Æskan - 01.05.1989, Blaðsíða 9

• •
. að fá fólK
til að vera
með í
f
• •
o
. & r
i
n
u
Texti: Karl Helgason
Myndir: Quðmundur Viðarsson
'•* „Klukkan átta á þriðjudagskvöld í bíl-
skúrnum,“ sagði Hafsteinn.
'j „Klukkan átta í skúrnum,“ staðjesti
< ég.
'j Vitaskuld vissi ég að ég væri að
J hætta mér í Ijónagrgfju. Að mun erjið-
* ara yrði að ræða við þá á heimavelli
f - með hljóðjærin í höndunum, Jiðr-
*. inginn í Jingrunum, ólguna í æðuna
- - en á skrifstoju Æskunnar. En það
var komið að því sem mér Jannst rétt
» að láta verða aj: Að Jara á vettvang,
•; reyna að kynnast hljómsveitarstrák-
J um lauslega í þeirra eigin umhveiji,
leitast við aðjá það sem þar gerist „á
^ tilfinninguna“, að Jinna rajmagnað
andrúmslojtið á æjingu æringjanna
- Fjörkallanna!
■*
•4
*
*
*
» Ég kem á staðinn klukkan átta og
þeir eru tveir þar fyrir en fljótlega bæt-
ast hinir þrír í hópinn, síðar aðstoðar-
* menn, „rótarar“. Þeir höfðu leikið á
* Lækjartorgi fyrir Hvítasunnuhelgina og
' hafa ekki æft síðan, eiga eftir að tengja
hljóðfæri og magnara. Þeir opna stóra
kistu og draga upp snúrur, talast við á
tungu sem ég átta mig vart á: „Hér eru
* mónitórar, bláa snúran er í píví-
< inu. . .“
f Þeir leika nokkra tóna, stilla, kallast
á. Það ómar frá hljómborði, dynur í
' húðum, skellur í málmi, syngur í
strengjum, dunar í bassa; söngvarinn
tautar og telur og rekur upp rokur.
Þeir sem kenna sig við fjör og hafa
< vanið sig á að tala í bröndurum og svara
: * út í bláinn eru dálítið erfíðir viðureignar
^ þegar reynt er að afla hjá þeim einfaldra
‘ upplýsinga um þá sjálfa. Mér tekst að
komast að því hvað þeir heita, á hvaða
r’ hljóðfæri þeir leika og hve gamlir þeir
* eru; en ekki að verða margs annars vís-
‘ ari um þá í fyrstu - þess sem ég sé viss
", um að rétt sé að setja á blað.
. Fjörkallarnir eru:
r Hafsteinn Hafsteinsson söngvari,
kt Ragnar Jónsson gítarleikari,
'jj Sigurður Pétursson bassaleikari,
r - allir 18 ára -
* Haraldur Kristinsson hljómborðsleik-
an,
:* Rúnar Guðmundsson trommuleikari,
J - báðir 17 ára.
ÆSKAU 9