Æskan - 05.10.1987, Blaðsíða 58

4. Undarlegi nágranninn hafði beðið bóndann að
færa nýja fjósið af því að það stæði í vegi fyrir hon-
um. Bóndinn neitaði því. Granninn sagði þá að
hann myndi ætíð iðra þeirrar neitunar. Bóndinn
varð mjög undrandi og vissi vart ráð sitt.
5. Bóndanum var ekki rótt. Hann velti fyrir sér
nætur og daga hvað til bragðs skyldi taka. Honum
var afar óljúft að færa fjósið sem hann hafði nýlega
lokið við að byggja. Umhugsunin var honum ærin
raun.
6. En dag nokkurn sökk hann skyndilega niður um
gólfið í fjósinu. Hann lenti í glæstum sal og glóði
þaralltaf gulli og silfri. Maðursáersagst hafði vera
granni hans kom þegar að og bauð honum að setj-
ast til borðs.
7. Girnilegar krásir voru bornar fram: Rjúkandi
réttir á skálum og gnótt ávaxta. Allt var þar sem í
viðhafnarveislu. Bóndinn tyllti sér hikandi við
borðið og þorði enda ekki annað.