Afturelding - 01.12.1985, Blaðsíða 15

Lewi Pethrus
b\
,,Framgangur í
andlegu
starfi er ekki
fólginn íþví að
söfnuðurinn hafi
góðan predíkara,
góðan söngkór,
fallega kirkju og stórar fórnir. Hœgt er að hafa
allt þetta, en ekki sigur. Það er ekki á þessum
grundvel/i sem sigur vinnst gegn andaverunum
er standa í móti“
skrifaði Lewi Pethrus árið 1951.
Bœnin er miðpnnkturinn.
EJ við reynum skírn Andans,
tölum tungum, leggjum út tung-
ur ogjlytjum spádóma og lœkn-
um sjúka Jyrir bœn, þá skulum
við minnast þess að þetta er ekki
miðpunkturinn i andlegu starfi.
Það getur aldrei orðið svo. Held-
ur er hið þýðingarmesta, sem
postularnir orðuðu svo: Bamin
og orðið.
Þetta getur litið einkennilega
út, að þessi tvö orð: Bænin og
orðið, séu miðpunktar í andlegu
starfi. Við sjáum þetta í Ritning-
unni, við rannsókn hennar.
Hvernig braust vakningin
fram í frumkristninni? Beint svar
við bæn! Rétt eftir tíu daga
bænaþjónustu kom þetta vor-
flóð. Postulasagan greinir frá
bænasamkomum, bænastund-
um. Allur söfnuðurinn bað.
Fangavistir postulanna stopp-
uðu ekki bænalíf safnaðarins.
Haldið var áfram bænalífinu
óaflátlega. Ef við lesum bréf
Nýja-testamentisins, þá er þráð-
urinn áfram bænin. „Svo áminni
ég yður umjram allt, að biðja,
ákalla og þakka Guði fyrir alla
menn. Fyrir konungum og þeim
er hátt eru settir, svo við Jáum lij-
að i allri Guðhrœðslu. Slikt er
velþóknanlegt Jrammi Jyrir
Guði. “
Hér skrifar postulinn um
vakningu, sem kemur af al-
mennri bæn. Því Guð elskar alla
menn og vill að þeir frelsist og
komist til þekkingar á sannleik-
anum. Umfram allt erum við
hvött til bæna. Takið eftir, um-
fram allt. Við verðum að gera
okkur ljósa þýðingu bænarinnar
fyrir andlegt starf og líf. Því mið-
ur er þetta hulið mörgum, því
leggja þeir sig ekki fram, og eru
ekki biðjendur. Sigrar í Guðsríki
byggjast á bæn. Það sem ber
uppi verk Drottins og heldur því
lifandi er bæn og aftur bæn. Ut-
haldandi bæn í stöðugleika er
sigurkrafturinn í söfnuði Guðs.
Þegar ég hóf störf mín í Stokk-
hólmi, stóð svo á að ég átti útslit-
in föt. Gjaldkeri safnaðarinns
var klæðskeri. Ég fór til hans og
bað hann um að sauma á mig
föt. „Ég þarf tvennar buxur, því
þær slitna alltaf á hnjánum. Ef til
vill ætti ég að kaupa mér gólf-
mottu, og spara þannig slit á
buxunum, þegar ég bið“. Svar
klæðskerans varð mér ógleym-
anlegt. „Bróðir Pethrus, haltu
áfram að slíta út buxunum þín-
um á hnjánum. Ég skal sjá um
að þér verði skaffaðar buxur". Sá
sem slítur út fötunum sínum í
bæninni, á eitthvað af gleði,
hamingju og blessun, sem er ofar
öllum jarðneskum verðmætum.
Þýtt úr Evangelii Hárold. - EJG
Enginn fær minna af sannri
ánægju, en sá, sem aðeins lifir fyrir
ánægjuna.