Æskan - 01.05.1989, Blaðsíða 18

Daginn, sem veislan var haldu1’
byrjuðu tröllin að streyma að
snemma um morguninn.
Þau voru sparibúin
og í góðu skapi.
Afi var líka í sparifötunum
en honum leið illa.
Hann vildi helst vera
í gömlu görmunum.
í gömlu eikinni hans afa
var mikið um að vera.
Títa, Tala, Todda,
Tófa og Tómasína
voru að taka til og viðra.
Tóti, Tumi, Tolli,
Tommi og Tyrfingur
voru að safna saman
borðum og bekkjum.
Þær bökuðu tröllakleinur,
vínarbrauð og tertur.
Hver terta var svo stór
að hún var eins og
eldhúsborð í mannheimum.
Svo skreyttu þær terturnar
með alls kyns góðgæti.
Allir voru glaðir og góðir
nema trölla-afi.
Hann var reiður!
Hann var alveg bálreiður!
Amma fullyrti
að hann væri 800 ára.
Trölla-mamma sagði
að hann væri 750 ára
en sjálfur var hann viss um
að hann væri 900 ára
eða 1000?
Amma sagði
að það skipti ekki máli.
Aðalatriðið væri
að halda veislu!
Svo sendi hún afa út að bjóða.
Afi var lengi á leiðinni.
Hann fór yfir fjöll og firnindi,
kom við í öllum trjám
og hverjum helli.
Framhaldssaga eftir
Kristínu Steinsdóttur
Hann ætlaði ekki
að skilja neinn útundan
fyrst amma var á annað borð
að finna upp á þessari vitleysu.
Þegar hann kom heim
var hann svo þreyttur
að hann lagðist í rúmið.
Hann lá alveg þangað til
veislan byrjaði.
Það gerði hann bæði
af því að hann var þreyttur
og líka til að losna við
að taka til.
Svona var afi séður!
Hvaða uppátæki var þetta líka
í trölla-ömmu?
Hún ætlaði að halda upp á
afmælið hans. . .
Og hann vissi ekki einu sinni
hvað hann var gamall.
18ÆSKAN
Ég er ekkert
sparifata-tröll, sagði afi.
En þessu réðu amma og maU1
og drifu hann í fötin.
Hann fór meira að segja í skO'
Afi hafði ekki komið í skó
síðan hann gifti sig.
Skórnir voru svartir
og ægilega harðir.