Skírnir - 01.01.1931, Qupperneq 16

'10 Handrit og handritalestur og útgáfur. [Skírnir
;andans. Útgefandi skrifar (og prentar) lof sœllda, en hann
hefur ekki sjeð, að a er leiðrjett í hdr. í o, svo að lesa
skal lofsœll dó. guðspioll (flt.) er lesið sem -spjall, og það
þó að sögnin sje þýða og hún komi rjett á eftir orðinu.
Á öðrum stað er lesið sama f. sóma (aðalhendíng: sóm:
■ dóm).
o og v (u) geta oft likst hvort öðru. Svo Ies útgef.
vuggu (!) f. voggu (þ. e. vöggu), margfvllduzt f. -follduzt,
og svo framvegis.
o les útg. sem r: oadizt sem radizt, sem er málleysa.
Áður en jeg las handritið, gat jeg þess til, að í því stæði
rœdizt (þ. e. hrœddist, og það var rjett eftir hugsuninni),
en í hdr. stóð (og stendur) oadizt. o getur og verið líkt e,
og svo les útg. sie f. sio (þ. e. sjó).
Að n getur líkst u (eða öfugt) vita allir. Mál og hugs-
mn verður að ráða, hvernig lesa skal, það er auðvitað. Það
■ er ljóst, að lesa skal ueitir (og svo stendur í hdr.), en ekki
neitir í setníngu sem: en öllum veitir gndis gnótt ef liafna
syndum; það er guð, sem átt er við. Stórt n (N) getur
líkst H, og svo les útg.: Heittu eigi að þiggja þetta, en í
hdr. stendur auðvitað: Neittu eigi o. s. frv. Meinlegt verð-
ur að lesa nauð f. nand (nánd), því að hjer gæti nauð
verið málrjett; lesara, sem kann málið, grunar ekki að hjer
sje villa og mislestur.
i getur líkst t; svo les útg. slettu f. sleitu (sleitu áss
= Loki; slettu áss er ekki neitt; sbr. þrcetudólgr [Heim-
dallar]). Annar Ies sœttr sem sæitr (!). ii (= tveir) getur
líkst u (= fimm). Svo er Iesið uij (= 7), þó að iiij (= 4)
sje hið eina rjetta. i -(- n verður hæglega mislesið, en eng-
um ætti þó að geta dottið í hug að lesa annað eins skrípi
• og stadm f. stadin (—staðinn), sem hdr. hefur. Einn Ies
jníns sem murs, sem er algerlega meiníngarlaust, annar les
'hið einfalda arum sem annij (!) — leggirnir jafnmargir.
f, ritað I3, getur likst þ, um 1400 og þar á eftir, og hef-
ur það oft valdið mislestri. Einn les p (= firi(r)) oftar en
einu sinni sem þvi, og verða úr því auðvitað málleysur;
ihins vegar verður þvi að fgrir. (Hugar)far verður (hugar)