Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1916, Blaðsíða 74

66
ÓLAFUR s. thorgeirsson:
sinna þegar hann lagði á stað heimleiðis um vorið og
hafði fyrir fylgdarmann Pétur Jónsson frá Húsavík sem
býr í Siglunesbygð í Manitoba.
Þenna vetur stundaði hann málið af hinu mesta
kappi og liafði séra Jón Ingjaldsson, sem bá var prestur
í Húsavík komist á snoður um það og viidi fræða Mil-
bank sem mest um ágæti og fullkomleika ísienzkunnar
og reit séra Jón lionum eitt sinn bréf um auðlegð málsins,
þar sem það hefði svo mörg orð yfir sama, og tók t.d.
skott, stél, o.s.frv., voru nöfnin mörg eins og menn vita.
Svo liafði séra Jón fjölda af orðum yfir tímgunarfýsn dýra
og margt fleira og var bréf séra Jóns á mörgum örkum.
Utaná þessu bréfi stóð þetta: “Eðallegum enskum mál-
vitringi, Rudolf Miibank berist blað, sem býr um stund
á Grenjaðarstað.”
Milbank fékk ást á stúlku liegar liann dvaldi á
Grenjaðarstað, en var svo óheppinn að hún var bundin
heiti við ungan og efnilegan mann í sveitinni. Milbank
var höfðingi í lund og einn af þeim fáu sem eiga með réttu
nafnið “Gentleman.” Gaf hann Helgastaðalirepp tölu-
verða upphæð í peningum, sem útbýtt var í kornvöru,
meðal þeirra fátækustu. Hann sæmdi alla mína familíu
með stórgjöfum og meira að segja, sendi heim töluvert
eftir að hann fór úr landi. Hann tók sér íslenzkan bún-
ing og klæddist vaðmálsfötum alveg heima tilbúnum og
gekk á sauðskinns-skóm. Sem sýnishorn af málinu, is-
lenzkunni, sem liann var að læra, set eg hér eina setningU,
sem hann sagði við mig þegar við komum heim úr skíða-
eða skautaferð: “fætur mínir eru kaldir” sem töluvert
líkist enskunni.
Þegar við bræður lögðum af stað frá Grenjaðarstað
út á Húsavík, voru með okkur tveir fylgdarmenn:
Sæmundur Eiríksson, þá sýsluskrifari og Sigfús Sveinsson
nú í Nýja ísiandi; voru báðir þessir menn frændur okkar.
Þegar kom uppá Hvammsheiði, gerði á okkur dimma
moilu liríð svo við fórum að Holtakoti í Iteykjahverfinu
og fengum þar liinn þriðja fylgdannanninn. Á leiðinni
að Þverá urðu þeir allir viltir nema nafni minn. Hann
sagði okkur bræðrum að bíða á vissum stað og fór að