Æskan - 01.03.1994, Side 20

ÖLL MEÐMJaMA
U PPH AFSSTAF
RÁÐCÁTAN
Síminn hringdi þrisvar. Leynilög-
reglumaöurinn Finnur fjölhæfi svaraði
að bragði.
„Góðan daginn. Þetta er Binni á
bensínstöðinni. Hér var þrjótur sem
fyllti tankinn sjálfur en hann stakk af
án þess að borga. Hann var á göml-
um fólksvagni, þú veist Volkswagen-
bjöllu, grænni, og stefndi í norður.“
„Ég skal athuga hvort ég finn
hann!“ sagði Finnur og skellti á í
snatri. „En hvaöa bensínstöð, sagði
hann nokkuð um það?“ tautaði hann.
„Binni..., já, nú man ég, ég þekki
hann.“
Hann snaraðist út, hlammaði sér í
sætið í felulita-bílnum sínum og ók af
stað með hraði. Eftir að hafa ekið all-
lengi sá hann fólksvagninn fram und-
an. Hann ók fram með honum, gaf frá
sér hressilegt sírenuvæl og laumaðist
til að kveikja á bláu Ijósi sem hann
smellti á rúðuna farþegamegin þegar
mikið lá við. Maðurinn í bjöllunni rak
upp stór augu og stansaði.
„Hvað, hvaða læti eru þetta?“
spurði hann.
„Þú gleymdir að greiða fyrir bens-
ínið sem þú keyptir hjá honum Binna
áðan!“ sagði Finnur
„Æ, það var klaufalegt af mér.
Hvernig...? Já, nú man ég! Þegar ég
var búinn að fylla tankinn athugaði ég
hvort nóg vatn væri á kælikerfinu. Það
vantaði vatn svo að ég bætti á. Ég hef
verið eitthvað utan við mig því að mér
fannst ég vera búinn að borga. En ég
skal snúa við og greiða skuldina
strax.“
„Ég held að þú verðir að koma
með mér til hans Steina á stöðinni,"
sagði Finnur ábúðarmikill. „Ég held að
þú segir ekki satt - og þetta sé ekki
þinn bíll! Ætli þú hafir ekki stolið hon-
um. Þér duga engin undanbrögð því
að sjálfvirka senditækið mitt hefur
komið samtalinu til Steina ...“
Hvernig kom maðurinn upp um
sig?
Svar á bls. 62.
Fyrir 40 árum efndi Æskan til
keppni um sögu sem átti að semja
þannig að öll orðin væru með sama
upphafsstaf! Sextíu og sex sögur
bárust og flestar þeirra byrjuðu á s
sem vænta mátti. Við ætlum nú að
hafa sams konar keppni fyrir áskrif-
endur. Skilafrestur er til 10. júní. Ekki
er sett skilyrði um lengd sögunnar.
Þar sem nú er Ár fjölskyldunnar
mega foreldrar og systkini leggja
sögumanni lið!
Aðalverðlaunin eru Ritsafn H. C.
Andersens í þremur bindum, Oliver
Twist eftir Charles Dickens og þrjár
aðrar útgáfubækur Æskunnar að
eigin vali.
Tvenn aukaverðlaun eru þrjár út-
gáfubækur okkar.
Allir þátttakendur fá viður-
kenningarskjal.
Ef til vill vex ykkur þetta í augum.
Við birtum því eina af þremur verð-
launasögum frá keppninni fyrir fjór-
um áratugum til að sýna að vel má
semja ágætar sögur með þessum
hætti. Hún er eftir Maríu Guð-
mundsdóttur frá Bólstað í Vestur-
Húnavatnssýslu.
SVEITASÆLA
Sólin skein, sjórinn sindraði sem
silfur. Svanirnir syntu, smáfuglarnir
skríktu, skordýrin suðuðu. Sigga
Sveinsdóttir, Stað, skokkaði syngj-
andi suður stararsundin. Snati sent-
ist snuðrandi sömu slóð. Sigga
svitnaði, sólin skein svo skært.
Stöðuvatnið seiddi sveitta, sólheita
stúlkuna. Sigga stansaði, svalg síð-
an stórum silfurtárið sem smakkað-
ist sætlega. Síðan synti Sigga sem
silungur stutta stund. Snati skopp-
aði suður steinana. Sólskríkja sat
syngjandi sína sólsskinssónötu.
Snati styggði söngvarann smáa.
„Svei, svei, Snati!“
Síðan skoðaði Sigga stör, smára,
sóleyjar, sóldögg. Slíkt skart sem
skrýddi storðina!
Sigga sá stóð. Stóri Skjóni stóð
stilltur sem steinn. Stúlkan strauk
Skjóna.
„Sómaskepnan, Skjóni!"
Sörli Sóluson sá Siggu. Sá sníkti
sykur. Sigga sagði Sörla sitthvað
sem skepnan sýndist skilja. Síðan
sá Sigga Svartflekku Sunnu systur
sinnar. Sú sýndist Siggu sorgleg.
„Skyldi smái Surtur, sonurinn,
sálaður?"
Sei, sei, sá stutti stóð sperrtur
sem spói, sjúgandi Svartflekku.
Síðla sama sólskinsdag. Systurnar
sátu saman. Sigga sagði Sunnu
sögu. Sigrún stóra systir skammtaði
systrunum sætt skyr. Slíkt sælgæti
svöngum smástúlkum.
Sumarnóttin sveipaði sveitina
slæðu sinni. Síðustu sólstafir sign-
uðu sæ sem storð. Systurnar sofn-
uðu.
2 0 Æ S K A N