Afturelding - 01.04.1984, Síða 29

0
Gullmolar úr gömlum Aftureldingum-Gullmolar úr gömlum Aftureldingum
Hamingjusamur
maður.
Trúaður maður var á ferð með
járnbraut. í sama klefa og hann,
voru tveir óþekktir menn. Þeir voru
að tala um það sín á milli, hvað það
væri, sem menn almennt óskuðu
sér. Komust þeir að þeirri niður-
stöðu, að það væri einkum þrennt: í
fyrsta lagi: auður, í öðru lagi: ham-
ingja, og í þriðja lagi: langlífi. Þegar
hér var komið samtali þeirra, sneri
trúaði maðurinn sér að þeim og
segir: — Þetta þrennt á ég í raun og
sannleika.
Hvað viðvíkur hinu fyrsta, þá er
ég einn af allra ríkustu mönnum
veraldar, því að ég tilheyri Kristi og
erfi allt með honum. Hvað viðvíkur
öðru atriðinu, þá er ég alltaf ánægð-
ur og hamingjusamur, því að ég hef
lært af Kristi, að vera ánægður með
það sem ég hef. Og hvað viðvíkur
hinu þriðja, þá tekur líf mitt aldrei
enda, því að ég á eilíft líf. — Með
hinni mestu undrun horfðu menn-
irnir á trúaða manninn, og urðu
loks að viðurkenna að hann hlyti að
vera hamingjusamur maður.
Prýðilegt svar.
Á sextándu öld var mikill vísinda-
maður uppi í Frakklandi, sem hét
Myretus. Að ytra útliti var hann lítill
fyrir manni að sjá, en gáfurnar því
meiri. Á langferðalagi veiktist hann
skyndilega, og var þegar fluttur í
sjúkrahús, sem næst var. Þar var
hann öllum óþekktur. Við rann-
sókn kom í ljós, að hann var með
óvenjulegan og alvarlegan sjúkdóm.
Læknarnir urðu sammála um, að
prófa alveg nýja uppskurðaraðferð á
honum. — Við getum vel reynt
þessa aðferð á honum, sagði einn
læknanna á latínu, því að þetta er
hvort sem er bara eitthvert lítil-
menni. — Lítilmenni! Herrar mínir!
endurtók Myretus skýrum rómi á
hreinni latínu. — Hvernig getið þér
sagt „lítilmenni" um nokkurn
mann, þegar Frelsari heimsins, son-
ur Guðs, áleit engan mann of lítinn
til að deyja fyrir hann? — Læknarn-
ir féllu í stafi af undrun, og blygðuð-
ust sín ákaflega, þegar þeir upp-
götvuðu hver maðurinn var.
Afturelding 3.-4. tbl. 1948, bls.30
Gullkorn dagsins.
Guð þvær augu mannsins með
tárum í þeim tilgangi að þau geti
séð hið annars ósýnilega land, þar
sem engin tár þekkjast
framar. — Beecher.
☆
Guð leiðir menn út í djúp vötn,
ekki til þess að drekkja þeim, heldur
til þess að hreinsa þá. — Aughey.
Sá sem álítur, að hann komizt af
án Krists, hefur alltof háar hug-
myndir um sjálfan sig. —-Sá sem
álítur að Kristur geti ekkert hjálpað
sér, hefur alltof lágar hugmyndir um
Krist. J.Mason.
☆
Reyndu að bera það með þolin-
mæði og trausti til Guðs, sem þú
getur ekki borið með gleði.
Afturelding 1.—2. tbl. 1949, bls. 16
Maður nokkur, sem var meðlimur
í kristnum söfnuði í litlu, ensku
þorpi, var þekktur fyrir það, að eiga
léttara með að „tala um trúna“ en
breyta eftir henni.
Eitt kvöld voru frjálsir vitnisburð-
ir í söfnuðinum. Og eins og venja
mannsins var, reis hann fýrstur úr
sæti sínu og hóf mál sitt með þess-
um orðum: „Ég er glaður yfir því að
fætur mínir standa á klettinum."
„Nei,“ kallaði hrjúf rödd frammí
fyrir honum, neðan úr salnum, „þeir
standa í tveim skóm, sem aldrei hafa
verið borgaðir."
Það var skósmiðurinn í þorpinu,
sem kallaði þessi orð fram í fyrir
manninum.
Þegar um trúna er að ræða er
ekki nóg að tala og tala!
Afturelding 7.-8. tbl. 1974, bls. 63
Afturelding 7.-8. tbl. 1955, bls. 62
Gullmolarúrgömlum Aftureldingum-Gullmolar úrgömlum Aftureldingum