Æskan - 01.10.1991, Blaðsíða 6

Jói og baunagrasið
Eitt sinn var fátæk ekkja. Hún átti son sem hét Jói. Þau bjuggu
á litlu býli með eina kú. Þau drógu fram lífið með að selja mólk-
ina úr henni. Dag einn var elcki einn einasta mjólkurdropa að fá
úr kúnni. Þau ákváðu að selja hana. Jói var ósköp hryggur þegar
hann hélt af stað til þorpsins með ltúna.
Á leiðinni mætti hann manni sem bauðst til að lcaupa kúna fyr-
ir fimm töfrabaunir. Hann sagði Jóa að af þeim yxi tré jafnskjótt
og þær yrðu gróðursettar. Jói tólc boði mannsins og hljóp glaður
heim. „Heimslcur varstu!" hrópaði móðir hans reið og henti
baununum út um gluggann. Hún ralc Jóa í rúmið. Hann félclc
elclcert að borða.
Jói vaknaði um miðja nótt. Þegar liann leit út sá hann að upp
af einni bauninni hafði vaxið tré og náði til himins! Hann var
liugaður drengur og álcvað að lclifra upp. Þegar hann var lcominn
alla leið sá liann geysistóran lcastala sem byggður hafði verið á
slcýjum. Hann slcreið undir liurð og lcomst að því að illur og auð-
ugur risi átti lcastalann.
Risinn fann iykt af Jóa langa leið. „Fussum svei, mannaþefur
í mínum bæ - þann skal ég éta, hó og hæ!" orgaði lrann. Jói lét
hann elclci hræða sig. Hann hljóp um höllina og fann þar gæs
sem verpti gylltum eggjum, liörpu er lélc af sjálfri sér og seltlt
fullan af gulli.
Risinn elti Jóa niður baunatréð. En Jói var snar í snúningum.
Hann varð langt á undan og felldi tréð með exi. Risinn steyptist
til jarðar og fórst.
Jói og móðir hans lifðu sæl til æviloka og liöfðu jafnan nóg að
bíta og brenna.
Hjálpaðu Jóa við að rata rétta leið - fyrst til gæsarinnar, síðan
gullsekkjarins, loks hörpunnar - án þess að risinn nái honum.
Þú mátt lílca gjarna lita síðurnar tvær!