Æskan - 01.01.1981, Blaðsíða 6

FELUMYND

„Vinnan viö að bera snjó er í raun og veru þýðingar-
mikil,“ útskýrði Yu-ling. „Heyrðirðu ekki hvað pabbi
sagði um það? Það rigndi ekki mikið í þorpinu okkar í
haust sem leið. Nú erum við að bera snjó úr hlíðinni á
hveitiakrana og þekja þá með hvítu teþpi, þegar snjórinn
þiðnar hefur það sömu áhrif og að vökva vetrarhveitið
varlega. Næsta vor mun hveitið vaxa vel, það verður
kjarnmikið og við munum fá gnægð af Ijúffengu brauði
að borða. Hugsaðu þér hvað þetta verður yndislegt."
,,Nei, nei,“ öskraöi litli bróðir, ,,ég vil bara búa til snjó-
karl.“
Yu-ling var öll í svitabaði, en tárin hrundu af kinnum
Tsaí litla.
Foreldrar barnanna birtust nú allt í einu með körfur og
burðarstengur, og voru á leið á akurinn. ,,Þú þarft ekki að
fara með okkur," sagði þabbi. ,,Það er betra að þú passir
bróður þinn,“ sagði mamma. Tsaí litli brosti þegar hann
heyrði þetta, en Yu-ling gretti sig.
Fólkið hafði safnast saman á þorpsveginum, hlæjandi
og masandi bjó það sig undir að hefjast handa í brekk-
unni fyrir norðan.
Skömmu seinna komu nokkur börn og ráku höfuðin
inn um dyrnar á húsi Yu-ling. ,,Yu-ling getur þú komið
með okkur út að leika? Við ætlum að búa til snjókarl,"
sögðu þau. ,,Já, já,“ svaraði Tsaí litli í flýti, í stað systur
sinnar.
Yu-ling vissi varla hverju hún átti að svara. Hún horfði
stórum dökkum augum á glitrandi snjóinn í húsagarðin-
um. Hún var stúlka, sem hugsaði hlutina vandlega, og
henni datt því margt snjallræði í hug. Og nú þegar hún
horfði á snjóinn leiftraði ný hugmynd í huga hennar.
,,Ágætt, við skulum búa til snjókarl," hrópaði hún til i
leikfélaganna í dyrunum. „Hver ykkar komi með minnst
tvo kunningja, sem eiga að vinna saman, því fleiri því
betra."
Tsaí litli hoppaði af kæti. ,,Ég ætla að sækja krakka í
viðbót. Ég ætla að sækja fimm krakka." Og brátt endur-
ómaði þorpsvegurinn hinar hvellu skæru barnsraddir,
sem kölluðu á vini sína. Þau komu í hvelli, klædd marg-
litum hlýjum vattfóðruðum bómullarúlpum, og húfum
með eyrnarskjólum. Klúta höfðu þau um hálsinn. Öll
báru þau reku og körfu. Þau voru að minnsta kosti tutt-
ugu og fimm að tölu.
Yu-ling sagði: ,,Við skulum vera þrjú og þrjú saman um
að búa til einn snjókarl. Eruð þið sammála?" „Látum hvern
flokk hnoða þrjá snjókarla og sjáum síðan hvaða snjókarl
er stærstur," sagði búlduleitur strákur. „Ég ætla að búa til
átta snjókarla alveg einsamall," sagði Tsaí litli.
„Við skulum láta tvo snjókarla standa fyrir framan
hvert hús eins og varðmenn," stakk Chen-tsu upp á.
Krökkunum leist vel á þessa hugmynd og klöppuðu
saman lófunum.
„Ég ersammála þér, að búatil margasnjókarla," sagði i
Yu-ling, „en snjórinn á veginum er troðinn og óhreinn og
þeir mundu ekki verða falliegir úr honum. Og þar að auki
er vegurinn svo mjór að við mundum tæplega öll komast
þar fyrir." „Hvar eigum við þá að vera?“ sþurðu börnin.
„Grænmetisgarður flokksins er betri staður, þar er
snjórinn hreinn og hvítur og garðurinn nógu stór," sagði !
Yu-ling.
Búlduleita drengnum þótti þessi hugmynd svo góð að
hann leyfði Yu-ling ekki að Ijúka máli sínu. „Hann er eins
stór og leikvöllur," greip hann fram í, „þar gætum við látið
snjókarlana okkar gera leikfimisæfingar."
„Við skulum láta snjókarlana standa í hring og dansa
þjóðdansa," sagði Chen-tsu.
Krakkarnir gengu nú í fylkingu á leið til grænmetis-
garðsins. í fararbroddi var Tsaí litli og söng á göngunni,
eins og „Litla hetjan."
Garðurinn var sléttur og þakinn djúpum snjó. Þar voru
hvorki fótspor né blettir af óhreinindum. Hvítur eins og
nýmalað hveiti, Ijós eins og nýtínd baðmull var hann. Og
svo sléttur að fólk gæti haldið að farið hefði verið yfir
hann með valtara.
Yu-ling varð glöð þegar hún sá garðinn, og hún
ímyndaði sér hvernig hann mundi líta út þegar vorið
kæmi, grænni en nokkur annar staður, grænmeti í vexti,
upþskera eftir uþþskeru. Síðan hugsaði húnsér hann að
sumri til, með óteljandi Ijósrauðum tómötum, hve lifandi [
mundu þeir ekki sýnast í hrúgum í sólskininu um uþp-
skerutímann. Og hún hugsaði um haustið, þegar stór
kálhöfuð, sem náðu manni upþ í mitti yrðu flutt á vöru-
bílum og flutningavögnum sameignarflokksins til borg-
arinnar. En nú var vetur.
4