
hugrakkur drengur. Hann var ekki hræddur um sjálfan
sig, heldur Aggie. Hann óttaðist að hún dytti niður og
meiddi sig.
íbúar hallarinnar höfðu séð risann uppi á hæðinni, því
allir hlupu þeir úr henni svo fljótt sem fætur toguðu.
Menn sáu að risinn var á leiðinni og ætlaði að taka höll-
ina til íbúðar.
39