Æskan - 01.05.1989, Blaðsíða 6

ég. „Jú, þá kemur Lilli.“
„Úff, ég er búin að bíða svo lengi að
ég bara veit ekki. . .“ segir lítil telpa og
heldur áfram að segja frá rólum og svif-
braut og fleiru.
„Þá verður líka trambólínið. . .“
„Fjaðurdýnan, áttu við. . .?“
„Já, sama hvað það heitir. Sem ég
stekk á. . . .“
„Já, hún verður eflaust sett upp.“
„Húrra,“ kallar hún, svo háum rómi
að ég hrekk við. Samt er ég ýmsu van-
ur.
Henni finnst júlímánuður lengi að
líða þó að við förum í heimsókn norður
í land til afa og ömmu og gerum fleira
skemmtilegt.
„Er það næstu helgi?“
„Nei, eftir þrjár vikur,“ svara ég og
síðar - „eftir tvær vikur.“
Hún er viðþolslaus síðustu tvær vik-
urnar en þó bætir úr skák að við
skreppum „í skóginn“ síðustu viku í
júlí og hún skemmtir sér í Undralandi
með fjölda krakka sem eru þar í útilegu
með fjölskyldum sínum. Fjaðurdýnan
hefur verið sett upp og krakkarnir
skiptast á um að hoppa á henni frá
morgni til kvölds.
„Æ, ég vildi að Brúðubíllinn væri
núna,“ hvíslar hún að mér þegar hún
skríður örþreytt í pokann sinn um
kvöldið.
„Þú hefðir varla mátt vera að því að
horfa á hann. Þú hefur verið að hoppa í
allan dag.“
„Ég hefði samt. . .,“ stynur hún og
steinsofnar áður en hún lýkur setning-
unni.
Loks er komið að Lilla og öllu hinu!
Verslunarmannahelgin gengur í
garð. . .
Hún fær að dansa á pallinum dálitla
stund á föstudagskvöldi og sofnar sæl
við tilhugsunina um allt sem er fram-
undan á laugardag og sunnudag.
Eftir hádegi á laugardag er reiðhjóla-
keppni. Hún fylgist með af áhuga og
hefur ýmislegt að athuga við hæfni þátt- |
takenda. |
Að því loknu hugsar hún sig um og |
segir: §
„Er. . . Nei, ég man. Lilli kemur á i
morgun.“
Næst er Galtalækjarkeppnin - söng-
keppni barna og unglinga. Ég fæ með
naumindum komið í veg fyrir að hún |
skrái sig til leiks. Hún hefur laumast frá i
mér og fengið aðra stelpu með sér. Þær i
ætla að syngja um Sókrates og annað |
stórmenni eftir Stormsker. Ég verð að 1
taka til fótanna þegar ég sé á eftir henni |
til hljómsveitarstjórans.
um og sungið við varðeld. Og þar eru
litlu börnin á háhesti eða í fangi pabba
og mömmu og síðan er haldið heim 1
tjöld og bústaði með þau og þeim hjálP'
að í pokana.
„Á morgun er dagurinn, pabbi. Þá er
aðaldagurinn!“ - segir hún undir nott-
ina og ætlar aldrei að geta fest svefn-
Dagurinn rennur upp. Sunnudagur-
inn - og það er barnadansleikur og
barnaskemmtun og Birgir Gunnlaugs-
son og hljómsveit og Ómar og Jón Pal
og það er sungið og dansað og hlegið og
hrópað með Jóni Páli: „Já, við ætlum a
verða sterk! Við ætlum ekki að reykja-
1 „Og svo fór ég í rennibrautina og þrautabrautina. . . Lilli er næst, ég veit það. . .
1 líka í hringekjuna. . . “
„Næst, anganóra,“ styn ég upp móð-
I ur og másandi. „Þú þarft að æfa þig ei-
1 lítið betur.“
| „Æiii, pabbi.“
Ég þarf lengri röksemdafærslu í
1 þessu máli en kemst fyrir hér. Loks
| sættist hún á að hlusta og læra af „stóru
| krökkunum“. (Sum eru raunar litlu
| stærri en hún. . .) „Ég hefði alveg
| getað sungið eins vel og margir,“ segir
| hún við mig stundarhátt að lokinni
| keppninni. „Og miklu hærra!“
„Það efa ég ekki. . .,“ ansa ég.
Um kvöldið dönsum við aftur á pall-
| inum og göngum út að tjaldinu sem
| unglingahljómsveitin leikur í - en það
| merkilega gerist að henni fínnst of mik-
I ill hávaði þar.
„Þeir eru skrýtnir,“ segir hún og
| bendir. „Þessir unglingar!“ Svo dæsir
| hún. - Eldri systkini hennar eru á þeim
| aldri. . .
i Um miðnættið er skotið upp flugeld-
Og síðan kemur sjálfur BrúðubíH>nn'
Börnin smá og önnur stærri fylgíast
inmynnt með og lifa sig inn í bru (
heiminn. . .- Já, hann Lilli og öll b‘n,
Eftir kvöldskemmtunina og hluta
dansleiknum tekur lítil telpa á sig na 1
Þegar ég held að hún sé sofnuð og
að laumast út rís hún í skyndi upp
dogg og spyr: ,«
„Verða þeir ekki allir n8eS '
- Geispi. „Hljómsveitarkarlarnir
Lilli og Ómar og, og. . .“ " ^
geispi. . . „Jón Páll?“
„Það mætti segja mér það,“ svara e
„Þeir eru skemmtilegir.“ . ,«
„Já, þeir eru æðislega skemmtileSir^
Og um leið og hún hlammar sér n
ur á koddann aftur spyr hún í m101
stærsta geispanum: «
„Er ekki voða langt þangab
pa. . .a. . . .aa. . .abbiii?“
„Nei, það er ekki mjög langfí
pabbinn og strýkur yfir lítinn koll-
seg*r
6ÆSKALT