Afturelding - 01.03.1970, Síða 44

varð honum að hinu mesta sálarstríði, að þessi
glæsilega unga stúlka, er honum var heilbundin,
fór ekki einsömul. Hann vissi að hann var alveg
hreinn af henni, hér var því orðið það „hneyksli“,
sem ekki var við unað. Hann átti tvær leiðir að
velja um, samkvæmt lögmálinu, en Jósef var mað-
ur lögmálsins, maður Orðsins. Önnur leiðin var
ströng, hin vægari. En af því að Jósef var „vænn
maður“, valdi hann vægari leiðina fyrir ungu
stúlkuna, er „hneykslið“ var fallið á í hans aug-
um. Strangari leiðin var þessi: „Ef maður er stað-
inn að því að liggja hjá konu (eða kærustu) ann-
ars manns, þá skulu þau bæði deyja, maðurinn,
sem lá hjá konunni og konan sjálf. Þannig skalt
þú útrýma hinu illa úr ísrael. — Nú er mey manni
föstnuð, og karlmaður hittir hana innan borgar og
leggst með henni. Þá'skuluð þér leiða þau bæði
að borgarhliðinu og lemja þau grjóti til bana,
stúlkuna vegna j>ess að hún kallaði ekki, þó að
hún væri inni í borginni, og manninn vegna jress,
að hann spjallaði konu náunga síns. Þannig skalt
þú útrýma hinu illa burt frá þér.“ (5. Mós. 22,
21—24). Þetta var hin stranga Ieið. Þetta var
leiðin, sem fræðimennirnir og Farisearnir kröfð-
ust að Jesús færi gagnvart konu einni, sem þeir
leiddu á fund hans, og segir frá í Jóh. 8, 1—11.
Eins og Jósef, vissu J>eir mæta vel um aðra mild-
ari leið, en sjálfsréttlátir menn eru alltaf hinir
dómhörðustu menn í heimi, Fariseinn er alltaf
Farisei.
Vægari leiðin, sem Jósef gat farið, var þessi:
„Ef maður gengur að eiga konu og samrekkir
henni, en hún finnur síðan ekki náð í augum
hans, af því að hann verður var við eitthvað við-
bjóðslegt hjá henni, og hann skrifar henni skiln-
aðarskrá og fær henni í hendur og lætur hana
fara burt af heimili sínu....“ (5. Mós. 24,1).
Þessa leið valdi Jósef gagnvart Mariu af því að
hann var „vænn maður“. Réttlætið þurfti að koma
fram, en það skyldi vera framkvæmt á sem væg-
astan hátt gagnvart ungu stúlkunni, sem hafði
brugðizt honum svo alvarlega, eftir því sem hann
hélt. Jósef hugsaði sér sem sé að skiljast við hana
í kyrrþey (Matt. 1,19).
Hve margir falla ekki fyrir þessari sömu hugsun
og Jósef? Þeir segja: „Hér hefur bara farið fram
hjúskaparbrot: María hefur verið ótrú festar-
manni sínum. Þannig afgreiða ábyrgðarlausir
menn þetta mikla mál. Þeir hugleiða ekki að hér
eru J>eir að snerta við innsta kjarna í hjálpræði
Guðs til mannanna. Satan brýnir mennina til að
afneita öllu, sem skynsemin getur ekki skilið, neit-
ar vegi trúarinnar, vegi Guðs, hafna undrinu. En
hvað er kris.indómur án þess? Ef Kristur er
getinn af manni, getur hann ekki endurleyst neinn
með blóði sínu, því að þá er blóð hans venjulegt
mannsblóð. Þessu vill Salan fá mennina til að
trúa, því að þá hefur honum tekizt að ónýta
frelsisráð Guðs j>eim til handa. En með því að
Jesús er eingetinn sonur Guðs, þá er blóð hans
heilagt blóð, og J>ess vegna hefur það hinn endur-
leysandi mátt, sem Ritningin staðhæfir, „en í hon-
um eigum vér endurlausnina fyrir hans blóð, fyrir-
gefning afbrotanna.“ (Efes. 1,7). Þessu slær
Biblían föstu hvað eftir annað. En nú spyr kannski
einhver: Hafði þá Jesús ekki blóð Maríu móður
sinnar í æðum sínum? Nei, einmitt ekki, því að
þegar Guð skóp konuna, setti hann öryggi fyrir
því, að blóð móðurinnar hefði ekkert samband við
fóstrið.
I Læknafræðilegri orðabók sænska Rauða kross-
ins er þetta að finna: „Það kemur aldrei fyrir að
nokkurt samband sé á milli blóðæða móðurinnar
og fóstursins. Þetta er alltaf aðskilið með J>unnum
vegg. En í gegnum þennan vegg fer ekki aðeins öll
næring, og loft sem fóstrið þarf, heldur önnur
efni líka, svo og læknislyf hvers konar og eitur,
scm kann að koma frá móðurinni.“ Þetta er tekið
úr nefndri 'bók.
Hvernig Iyf og eiturefni geta farið gegnum
þennan þunna vegg, eru þýzku lyfin dæmalausu
örugg sönnun upp á, sem barnshafandi konur tóku
með þeim afleiðingur að ??? börn urðu van-
sköpuð. Vegna þess að Guð skóp þennan varnar-
vegg í móðurlífi konunnar, hefur hann alltaf full-
nægt því hlutverki, er skaparinn ætlaði honum í
upphafi.
Rétt þykir mér að benda á, að J>egar lækna-
vísindin voru að þreifa sig fram um þetta með
smásjána yfir sköpunarverki Guðs í líffærum kon-
unnar, voru þeir ekki að gera það til Jress að sanna
það, sem Biblían hafði fyrir löngu sagt. Nei, langt
frá því. Hitt er svo annað, að þegar vísindin
44