Æskan - 05.10.1987, Blaðsíða 10

Morgunnitin erfagur og mildur. Ég
ekfram og aftur í leit að húsi Valgeirs
Guðjónssonar. Við œtlum að hittast
klukkan tíu. Ég er á réttri götu en mér
gengur illa að finna húsnúmerið.
Hann virðist búa ífelum. ílitlum
botnlanga eru tvö hús sem ekki eru
tölusett og það ruglar mig í ríminu. Ég
geng á allar bjöllur — en allt kemur
fyrir ekki — engin þeirra er merkt
Valgeiri eða konu hans. Skyldi hann
vera með dulnefni á bjöllunni sem
aðeins Stuðmenn og nánustu œttingjar
þekkja svo að hann fái frið fyrir
aðdáendum? hugsa ég með mér.
Rétt hjá er efnalaug. Hurð á salnum, þar
sem hreinsunin fer fram, er opin. Starfs-
menn eru að hleypa út gufumettuðu lofti.
Best að spyrja þá, segi ég við sjálfan mig og
rek höfuðið inn til þeirra. Ekki eykst vonin
þegar ég sé að þar vinna einungis þrír menn
af erlendu bergi brotnir, líklega Víetnamar.
Þeir hafa komið auga á mig svo að ég ákveð
vondaufur að bera upp erindið til að þeir
haldi ekki að ég hafi ætlað að ræna nýlega
hreinsuðum buxum til þess að fara í til tón-
listarmannsins.
Ég nefni húsnúmerið sem ég er að leita
að og ungur grannvaxinn maður étur það
upp eftir mér á bjagaðri íslensku.
aldrei saj
Ertu að leita að Valgeiri Guðjónssyni?
spyr hann um hæl.
Von kviknar í brjósti mér. Ég er líklega
kominn á sporið.
— Jú, ég veit hvar hann á heima, bætir
Víetnaminn við eftir að ég hef svarað ját-
andi. Það er rauður Saab fyrir utan hjá hon-
um og ljós logar á luktinni fyrir ofan dyrnar.
Nafnið er á bjöllunni.
Stoltið skín af manninum, hann kannast
greinilega eitthvað við Valgeir.
Jú, ég finn húsið eftir leiðbeiningunum.
Ljós logar á luktinni þó að bjart sé úti og ég
dingla bjöllunni. Enginn svarar. Ég hendist
aftur út í efnalaug og fæ að hringja. Jú, Val-
geir er heima en bjallan er biluð! Fundum
okkar ber saman eftir mínútu. Hann bíður á
tröppunum til að leiða vegvilltan inn í hús.
Fyrsta áfanga er náð!
Grímur fyrir andlitinu
Valgeir Guðjónsson þarf tæplega að
kynna mörgum orðum. Hann er 35 ára,
kvæntur Ástu Kr. Ragnarsdóttur og þau
eiga soninn Árna Tómas 10 ára. Valgeir er
höfundur sumarsmellsins, Popplags í g-dúr
sem trónaði á toppi vinsældalista í nokkrar
vikur. Segja má að það hafi tekið þar við
sæti verðlaunalagsins Hægt og hljótt sem
keppti fyrir íslands hönd í söngvakeppni
evrópskra sjónvarpsstöðva í vor. Fleiri góð
og vinsæl lög hefur Valgeir samið einn eða
með öðrum, svo sem Vopn og verjur sem
Bubbi Morthens syngur og Bara þú og ég,
sungið af Bjarna Arasyni látúnsbarka. Svo
má nefna nokkur lög Stuðmanna, svo sem
íslenska karlmenn, Sigurjón digra, Slá í
gegn, Ástardúett Hörpu Sjafnar Hermund-
ardóttur og Kristins Stuðs Styrkárssonar
Proppé og mörg fleiri.
Valgeir býður mér til stofu og kaffibrús-
inn eltir okkur. Þegar við höfum komið
okkur makindalega fyrir í brúnum leður-
hornsófa spvr ég hvort hann hafi frá barn-
æsku ætlað sér að verða tónlistarmaður.
„Nei, ég ætlaði mér aldrei að verða tón-
listarmaður að atvinnu þó að ég byrjaði að
gutla á gítar 10 ára,“ svarar hann. „Pað er
Jakob vini mínum Magnússyni að kenna
ég fetaði inn á þessa braut. Stuðmanna
intýrið hófst í Menntaskólanum við Ham ^
hlíð. Hann plataði mig til að vera me
tveim tveggja laga plötum sem voru ge
út undir nafni Stuðmanna. Það var m'
dulúð yfir hljómsveitinni því að enginn
að vita hverjir við vorum. Annað tvegg
laga á fyrstu smáskífunni okkar var H°n^'
will you mary me sem margir kannast'
Hún kom út 1973. Við spiluðum á nok 'ru^
böllum og vorum þá með grímur f>’nr 1 .
litinu. Það var fremur erfitt en gaman ^
fylgjast með fjölmiðlamönnum og fleiru
leiða getum að því hverjir við værum-
Jakob Magnússon varð líka örlaga'a
í lífi Steinars Bergs, hins kunna hljómp °
útgefanda. Fyrsta platan, sem hann ga
var Sumar á Sýrlandi sem jafnframt '
fyrsta breiðskífa okkar Stuðmanna- 1 ^
höfðum þá gengið á milli útgefenda en eng^
inn þeirra hafði trú á að hún seldist >rl^
kostnaði. Steinar datt í lukkupottinn þ'1 ^
platanslóígegn. Hann gerðist upp úr þeS
hljómplötuútgefandi og nú er fyrirtæki a
eitt hið stærsta sinnar tegundar hérlendis-
— Lékuð þið á böllum í MH? .,
„Það var lítið um það. Ég man að við sp>
uðum stutta stund á árshátíð skólans se
haldin var á Hótel Sögu. Þá lékum við e'n
góngu vagg og veltu (rock’n roll) toniis ^
Þetta var á hippaárunum. Við vorum
fermingarfötunum okkar og létum brilljan
tín í hárið. Það þótti djarft á þessum tíma
þegar allir létu sér vaxa sítt hár og klæðna
urinn var langt frá því að vera formlegur-
árum seinna klæddu nýbylgjuhljómsve|Iir
sig með þessum hætti.“
— Hvernig voru svo undirtektirnar.
„Þær voru með fádæmum góðar. KraN
arnir virtust vel kunna að meta okkur. L®
man að ég kastaði mér á hnén með gítarin11
og tók gítarsóló. Þegar ég sá hvað fólk>nu
þótti þetta fyndið varð mér rórra. Þetta 'ar
engin smáræðis bíræfni því að allur heimur
inn hefði hrunið og ég orðið hal!ærislegur
huga krakkanna ef sýningin hefði mistes
ist.“
Spilverkið varð til stuttu á eftir Stuð
10