Æskan - 01.01.1981, Blaðsíða 38

*
58
f
IM
ss
GRÍSAGILDRUR ÚLFLJÓTS
Gamli, stóri, Ijóti úlfurinn var oft kallaður Olfljótur til
hægðarauka. Hann varkrangalegur, magurog ótótlegur
með stóran munn. Hann gat ekki um annað hugsað en
kjötbita til að éta og þá helst grísakjöt. Hann var daginn
út og daginn inn önnum kafinn við að smíða grísagildrur
og allan daginn heyrðust hamarshöggin úr kofanum
hans og á kvöldin læddist hann út á víðavang til að
spenna upp gildrur.
Ekki gekk þessi grísaveiði vel, aldrei festist neinn grís í
gildrunum. Einu sinni fékk hann raunar lítinn ref í eina
gildruna, en Úlfljótur kærði sig ekki um refakjöt og
sleppti því yrðlingnum lausum.
Þessar gildrusmíóar komu illa niður á litla úlfinum syni
hanssem varð aðgeraöll húsverkin. En þaðþýddi ekkert
fyrir hann aö kvarta yfir þessu, því að Úlfljótur svaraði
jafnan því til, að hann hefði svo mikið að gera við gildr-
urnar og að það væri svo nauðsynleg vinna, að enginn
tími væri til annars.
Litli úlfur vissi hreint ekki hvað hann átti að gera í
málinu og það varð úr, aó hann tók sér frí frá húsverk-
unum og gekk út í skóginn sér til hressingar. Á þessari
gönguferð gekk litli úlfur framhjá sveitabænum, þar sem
bóndinn sterki Björn átti heima. Sterka Björn þekktu allir,
bæði menn og dýr, og báru virðingu fyrir kröftum hans
og dugnaði.
Úlfur litli stansaði hjá þessum bæ og meðal annars
varó honum starsýnt á stóra fuglahræðu, sem stóð þarna
í matjurtagarðinum. Þá var það, sem litli úlfur fékk hug-
myndina: ,,Þessi fuglahræða er bara alveg eins og sterki
Björn, meira að segja er hún klædd gömlum fötum af
honum. Ég ætla að tala við konuna hans og vita hvort
hún skilur fyrirætlanir mínar." Og með það fór hann og
gerði boð fyrir húsfreyju. Hún tók litla Úlfi vel og bauð
honum aó ganga inn. Þegar hann fór þaðan aftur hafði
hann stóran poka meðferðis, sem virtist úttroðinn af föt-
um eóa einhverju þvílíku. Svo þungur var þessi poki, að
Úlfur litli fékk lánaða litla handkerru, sem sterki Björn átti
og stóð þar úti við.
Nú er frá því að segja að Úlfur litli átti þrjá vini, sem
voru þrír litlir grísir. Oft höfðu þeir leikið sér saman og oft
líka leikið á Úlfljót, sem alltaf hafði áhuga á að fá hina
litlu, feitu grísi í gildrurnar sínar, en það hafði honum nú
raunar aldrei tekist.
Úlfur litli lét nú vini sína fá fötin af Birni sterka og þeir
skemmtu sér við að hlæja hver að öðrum þegar þeir voru
komnir ífötin og búnir að setja púða og kodda inn á sig til
þess að sýnast þreklegri. Þar að auki gengu þeir allir þrír
á stultum, svo að hæðin var nóg.
Úlfur litli þóttist nú viss um, að þegar Úlfljótur faðir
hans sæi þessa risavöxnu grísi, þá mundi honum falla
allur ketill í eld og hætta við að stunda grísagildrusmíði.
,,Nú verður þú að láta okkur vita hvenær pabbi þinn
ætlar að heimsækja okkur," sagði einn af litlu grísunum
við litla Úlf.
,,Nú, þess þarf víst ekki lengi að bíða, því að mér sýnist
hann vera að koma þarna og fer laumulega. Sjáið, hann
reynir að komast inn um eldhúsdyrnar."
Jú, það var ekki um að villast. Úlfljótur var þarna og
sneri húninum mjög hægt til þess að kanna hvort hurðin
væri læst. Þá skeði það! Hurðin þeyttist upp á gátt og
innan við hana stóðu grísirnir þrír og nú voru þeir ekkert
litlir lengur. Sem tröllvaxin stór svín stóðu þeir þarna í röð
og störðu grimmdarlegum augum á Úlfljót. Hann varð
sem þrumu lostinn.
,,Æ! æ! Ég bið ykkur að fyrirgefa, hér ætlaði ég ekki
inn. Hm, ég ætlaði bara að heilsa upp á litlu grísina
þrjá, sem hér búa einhvers staðar."
Stóru grísirnir svöruðu með sinni dýpstu röddu: ,,Það
erum við. Hvaó vilt þú, Úlfljótur gamli? Eins og þú sérð
höfum við vaxið hratt upp á síðkastið og erum nú oftast
kallaðir: ,,Hinir þrír stóru grísir."
Nú hafði gamli úlfurinn fengið nóg. Hann setti skottið
niður á milli afturfótanna og flýtti sér heim. Strax næsta
morgun fór Úlfljótur að bera öll húsgögnin út úr húsinu
sínu og þegar litli Úlfur spurði hann hverju þetta sætti,
svaraði hann: ,,Jú, sjáðu til. Hér duga ekki neinar smá-
gildrur. Ég verð að rýma húsið alveg, svo að ég geti
smíðað eina reglulega stóra og sterka grísagildru. Við
tveir verðum því að búa í bílskúrnum í sumar!"