Afturelding - 01.04.1984, Blaðsíða 13

þau. Engum viðskiptavin né ná-
granna var synjað um ilmandi
tesopa. Þetta var ekkert sældarlíf,
en þau gátu haft ofan af fyrir sér
með skóviðgerðum sem stund-
aðar voru af mikilli eljusemi.
Dag einn bar fornvin að garði í
skóvinnustofu gömlu hjónanna.
Á meðan hann teygaði tesopa við
hringlaga tréborð, skýrði hann
þeim frá nýfundinni trú sinni á
Jesú. Hjarta hans var barmafullt
af þakklæti til Guðs sem hafði
gert svo mikla hluti fyrir hann.
Gömlu hjónin hlýddu á sögu
hans eins og börn nteð undrun og
gleði. Þau tóku með ákafa á móti
hjálpræðinu í Jesú og bættust við
hóp hinna kristnu í þorpinu.
Sköntmu síðar veiktist gamli
skósmiðurinn. Þrátt fyrir alla
umhyggju eiginkonu og fyrir-
bænir kristinna vina, ágerðust
veikindi hans. Vinir héldu áfram
að koma í heimsókn, þ. á. m. ná-
granninn í næsta húsi. Þessi ná-
granni var all háttsettur em-
bættismaður er bar virðingu fyrir
gömlu hjónunum og reyndi að
létta hag þeirra. Þegar hann var
eitt sinn að bursta tennur sínar,
utandyra, kom hann auga á tvo
hvítklædda menn sem gengu inn
í’skóvinnustofuna. Fullur forvitni
fylgdist hann vel með öllu. Að
vörmu spori sá hann sömu
mennina koma út úr skóverk-
stæðinu — með skósmiðinn á
milli sín. Starandi af undrun sá
nágranninn þremenningana lyft-
ast rólega til himins. Allt í einu
heyrðist gráthljóð koma frá skó-
vinnustofunni. Nágranninn þaut
yfir götuna og inn í litlu skó-
vinnustofuna. Bak við bambus-
tjaldið fann hann gömlu konuna
og ástæðuna fyrir gráthljóðum
hennar.
Eiginmaður hennar — gamli
skósmiðurinn — lá andvana.
„Gamla móðir!“ sagði em-
bættismaðurinn lágróma með
spenning í röddinni, „hverjir
voru þessir tveir hvítklæddu
menn seni komu inn til þín? Ég sá
þá fara með manninn þinn upp
til himins! Þeir hurfu í skýjum!“
Þegar gamla konan heyrði
þetta hætti hún að gráta. Henni
varð ljóst að Guð hafði gert dá-
samlega hluti. Hann hafði sent
sendiboða sína til að flytja mann
hennar til himna, á sama hátt og
Lazarus í Biblíunni. Þetta veitti
henni mikla huggun og frið og
hún tók að lofa Drottin.
„Ég skil þetta ekki. Hvað er
það sem þú trúir á?“ stamaði
embættismaðurinn þruntu lost-
inn þegar hún reyndi að útskýra
hvað gerst hafði. Með fátækleg-
unt orðunt greindi konan honum
frá skaparanum Guði, sem hefur
fyrirbúið heimili á himni hverj-
um þeim sem trúir á son hans,
Jesú. Hún ætlaði að halda áfrant
en nágranninn greip fram í fyrir
henni og sagði: „Hvernig á ég að
trúa? Ég vil trúa!“
„Bíddu hérna!“ svaraði gantla
konan. „Ég skal sækja einhvern
sem getur útskýrt þetta betur
fyrir þér.“ Og hún flýtti sér af
stað. En í stað þess að bíða, hljóp
embættismaðurinn heim til sín
og smalaði saman allri fjölskyldu
sinni. Þegarsvo kona skósmiðsins
kom aftur á skóvinnustofuna
ásamt kristnunt vini, beið em-
bættismaðurinn þar og vísaði
þeim heim til sín. Þar var fjöl-
skylda hans saman komin i setu-
stofunni. Ungir sem aldnir biðu í
eftirvæntingu að heyra um Guð
hinna kristnu. Þennan sama dag
gafst hver og einn einasti með-
lirnur í fjölskyldu embættis-
mannsins, Jesú Kristi sem frels-
ara sínum. Gantli skósntiðurinn
var farinn „heim“ og heilt heimili
hafði fundið frelsi og líf í Jesú
Kristi.
„Ég varðvitniað
öðru kraftaverki”
í þetta sinn var ég á ferð í
landbúnaðarhéruðum Kína, er
ég varð vitni að öðru kraftaverki,
þegar dauðvona trúsystir hlaut
fullkomna lækningu! Sannast að
segja hafði ég verið beðinn að
jarðsyngja hana! Fjölskylda
hennar beiddist þess að ég bæði
fyrir henni svo að hún rnætti
hverfa á fund Drottins með hægu
andláti. Fjölskyldan hafði undir-
búið alla þætti útfararinnar. Þeg-
ar ég kom á staðinn lá konan á
líkbörum. Hún hafði verið færð í
föt sín sem hún skyldi jarðsetjast
í. Hún hafði ekki bragðað mat í
sex sólarhringa. Kvöldið áður
þegar þjáningar hennar voru
hvað mestar féll hún í algjört
meðvitundarleysi. Þannig lá hún
í andaslitrunum. Jafnvel hör-
undslitur hennar hafði tekið
breytingum.
Við báðum fyrir henni og sett-
umst síðan niður í húsinu og tók-
um þátt í guðsþjónustu ásamt
öðrum trúsystkinum. Prédikun
orðsins og bæn stóð yfir í sex
klukkustundir. Skyndilega reis
þessi dauðvona kona á fætur og
byrjaði að lofa Drottin! Hún var
fullkomlega algáð og sagði okkur
að hún væri algjörlega heil. Hún
borðaði fulla skál af hrísgrjónum
og vænt eggjakökustykki. Að svo
búnu fór hún út og þvoði sér.
Hún skýrði okkur svo frá að
hún hefði séð Jesú og orðið að-
njótandi hinnar himnesku
dýrðar. Við féllum öll á kné með
henni og gerðum Guði þakkir.
Allir þorpsbúar undruðust stór-
um þennan atburð og fjörutíu
manns ákváðu samstundis að
taka á móti Jesú Kristi sem frels-
ara sínum. Lofað sé nafn Drott-
ins!