Æskan - 01.09.1985, Blaðsíða 40

• Framhaldssagan_______________________
Litla rauða ryksugan
eftirHerdísi Egilsdóttur
Veslings ryksugan!
Henni leiddist enn meira í
geymslunni en nokkurn
tíma í búðinni.
Þar hafði þó verið eitthvað
að horfa á,
fólk að koma og fara
og jafnvel von um mat.
En hér! Hér sást ekkert,
heyrðist ekkert nema
hungurgaulið í maganum
á henni sem hékk niður
máttlausari en
nokkru sinni fyrr.
En loksins komu samt
blessuð jólin!
Einn daginn brakaði
og brast í stiganum.
Gamli maðurinn opnaði
geymsludyrnar og tók
kassann með ryksugunni
varlega út á gólf.
Jæja, jæja, tautaði hann.
Blessuð litla ryksugan!
Nú færð þú að lifa glaða stund
í kvöld þegar konan mín
opnar kassann þinn.
Ég get sjálfur varla beðið.
Það var freistandi að sækja
þig hingað í gær þegar við
vorum að skríða um gólfið
og tína hvert korn upp
af gólfunum! Ja, þvílíkt!
Og vita svo af þér hér í felum!
En ég lét sem ekkert væri!
Nú fer ég með þig niður að
jólatrénu.
Ryksugan lá grafkyrr í
kassanum og hlustaði á
þetta skemmtilega tal.
Hún ansaði auðvitað engu.
Ryksugur tala bara við
aðrar ryksugur en ekki menn.
Gamli maðurinn laumaðist
með ryksuguna í fanginu
framhjá eldhúsdyrunum
þar sem konan hans
var að undirbúa
ilmandi jólamatinn
og kom henni vel fyrir
undir litla jólatrénu
innan um aðrar gjafir.
Ryksugan var greinilega
40