Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1898, Side 44

38
ura ánægju af því, en hvevsu opt fer svo, að það
mistekst? Menn lieimsækja fölk þó rigning sje.
Þeir fikta viö göngustafinn sinn oða regnhlílina,
Skrölta í foi-tepianöinu, þó enginn biðji þá að
spila. Þeir opna dyr eða glugga, eptirþví, sem
þeim sýnist. Þeir liafa hönd á hinu og þessu.
Gæta aö úrinu sínu, eins og þeir sjeu að rleyja
úr leiðindum. Þeir ganga framog aptur, skoöa
myndirnar á veggjunum eða liúsbúimðinji líkt
og þeir eigi von á að geta boöið i það daginn
eptir á söluþingi. og vilji verðleggja þaö allt
sanian, svo þeir geti keypt sj r í hag. Þeir
rahba fram og aptur lengi eptir að þeir iiafa
ekkert umtalsefni. Þeir tala um ögeðfeld efni.
Þeir standa upp og sýna á sjer ferðasniö, en fara
þó ekki, ef til vill setjast niður aptur. Þú skalr.
ætíð varast að snúa bakinu að gesti, sem situr
nærri þjer. Ef sá, sem þú lieimsækir, er í þann
veginn að fara burtu, þegar þú kemur. skaltu
ekki standa við. Þú skalt ekki heimsækja menn
í nágrenni þínu að fyrra bragði, ef þú ert ný-
kominn þangað. Ef þú heimsækir »júkliiig,
skaltu ekki tala hátt; veldu ánægjulegt umtals-
efni; færðu lionum blómvöiul, ef þú getur, og
stattu ekki lengi við.
V. Sainsafn al' ýiusri liúllprjdi.
Láttu aldrei gest þinn verða þess varan, að
hann baki þjer nokkra öhægð, eðasje þjer á einn
eða annan liátt övelkominn. Undir ongum
kringumstæðum máttu lesa brjef eða brjefsjijald,
sem ekki er til þín, nema þii sjcrt beðinn þess.
Eorðastu störyrði. fjas og raup. Auðsýndu
kurteisi þeim, sem giefan kann að liafa skammt-
að öríffegar en þjer. Ljáðu ekki öðrum það, sem
þú sjálfur hefur fengið að láni, nema eigandinn
leyfi þjer það. Hneigðu þig, ef þú kemur inn
þar sem fólk er fyrir. Eáðu gesti þinum hlýtt,
þægilegt og bjart lierbergi. Þurfir þú að ganga
fram hjá. einhvcrjum, sem stendur nærri þjer,
þá gakktu heldur fyrir ajitan hann.en hljötir þú
að ganga fyrir framan hann, skaltu biðja af-
sökunar. Ef þú ert vel siðaður, þá gel'ur þú