Æskan - 01.10.1981, Blaðsíða 41

Mamma hans var afskaplega
glöð, þegar hún sá Óla koma
heim. Hún hafði verið mjög
áhyggjufull og furðað sig á því,
hvar í ósköpunum Óli gæti verið,
úr því hún sá hann ekki á leik-
vellinum. Óli fór að segja mömmu
sinni frá Endurskinskarlinum
iitla, og svo bætti hann við:
..Mamma, þú verður að kaupa
endurskinsmerki handa mér, svo
ég sjáist vel í myrkrinu." Mamma
Óla brosti leyndardómsfuilt, og
svo sagði hún: „Sjáðu hvað ég
keypti í dag, já, einmitt — endur-
skinsmerki.“
Og svo varð mamma Óla að
sauma endurskinsmerki á jakk-
ann hans, buxurnar og skóna. Og
vitið þið, hvað hún varð að gera
fleira? Já, hún þurfti að sauma
lítinn Endurskinskarl handa Óla,
og ef þið lítið á, þá sjáið þið,
hversu vel Óli sést í myrkrinu.
Sjáum við ykkur vel í myrkrinu?
MARK TWAIN :
ÆeiHagrindht
SAGA TIL VIÐVQRUNAR
Fyrir hér um bil þrjátíu árum, þegar
ég var með þrem drengjum öðrum að
læra prentverk, kom til okkar strákur
utan af landi og ætlaði að læra það
sama. Hann var hræðilega langur og
leiðinlegur, augun stóðu dottandi í
hausnum á honum, eins og þorski, og
okkur varð því undir eins blóðilla við
hann og dauðlangaði til að kremja úr
honum þessa litlu líftóru, sem í honum
var, og brosað gat hann ekki, þótt
hann hefði fengið 50.00 krónur fyrir.
Við drengirnir héldum, að strákur-
inn væri nautheimskur og tókum
okkur því saman um að fara til lyfsal-
ans og fá lánaða hjá honum beina-
grind af manni. Við fengum hana með
því skilyrði að borga 500.00 krónur, ef
hún skemmdist eða týndist.
Við lögðum svo af stað um náttmál
með beinagrindina, lögðum hana í
rúmið hans og breiddum kyrfilega yf-
ir. Svo földum við okkur skammt frá
og biðum, uns hann kom heim. Síðan
fórum við allir heim til okkar.
Þegar æðilangur tími var liðinn,
fórum við að verða heldur en ekki
smeykir um, að þessi strákapör okkar
mundu hafa þau áhrif, að hann hefði
orðið vitskertur af hræðslu og væri nú
óður og allsnakinn á hlaupum um
götur bæjarins, en við sjálfir mundum
kveljast af samviskubiti af þessu alla
ævi.
Einn okkar var þó það hugrakkur,
að hann lagði til, að vió skyldum fara
út, læðast að heimili stráksins og vita,
hvort hann væri lífs eða liðinn.
Við hlupum af staö. En okkur brá
heldur en ekki í brún, þegar við kom-
um að húsinu. Ljós logaði í gluggan-
um, og sjálfur sat hann á stól inni
umkringdur af stórum hrúgum af alls
konar sælgæti, sem hann var að
gæða sér á.
Ólukku strákurinn hafði öldungis
ekki látið sér verða bilt við. Hann hafði
farið út með beinagrindina og selt
hana fyrir 50.00 krónur og keypt sér
fyrir peningana allt þetta sælgæti.
Við fórum til lyfsalans með tárin í
augunum og urðum að segja honum
upp alla söguna. Við urðum að vinna
kófsveittir eftirvinnu í langan tíma,
þangað til við vorum búnir að vinna
okkur inn 500.00 krónur til að geta
borgað lyfsalanum beinagrindina.
« "8
S E
5 =
^ 8
5 1
£ 2
» »
- £ c
^ 03
*■= n.
3 i-
(/) o>
1 £
ro •o
E |
8 5
C O)
ÍS c
Q. 0)
i5 2>
> (0
2 «j
o <o
S >
o
m
c
'Ö)
RJ cu
2 -C
O <o
E8.
3 2.
2 11
«= o
flj S.
« <o
«<s
HVAÐA LEIÐ?
Utanáskríftin er ÆSKAN, Pósthólf 14, sími 17336, Reykjavík.
37