Afturelding - 01.03.1970, Síða 49

niér 'hliSholl. En dagur reikningsskilanna nálgað-
ist óðum.
Dag nokkurn, er ég sat við borðið í heimili mínu,
fann ég mig skyndilega máttvana. Ég var fluttur
1 sitjandi stöðu til Kennedy-sjúkrahússins í Mem-
phis. Læknar lýstu þessu máttleysi mínu sem
iiryggjarliðagikt. í níu daga þjáðningu og kvölum
missti ég 39 pund. Skurðlæknar rannsökuðu hrygg-
]nn á mér á þessu tímabili og komust að þeirri
niðurstöðu, að hann þarfnaðist uppskurðar. Þeir
tóku úr mér sjö hryggjarliði, settu tein í staðinn
og tengdu þrettán liðamót við hann. Mér fannst
eins og ég ihefði verið skorinn í tvennt. Svo var
ég sendur heim með hækjur tii að geta eitthvað
hreyft mig.
Einn morguninn þegar ég var á pósthúsinu,
niætti ég nágranna mínum sem sótti samkomur
Hví'asunnumanna. Þegar hann sá mig, fór hann
að tala við mig um Drottin. Þetta gerði mig reiðan,
og ég sagði honum, að ég hefði engan áhuga fyrir
umtalsefni hans. Er hann hélt sámt áfram, reyndi
eg að slá til hans, en hann var liðugur og vék sér
undan laginu. Einhvern veginn lagði Guð mig á
'bjarta hans, og þar sem ég vildi ekki leyfa honum
að tala við mig um Drottin, ákvað hann að fasta í 6
daga. Eft ir föstuna kom hann til mín og spurði
'hvort ég vildi koma heim til sín, svo hann gæti
lesið úr Biblíunni fyrir mig, því hann trySi aS
GuS vildi gera eitt'hvaS fyrir mig. Á þeirri sMindu
fékk ég samvizkubit af lífi mínu og ég blvgSaSist
mín fyrir framkomu mína við hann á póstihúsinu.
Ég sagði honum aS ég mundi koma strax í bifreið
hans, ásamt konu minni og börnum.
Þessi nábúi var mjög fátkæur. Það voru engin
gólfteppi, enginn dúkur á 'borðinu og engar ábreið-
tir yfir rúmunum. Þarna var aðeins einn stóll og
ufgangurinn voru spjöld nelgd á naglakassa. Er
homið var á staðinn safnaði hann saman fjölskvld-
unni og hún kraup niður til bænar. Li'la s'úlkan
hans, óhrein frá því að hafa verið að leika sér ú'i,
hraup niður fyrir framan mig. Tárin runnu niður
rykugar kinnar hennar og andlit er hún bað:
„Dro'tinn. þú lofaðir að frelsa Jones, þú lofaðir að
lækna Jones“.
Ég varð mjög snortinn af bæn hennar og fann
að ég þráði að eignast það sem 'hún á'ti. Þó að
'hún væri aðeins barn, sá ég að hún þekkti Guð af
eigin reynd. Eins og Biblian segir: „Lítið barn
skal leiða þá“.
Einhver úr fjölskyldunni lagði hendur yfir mig
og ég fann í einni svipan að eitthvað gerðist innra
með mér. Það var eins og oliu væri hellt yfir höf-
uð mér, og sem streymdi yfir mig allan. Mér virt-
ist rödd segja, að ég væri læknaður, og ég kastaði
frá mér hækjunum og tók eitt skref. Ég fann ekki
að ég væri læknaður, en tók annað skref, þriðja og
fjórða og þá fann ég samstundis að ég var leystur.
Kvalirnar hurfu, og ég var læknaður. Ég hafði
aldrei heyrt um skirn í Heilögum Anda en GuSs
andi kom snögglega yfir mig og ég fór að tala
öðrum tungum.
Guð hafði framkvæmt kraftaverk í lífi mínu.
Hann hafði ekki einungis læknað líkama minn held-
ur líka sál mína. Næsta dag fór ég til allra ná-
granna minna og greindi þeim frá iþvi, hve mikla
ihluti Drottinn hefði fyrir mig gert. Að þrem dög-
um liðnum höfðu 23 persónur gofið Kristi líf sitt.
Skömmu seinna byrjaði ég að hafa bænasamkom-
ur á heimili mínu og allt upp í 150 manns komu
í eitt skipti.
Þetta var upphafið að þjónustu minni i Guðsríki.
Síðan hef ég gefið mig allan út í þjónustuna, í
vakningarsamkomum og með því að byggja upp
söfnuði.
Ég vildi ávinna einhverja af mínum gömlu lags-
bræðrum úr glæpaheiminum fyrir Drouin. Svo var
það dag einn, að ungur maður, sem hafði verið með
mér i undirheimunum kom á samkomur okkar og
gaf Guði hjarta sitt. Lögreglan hafði komizt á snoð-
ir um ferðir hans og sló hring um bifreiðina. Þeir
fóru með hann til lögreglustöðvarinnar þar sem
Ihann var settur í varðha'ld. Seinna um kvöldið tóku
þeir mig líka til yfirheyrslu. T.ögreglan sleppti
mér fljótloga en héldu honum áfram. Næsta dag
fór ég í réttarsalinn og skýrði frá því, að þessi
maður væri endurfæddur, en lögreglan vildi naura-
ast trúa því en lét hann þó lausan að fáum dögum
liðnum.
Þar cð ég hafði aflað eigna minna á rangan hátt,
var ég leiddur af Guði lil að gefa þær til verðugra
málefna. Það sem ég hlaut í endurgjald frá Drottni
var stórum meira og dásamlegra. Guði sé lof fyrir
hans undursamlesra náð. V. W Jones.
(Chrlst For The Natlon) llallRr. Guðmansson.
49