Æskan - 01.03.1994, Side 49

HRYSSAN OG
FOLALDIÐ
eftirTómas Braga Friðjónsson 11 ára.
Þa& var í byrjun maí og níst-
ingskuldi úti, dálítib frost og snjó-
hraglandi, dæmigert ve&ur eins
og er oft á Austurlandi á vorin.
Þa& var varla kominn morgunn
þennan dag er ég leit dagsins Ijós
í fyrsta skipti. Ég saup hveljur og
hristi hausinn því a& mik-
ið skelfing var norð-
austanáttin köld. Það
hefði veri& ólíkt
notalegra að vera á-
fram í maganum á
mömmu minni. En ekki
dug&i að vera a& hugsa
um það. Minn tími
var kominn til að
fæðast í þennan heim.
Móðir mín hafði
verið svo forsjál að
velja gott skjól fyrir
okkur. Hún sleikti mig
og kjassaði. Ég var
rennandi blautur og
jörðin hálf-frosin og
blaut. Ekki dugði annað
en reyna að komast á
fætur. Ég staulaðist og
brölti en allt kom fyrir ekki.
Til þess að fá einhverja hlýju
í kroppinn þurfti ég að
komast á fætur og fá mér
spenvolga mjólk úr mömmu
minni. Ég gerði úrslitatilraun til
að komast á lappirnar en datt
kylliflatur á jörðina aftur. Ég veit
þið trúið ekki hvað mér var orðið
kalt. Ég gat ekki meira. Mamma
hringsnerist í kringum mig,
hneggjaði og frýsaði. Hún var alls
ekki ánægð með hvað ég var
aumingjalegur. Svipur hennar
sýndi að hún var mjög áhyggju-
full. Hún leit andartak í
átt að bænum okkar
fjarlægð og fólkið áreiðanlega allt
í fasta svefni. Hún sneri sér því að
því að reyna að stumra yfir mér.
Heima á bænum fór fólkið
smám saman að tínast í morgun-
matinn. Húsfreyjan leit áhyggju-
full út um glugga og spurði hvort
ekki væri vissara að líta eftir hest-
unum. Ekki væri gott ef einhver
hryssan tæki upp á að kasta í
þessu veðri.
„Ég renni inn eftir
þegar ég verð búinn í
gegningum," sagði
bóndi hennar. „Siggi
litli kemur með mér,
það flýtir mikið fyr-
ir."
Þegar þeir komu
til hestanna sýndist
þeim allt vera í lagi
en gengu samt
einn hring. Og
viti menn! Úti í
einu horni girð-
ingarinnar er
reyndar Lukka að
stumra yfir mér
köldum og hálf-
stirðnuðum.
Engan tíma mátti
missa. Ég var drif-
inn inn í jeppann
og heim í hlýjuna
þar sem húsbændur
mínir nudduðu í mig
lífi á nýjan leik. Ég
hresstist von bráðar og
þegar komið var með mömmu til
mín var ég feginn að fá mér
mjólkursopa.
Við móðir mín áttum síðan
saman yndislegt sumar sem ég
geymi í minningunni.
(Tómas Bragi hlaut verölaun fyrir sögu sína
í samkeppni Æskunnar, Fluglei&a og Barnarit-
stjórnar Ríkisútvarpsins 1993)
Æ S K A N 4 9