Æskan - 01.05.1987, Page 22

Pað er orðið algengara en svo
að veki furðu að hljómsveitir
„utan aflandi“ beri sigurorð
af þeim setn upprunnar eru af
Stór-Reykjavíkursvœði — í
beinni keppni og að
vinsœldum almennt. Ofarlega
eru í huga hljómsveitirnar
Grafík frá ísafirði, Greifarnir
frá Húsavík (að mestu),
Skriðjöklar frá Akureyri,
Dúkkulísurnar frá
Egilsstöðum og Sú Ellen
einnig að austan, Lögmenn
frá Vík — og eru hér þá
aðeins taldar
„ unglinga “hljómsveitir eða
þœr sem í byrjun ferils hafa
helst höfðað til ungs fólks
— og sjálfsagt þó ekki allar.
í vor hafa komið fram á
sjónarsviðið svo að alþjóð
(eða því sem næst) veitti
eftirtekt: Stuðkompaníið frá
Akureyri, Metanfrá
Sauðárkróki, Kvass frá
Stykkishólmi, Illskásti
kosturinn frá Hvolsvelli,
Rocky frá Skagaströnd, — og
voru í þessari röð frá 1. til 5.
sœtis í keppni Tónabœjar og
Bylgjunnar.
Því hefur að sjálfsögðu fylgt að
blaðamenn og þeir sem undirbúa
útihátíðir í sumar hafa keppst um að
ná tangarhaldi á þessum nýju
„stjörnum“. Þegar þetta er slegið
inn í tölvuna er til að mynda vitað að
Metan, Kvass og Rocky verða allar í
Galtalækjarskógi. (Raunar verða
þar líka Rauðir fletir, velmetnir
Reykvíkingar, og Bláa bílskúrs-
bandið af sama svæði en þar er í far-
arbroddi Guðmundur sá Pétursson
sem vakti heimsathygli á íslandi þeg-
ar hann plokkaði gítarinn að kosn-
ingadagskveldi)
Við höldum þeim sið að kynna hér
í blaðinu vinsælustu hljómsveitirnar.
Að þessu sinni byrjum við raunar á
Metan en segjum síðar frá hinum.
Fimm ára!
Ég hringdi norður á Krók til að leita
hófanna um viðtal við piltana í Met-
an. (Ég mátti til að skrifa leita hóf-
anna af því að þeir eru á þessu
þekkta hrossaræktarsvæði) Árni Þór
tók vel í viðtalsbeiðnina. Ég vissi að
þeir eru allir ungir að árum og velti
fyrir mér hvort þeir hefðu frá nokkru
sérstöku að segja, spurði hvort þetta
væri ekki nýstofnuð hljómsveit.
„Ja, við erum nú fimm ára í
dag...“
Ég vissi ekki hvort ég ætti að óska
þeim innilega til hamingju eða biðja
innvirðulega afsökunar á fáfræði
minni. Sennilega gerðist hvorugt.
Ég held að ég hafi ekki sagt neitt
skynsamlegra en „Nú, það er bara
svona.“ En við ákváðum að ég
hringdi síðar. (Fyrirgefðu, Jón
Bergsson!) Og það varðaði nú
mestu.
Karl Jónsson varð fyrir svörum.
Hann sagðist vera 18 ára og leika á
trommur. Jafnaldra honum eru
Svavar Sigurðsson gítarleikari,
Kristinn Baldvinsson, Birkir Guð-
mundsson og Kristján Gíslason
hljómborðsleikarar, og er sá síðast-
nefndi jafnframt söngvari, en ári
yngri er Árni Þór Þorbjörnsson
bassaleikari.
„Erum mjög
stoltir af því"
Þegar ég heyrði að þeir eru svo
margir þótti mér enn aðdáanlegra að
þeir skyldu hafa haldið saman í fimm
ár.
„Já, við erum allir vinir og félagar
og höfum verið frá því að við vorum
smápattar. En það reynir auðvitað á
að vera svona mikið saman. Það er
ekki alltaf „elsku vinur“ hjá okkur
enda er nauðsynlegt að hreinsa and-
rúmsloftið annað veifið.“
Fjórir þeirra eru við vinnu í Fjöl-
brautaskólanum á Sauðárkróki
(— já, nám er vinna!) en Kristinn
og Birkir stunda aðra vinnu á staðn-
um. Námsmennirnir segjast eiga tvo
vetur eftir til stúdentsprófs — ef
ekkert verði til að tefja. Ég þykist
heyra að þeir eigi við annir við spila-
mennsku — þó að það sé ekki rætt
frekar.
Metan: Kristinn, Karl, Árni Þór, Kristj^
— Birkir krýpur fyrir framan. Ljósnn-:
22